Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Wiktionary

fagna

See also: fägna

Faroese

edit

Verb

edit

fagna (third person singular past indicative fagnaði, third person plural past indicative fagnað, supine fagnað)

  1. to welcome

Conjugation

edit
Conjugation of fagna (group v-30)
infinitive fagna
supine fagnað
participle (a6)1 fagnandi fagnaður
present past
first singular fagni fagnaði
second singular fagnar fagnaði
third singular fagnar fagnaði
plural fagna fagnaðu
imperative
singular fagna!
plural fagnið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

edit

Etymology

edit

From Old Norse fagna, from Proto-Germanic *faginōną.

Verb

edit

fagna (weak verb, third-person singular past indicative fagnaði, supine fagnað)

  1. (transitive, with dative) to rejoice (over, in something)
  2. (transitive, with dative) to welcome

Conjugation

edit
fagna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að fagna
supine
(sagnbót) 		fagnað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		fagnandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég fagna við fögnum present
(nútíð) 		ég fagni við fögnum
þú fagnar þið fagnið þú fagnir þið fagnið
hann, hún, það fagnar þeir, þær, þau fagna hann, hún, það fagni þeir, þær, þau fagni
past
(þátíð) 		ég fagnaði við fögnuðum past
(þátíð) 		ég fagnaði við fögnuðum
þú fagnaðir þið fögnuðuð þú fagnaðir þið fögnuðuð
hann, hún, það fagnaði þeir, þær, þau fögnuðu hann, hún, það fagnaði þeir, þær, þau fögnuðu
imperative
(boðháttur) 		fagna (þú) fagnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fagnaðu fagniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

edit

Old Norse

edit

Etymology

edit

Inherited from Proto-Germanic *faginōną.

Verb

edit

fagna

  1. (transitive, with dative) to rejoice (over, in something)
  2. (transitive, with dative) to welcome

Conjugation

edit
Conjugation of fagna — active (weak class 2)
infinitive fagna
present participle fagnandi
past participle fagnaðr
indicative present past
1st-person singular fagna fagnaða
2nd-person singular fagnar fagnaðir
3rd-person singular fagnar fagnaði
1st-person plural fǫgnum fǫgnuðum
2nd-person plural fagnið fǫgnuðuð
3rd-person plural fagna fǫgnuðu
subjunctive present past
1st-person singular fagna fagnaða
2nd-person singular fagnir fagnaðir
3rd-person singular fagni fagnaði
1st-person plural fagnim fagnaðim
2nd-person plural fagnið fagnaðið
3rd-person plural fagni fagnaði
imperative present
2nd-person singular fagna
1st-person plural fǫgnum
2nd-person plural fagnið
Conjugation of fagna — mediopassive (weak class 2)
infinitive fagnask
present participle fagnandisk
past participle fagnazk
indicative present past
1st-person singular fǫgnumk fǫgnuðumk
2nd-person singular fagnask fagnaðisk
3rd-person singular fagnask fagnaðisk
1st-person plural fǫgnumsk fǫgnuðumsk
2nd-person plural fagnizk fǫgnuðuzk
3rd-person plural fagnask fǫgnuðusk
subjunctive present past
1st-person singular fǫgnumk fǫgnuðumk
2nd-person singular fagnisk fagnaðisk
3rd-person singular fagnisk fagnaðisk
1st-person plural fagnimsk fagnaðimsk
2nd-person plural fagnizk fagnaðizk
3rd-person plural fagnisk fagnaðisk
imperative present
2nd-person singular fagnask
1st-person plural fǫgnumsk
2nd-person plural fagnizk

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Icelandic: fagna
  • Faroese: fagna
  • Norwegian Nynorsk: fagna
  • Elfdalian: faingen
  • Swedish: fägna
  • Old Danish: fagne

References

edit
  • “fagna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=fagna&oldid=73473454"