каар

From Proto-Turkic *kār (“snow”).

• IPA^(key): /ˈqaːɾ/

каар • (kaar)

1. snow

• каардаак (kaardaak, “snowy”)

Possibly a back-formation of калыр (kalır), through removal of perceived passive suffix -л (-l).

• IPA^(key): /qaːr/

каар • (kaar) (stem ка-)

1. (transitive) to leave, put down, place
2. (auxiliary, + -п) indicates completeness of an action

   Мени бажыңымга чедир үдеп каан. ― Meni bajıñımga çedir üdep kaan. ― He saw me to my house.