aangrijpen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From Middle Dutch aengripen. Equivalent to aan + grijpen.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aangrijpen
- (transitive) to suddenly grasp, to seize (to quickly take hold of)
- (transitive) to seize (an opportunity), to take advantage
- (transitive) to move, to stir (arouse strong feelings in)
- (transitive) (military) to attack
Conjugation
[edit]| Conjugation of aangrijpen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aangrijpen | |||
| past singular | greep aan | |||
| past participle | aangegrepen | |||
| infinitive | aangrijpen | |||
| gerund | aangrijpen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | grijp aan | greep aan | aangrijp | aangreep |
| 2nd person sing. (jij) | grijpt aan, grijp aan2 | greep aan | aangrijpt | aangreep |
| 2nd person sing. (u) | grijpt aan | greep aan | aangrijpt | aangreep |
| 2nd person sing. (gij) | grijpt aan | greept aan | aangrijpt | aangreept |
| 3rd person singular | grijpt aan | greep aan | aangrijpt | aangreep |
| plural | grijpen aan | grepen aan | aangrijpen | aangrepen |
| subjunctive sing.1 | grijpe aan | grepe aan | aangrijpe | aangrepe |
| subjunctive plur.1 | grijpen aan | grepen aan | aangrijpen | aangrepen |
| imperative sing. | grijp aan | |||
| imperative plur.1 | grijpt aan | |||
| participles | aangrijpend | aangegrepen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||