raiceáil

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Irish

[edit]

Etymology

[edit]

raic (“wreck, wreckage”) +‎ -áil

Verb

[edit]

raiceáil (present analytic raiceálann, future analytic raiceálfaidh, verbal noun raiceáil, past participle raiceáilte)

  1. wreck

Conjugation

[edit]
conjugation of raiceáil (first conjugation – B)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present raiceálaim raiceálann tú;
raiceálair† 		raiceálann sé, sí raiceálaimid raiceálann sibh raiceálann siad;
raiceálaid† 		a raiceálann; a raiceálas raiceáiltear
past raiceáil mé; raiceálas raiceáil tú; raiceálais raiceáil sé, sí raiceálamar; raiceáil muid raiceáil sibh; raiceálabhair raiceáil siad; raiceáladar a raiceáil /
ar raiceáil* 		raiceáladh
past habitual raiceálainn raiceáilteá raiceáladh sé, sí raiceálaimis; raiceáladh muid raiceáladh sibh raiceálaidís; raiceáladh siad a raiceáladh /
a raiceáladh* 		raiceáiltí
future raiceálfaidh mé;
raiceálfad 		raiceálfaidh tú;
raiceálfair† 		raiceálfaidh sé, sí raiceálfaimid;
raiceálfaidh muid 		raiceálfaidh sibh raiceálfaidh siad;
raiceálfaid† 		a raiceálfaidh; a raiceálfas raiceálfar
conditional raiceálfainn raiceálfá raiceálfadh sé, sí raiceálfaimis; raiceálfadh muid raiceálfadh sibh raiceálfaidís; raiceálfadh siad a raiceálfadh /
a raiceálfadh* 		raiceálfaí
subjunctive present go raiceála mé;
go raiceálad† 		go raiceála tú;
go raiceálair† 		go raiceála sé, sí go raiceálaimid;
go raiceála muid 		go raiceála sibh go raiceála siad;
go raiceálaid† 		— go raiceáiltear
past dá raiceálainn dá raiceáilteá dá raiceáladh sé, sí dá raiceálaimis;
dá raiceáladh muid 		dá raiceáladh sibh dá raiceálaidís;
dá raiceáladh siad 		— dá raiceáiltí
imperative raiceálaim raiceáil raiceáladh sé, sí raiceálaimis raiceálaigí;
raiceálaidh† 		raiceálaidís — raiceáiltear
verbal noun raiceáil
past participle raiceáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form

Noun

[edit]

raiceáil f (genitive singular raiceála, nominative plural raiceálacha)

  1. verbal noun of raiceáil (“wreck”)
  2. wrecking, wreck
  3. ill-usage, maltreatment

Declension

[edit]
Declension of raiceáil

Third declension

Bare forms:

Case Singular Plural
Nominative raiceáil raiceálacha
Vocative a raiceáil a raiceálacha
Genitive raiceála raiceálacha
Dative raiceáil raiceálacha

Forms with the definite article:

Case Singular Plural
Nominative an raiceáil na raiceálacha
Genitive na raiceála na raiceálacha
Dative leis an raiceáil

don raiceáil

leis na raiceálacha

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=raiceáil&oldid=54594259"