duvel

Dialectal form of duivel.

• IPA^(key): /ˈdy.vəl/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: du‧vel

duvel m (plural duvels, diminutive duveltje n)

1. devil
2. body, especially in op z'n duvel (“a beating”)
3. impish child, rascal

• beduveld
• beduvelen
• opduvelen
• verduvelen

• M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]

• vulde

From Old Dutch diuval, from Latin diabolus, from Ancient Greek διάβολος (diábolos).

duvel m

1. devil, demon
2. Devil, Satan

This noun needs an inflection-table template.

• Dutch: duivel, duvel (archaic or dialectal)
  • Afrikaans: duiwel
  • Berbice Creole Dutch: diflu
  • Negerhollands: duvel, dievel
• Limburgish: duvel

• “duvel”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “duvel”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN