жару

From Proto-Turkic *yār- (“to split”). Cognate with Turkish yarmak (“to split, cleave”).

жару • (jaru)

1. to split, to cleave

• жарақ (jaraq)
• жарушы (jaruşy)
• жарым (jarym)

• IPA^(key): [ʐɐˈru]

жару́ • (žarú) f inan

1. accusative singular of жара́ (žará)

• жа́ру: IPA^(key): [ˈʐarʊ]
• жару́: IPA^(key): [ʐɐˈru]

жа́ру • (žáru) m inan

1. dative singular of жар (žar)

жару́ • (žarú) m inan

1. locative singular of жар (žar)