Four on the floor

Το Four on the floor (ή τέσσερα τέταρτα) είναι ένα ρυθμικό μοτίβο που χρησιμοποιείται κυρίως στη ντίσκο και την ηλεκτρονική χορευτική μουσική.

Είναι ένας σταθερός, ομοιόμορφος ρυθμός σε μέτρο 4/4 κατά τον οποίο το μπάσο τύμπανο χτυπάται σε κάθε ρυθμό (1, 2, 3, 4) και σε ίσα χρονικά διαστήματα. Αυτό διαδόθηκε στη μουσική ντίσκο της δεκαετίας του 1970 και ο όρος « four on the floor » χρησιμοποιήθηκε ευρέως εκείνη την εποχή. O Ηρλ Γιανγκ θεωρείται πρωτοπόρος του είδους ντίσκο-ροκ ντράμ (στο "The Love I Lost" του Harold Melvin & the Blue Notes από το 1973), καθώς ήταν ο πρώτος που έκανε εκτενή και διακριτική χρήση του Hi hat καθ 'όλη τη διάρκεια μιας ηχογράφησης R&B. ^{[1] [2]}

Πολλά στυλ χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής χρησιμοποίησαν αυτόν το ρυθμό ως σημαντικό μέρος της ρυθμικής δομής. Μερικές φορές ο όρος χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε έναν ομοιόμορφο 4/4 ρυθμό σε οποιοδήποτε τύμπανο. ^[3]

Μια μορφή 4/4 χρησιμοποιείται επίσης στα τζαζ ντραμς. Αντί να χτυπάει η μπότα με έντονο και επομένως εύκολα ακουστικό τρόπο, χτυπάει πολύ ελαφρά (αναφέρεται ως "φτερό") έτσι ώστε ο ήχος του ντραμς να γίνεται ανεπαίσθητα αισθητός. Συνήθως, αυτό συνδυάζεται με ένα κύμβαλο και hi-hat σε συγχρονισμό. Όταν ένα έγχορδο όργανο δίνει τον ρυθμό (κιθάρα, μπάντζο), και τα τέσσερα χτυπήματα του μέτρου παίζονται με πανομοιότυπα downstrokes.