zabit

From Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

• IPA^(key): [zɑːˈbit]
• Hyphenation: za‧bit

zabit (definite accusative zabiti, plural zabitlər)

1. (military) officer

Declension of zabit
	singular	plural
nominative	zabit	zabitlər
definite accusative	zabiti	zabitləri
dative	zabitə	zabitlərə
locative	zabitdə	zabitlərdə
ablative	zabitdən	zabitlərdən
definite genitive	zabitin	zabitlərin

Possessive forms of zabit
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitim	zabitlərim
sənin (“your”)	zabitin	zabitlərin
onun (“his/her/its”)	zabiti	zabitləri
bizim (“our”)	zabitimiz	zabitlərimiz
sizin (“your”)	zabitiniz	zabitləriniz
onların (“their”)	zabiti or zabitləri	zabitləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimi	zabitlərimi
sənin (“your”)	zabitini	zabitlərini
onun (“his/her/its”)	zabitini	zabitlərini
bizim (“our”)	zabitimizi	zabitlərimizi
sizin (“your”)	zabitinizi	zabitlərinizi
onların (“their”)	zabitini or zabitlərini	zabitlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimə	zabitlərimə
sənin (“your”)	zabitinə	zabitlərinə
onun (“his/her/its”)	zabitinə	zabitlərinə
bizim (“our”)	zabitimizə	zabitlərimizə
sizin (“your”)	zabitinizə	zabitlərinizə
onların (“their”)	zabitinə or zabitlərinə	zabitlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimdə	zabitlərimdə
sənin (“your”)	zabitində	zabitlərində
onun (“his/her/its”)	zabitində	zabitlərində
bizim (“our”)	zabitimizdə	zabitlərimizdə
sizin (“your”)	zabitinizdə	zabitlərinizdə
onların (“their”)	zabitində or zabitlərində	zabitlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimdən	zabitlərimdən
sənin (“your”)	zabitindən	zabitlərindən
onun (“his/her/its”)	zabitindən	zabitlərindən
bizim (“our”)	zabitimizdən	zabitlərimizdən
sizin (“your”)	zabitinizdən	zabitlərinizdən
onların (“their”)	zabitindən or zabitlərindən	zabitlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimin	zabitlərimin
sənin (“your”)	zabitinin	zabitlərinin
onun (“his/her/its”)	zabitinin	zabitlərinin
bizim (“our”)	zabitimizin	zabitlərimizin
sizin (“your”)	zabitinizin	zabitlərinizin
onların (“their”)	zabitinin or zabitlərinin	zabitlərinin

• “zabit” in Obastan.com.

From Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

zabit

1. (military) officer

   Synonyms: ofitser, subay

• “zabit”, in Luğatçıq (in Russian)

• IPA^(key): [ˈzabɪt]

zabit

1. masculine singular passive participle of zabít

From Ottoman Turkish ضابط (zabıt, zabit, “officer; police magistrate; senior clerk”), from Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

• Audio:

  (file)

zabit (definite accusative zabiti, plural zabitler)

1. officer

• zabıt

• Nişanyan, Sevan (2002–) “zabit”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “ضابط”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1204
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN