Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ortyle magdeburskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ortyle magdeburskieortyle (orzeczenia i wyjaśnienia prawne) wydawane przez sąd ławniczy w Magdeburgu, dotyczące miast założonych na prawie magdeburskim[1].

W niejasnych przypadkach prawnych miasta lokowane na prawie magdeburskim (inaczej niemieckim) zwracały się do sądu w Magdeburgu, skąd otrzymywały orzeczenia w języku niemieckim[1]. Orzeczenia takie były płatne[2]. Układano je w zbiory na użytek sądów miejskich[1]. Zbiory w języku niemieckim pojawiły się w XIV wieku, zaś w XV wieku tłumaczenia na język łaciński i polski[1].

Ortyle w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Aby uniezależnić się od wyroków sądu niemieckiego Magdeburga, Kazimierz Wielki powołał w Krakowie, prawdopodobnie w 1356, sąd prawa niemieckiego[2]. W późniejszym czasie, około 1470, zwracanie się przez polskie miasta o porady prawne do Magdeburga ostro krytykował Jan Ostroróg w De iure ex Maydemburg petendo[3]. Jednak jeszcze do XVI wieku polskie sądy prawa niemieckiego odwoływały się do orzeczeń sądu magdeburskiego[4]. Także sąd krakowski w chwili powołania otrzymał zbiór orzeczeń magdeburskich[3].

Znanych jest osiem odpisów polskich tłumaczeń ortyli (jeden zaginął podczas II wojny światowej), z których jeden pochodzi z XV wieku, zaś pozostałe z wieku XVI[1]. Najstarsze polskie tłumaczenie ortyli powstało około 1450 we Lwowie lub jego okolicach na polecenie Mikołaja Gołogórskiego, podstolego lwowskiego[1]. Najstarszy zachowany przekaz tłumaczenia ortyli powstał około 1480 we Lwowie lub na pograniczu województw bełskiego i ruskiego[1]. Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Ossolińskich we Wrocławiu (rękopis nr 50)[1]. Tekst ortyli, spisany w dwóch kolumnach jednym charakterem pisma, znajduje się na kartach 11–22v, 26–105[1]. Jest on najstarszym znanym ciągłym zabytkiem staropolszczyzny reprezentującym dialekt południowokresowy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Wydra i Rzepka 1984 ↓, s. 175.
  2. a b Łysiak 1999 ↓, s. 101.
  3. a b Łysiak 1999 ↓, s. 104.
  4. Łysiak 1999 ↓, s. 103.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ludwik Łysiak. Raz jeszcze o założeniu sądu wyższego prawa niemieckiego na zamku krakowskim. „Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego”. 4, s. 99–107, 1999. 
  • Wiesław Wydra, Wojciech Ryszard Rzepka: Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984. ISBN 83-04-01568-4.