opstellen
Dutch
editPronunciation
editEtymology 1
editVerb
editopstellen
Conjugation
editConjugation of opstellen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opstellen | |||
past singular | stelde op | |||
past participle | opgesteld | |||
infinitive | opstellen | |||
gerund | opstellen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | stel op | stelde op | opstel | opstelde |
2nd person sing. (jij) | stelt op, stel op2 | stelde op | opstelt | opstelde |
2nd person sing. (u) | stelt op | stelde op | opstelt | opstelde |
2nd person sing. (gij) | stelt op | stelde op | opstelt | opstelde |
3rd person singular | stelt op | stelde op | opstelt | opstelde |
plural | stellen op | stelden op | opstellen | opstelden |
subjunctive sing.1 | stelle op | stelde op | opstelle | opstelde |
subjunctive plur.1 | stellen op | stelden op | opstellen | opstelden |
imperative sing. | stel op | |||
imperative plur.1 | stelt op | |||
participles | opstellend | opgesteld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Derived terms
editEtymology 2
editSee the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
editopstellen