Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

See also: Abid

English

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

See abide.

Verb

edit

abid

  1. (archaic) simple past and past participle of abide

Etymology 2

edit

From Arabic عَبْد (ʕabd, slave).

Noun

edit

abid (plural abids)

  1. slave
  2. servant
  3. worshipper

See also

edit

Anagrams

edit

Azerbaijani

edit

Etymology

edit

Borrowed from Arabic عَابِد (ʕābid).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ɑːˈbid]
  • Hyphenation: a‧bid

Noun

edit

abid (definite accusative abidi, plural abidlər)

  1. (Islam) devotee, pious person
    • 2020 April 2, Əhli-beyt[1]:
      Cavan tövbə edərək abidlər cərgəsinə daxil oldu.
      The young man repented of his sins and joined the ranks of the pious.

Declension

edit
    Declension of abid
singular plural
nominative abid
abidlər
definite accusative abidi
abidləri
dative abidə
abidlərə
locative abiddə
abidlərdə
ablative abiddən
abidlərdən
definite genitive abidin
abidlərin
    Possessive forms of abid
nominative
singular plural
mənim (my) abidim abidlərim
sənin (your) abidin abidlərin
onun (his/her/its) abidi abidləri
bizim (our) abidimiz abidlərimiz
sizin (your) abidiniz abidləriniz
onların (their) abidi or abidləri abidləri
accusative
singular plural
mənim (my) abidimi abidlərimi
sənin (your) abidini abidlərini
onun (his/her/its) abidini abidlərini
bizim (our) abidimizi abidlərimizi
sizin (your) abidinizi abidlərinizi
onların (their) abidini or abidlərini abidlərini
dative
singular plural
mənim (my) abidimə abidlərimə
sənin (your) abidinə abidlərinə
onun (his/her/its) abidinə abidlərinə
bizim (our) abidimizə abidlərimizə
sizin (your) abidinizə abidlərinizə
onların (their) abidinə or abidlərinə abidlərinə
locative
singular plural
mənim (my) abidimdə abidlərimdə
sənin (your) abidində abidlərində
onun (his/her/its) abidində abidlərində
bizim (our) abidimizdə abidlərimizdə
sizin (your) abidinizdə abidlərinizdə
onların (their) abidində or abidlərində abidlərində
ablative
singular plural
mənim (my) abidimdən abidlərimdən
sənin (your) abidindən abidlərindən
onun (his/her/its) abidindən abidlərindən
bizim (our) abidimizdən abidlərimizdən
sizin (your) abidinizdən abidlərinizdən
onların (their) abidindən or abidlərindən abidlərindən
genitive
singular plural
mənim (my) abidimin abidlərimin
sənin (your) abidinin abidlərinin
onun (his/her/its) abidinin abidlərinin
bizim (our) abidimizin abidlərimizin
sizin (your) abidinizin abidlərinizin
onların (their) abidinin or abidlərinin abidlərinin

Further reading

edit
  • abid” in Obastan.com.

Estonian

edit

Noun

edit

abid

  1. nominative plural of abi

Indonesian

edit

Etymology 1

edit

From Malay abid, from Classical Malay عابد (abid), from Arabic أَبَدِيّ (ʔabadiyy). Doublet of abadi.

Adjective

edit

abid

  1. (obsolete) immortal, undying, eternal
Synonyms
edit

Etymology 2

edit

From Malay abid, from Classical Malay عابد (abid), from Arabic عَبِيد (ʕabīd), plural of عَبْد (ʕabd).

Noun

edit

abid

  1. pious person

Etymology 3

edit

From Arabic عَابِد (ʕābid), active participle of عَبَدَ (ʕabada).

Verb

edit

abid

  1. to pray

Malay

edit

Etymology

edit

From Arabic عَبِيد (ʕabīd), plural of عَبْد (ʕabd). Doublet of abdi.

Pronunciation

edit

Noun

edit

abid (Jawi spelling عابد or عبيد, plural abidin or abid-abid)

  1. A pious person.

Descendants

edit
  • Indonesian: abid

References

edit
edit

Noun

edit

abid

  1. (anatomy) stomach

Inflection

edit

Northern Kurdish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From Arabic عَابِد (ʕābid, worshipper, adorer), active participle of عَبَدَ (ʕabada, to worship, venerate), derived from the root ع ب د (ʕ b d).

Pronunciation

edit

Noun

edit

abid m or f (Arabic spelling ئابد)

  1. a pious or devout person; ascetic

Declension

edit

References

edit
  • Chyet, Michael L. (2020) “abid”, in Ferhenga Birûskî: Kurmanji–English Dictionary (Language Series; 1), volume 1, London: Transnational Press, page 1