Χιπ χοπ

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 03/08/2019.

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: γλώσσα Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.

Το χιπ χοπ (αγγλικά: hip hop ή hip-hop) είναι υποκουλτούρα και καλλιτεχνικό ρεύμα που σχηματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τους Αφροαμερικανούς και Πουερτορικανούς^[1] του νότιου Μπρονξ της Νέας Υόρκης.^[2][3] Έγινε ευρύτερα γνωστό στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ στη δεκαετία του 2000 έγινε το πιο δημοφιλές είδος μουσικής στον κόσμο.

Ο DJ Afrika Bambaataa της Zulu Nation, που θεωρείται ως ένας από τους τρεις Ιδρυτές Πατέρες της χιπ χοπ κινήματος,^[4] υπογράμμισε τους ακρογωνιαίους λίθους της χιπ χοπ κουλτούρας, επινοώντας τους εξής όρους: το λεκτικό ρυθμικό ύφος MCing ή emceeing, το DJing, δηλαδή την αναπαραγωγη και εν μέρη αλλαγή τραγουδιών και ήχων με record players δηλαδή πικάπ και DJ mixers (ακουστικά) το b-boying/breaking (σωματικά) και η τέχνη γκράφιτι, την οποία χαρακτήρισε ως "γραφή με αερόλυμα" (οπτικά).^[5] Άλλα στοιχεία της χιπ χοπ υποκουλτούρας και τέχνης είναι, μεταξύ άλλων, η χιπ χοπ κουλτούρα και ιστορικές γνώσεις του κινήματος (διανοητικά και φιλοσοφικά), το beatboxing ένα είδος κρουστικών ήχων, ο χορός του δρόμου, η αφροαμερικανική αργκό, και το είδος χιπ χοπ μόδας και στυλ. ^[6][7][8]

Ο όρος "χιπ χοπ" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, γραπτά, από τον Στίβεν Χέιγκερ στην εφημερίδα The Village Voice.

Το break dance, ή αλλιώς B-boying, είναι είδος δυναμικού και ρυθμικού χορού, και μία από τις βασικές εκφάνσεις του χιπ χοπ κινήματος. Δανείζεται πολλά στοιχεία άλλων ειδών χορών, συμπεριλαμβανομένου του χορού του δρόμου της δεκαετίας του 1930^[9], των βραζιλιάνικων και ασιατικών πολεμικών τεχνών, του ρωσσικού φολκ χορού,^[10] αλλά και στοιχεία των χορευτικών κινήσεων των Τζέιμς Μπράουν, Μάικλ Τζάκσον.

Ο χορός σχηματίστηκε στο νότιο Μπρονξ κατά τη δεκαετία του 1970, μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία του κινήματος. Το breakdancing, συνήθως, γίνεται με την ανάλογη μουσική υπόκρουση από boomboxes ή συστήματα PA. Επίσης, γίνονταν μάχες χορού breakdancing, πάνω σε χλοοτάπητα, με σκοπό να αποδειχτεί η καλύτερη συμμορία. Συνήθως, ο χαμένος συμφωνούσε ότι δεν θα ξαναπερνούσε από τη γειτονιά του νικητή. Τις περισσότερες φορές, οι αγώνες ήταν απλά για να κερδηθεί ο σεβασμός του ενός για τον άλλο. Ενίοτε, οι μάχες χορού προκαλούσαν πραγματικές μάχες. Ο όρος breakdance αποδόθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Στην Ελλάδα

Η πρώτη ομάδα breakdance στην Ελλάδα ονομαζόταν Freakstyle Rockers και αποτελούνταν από τον Γιώργο Ισαακίδη (Pyroh),τον Γιώργο Ματσουκατίδη (Matsu), τον Δημήτρη Μορφόπουλο (Dee 71), τον Μιχάλη Joycey (Spawn), τον Τόλη Πετρίδη (Tajo), τον Άκη Τσινίδη (Winte) (με το ψευδώνυμο 12ος Πίθηκος), τον Τάσο Ευκαρπίδη (Dwayne), τον Αλέξη (Lorens), τον Αντώνη Μποζίκα (Ton), τον Σωτήρη Πετρίδη (Laz-E) και τη Χρύσα Ματσουκατίδου. Ο 12ος Πίθηκος ακόμα και σήμερα ασχολείται με αυτή την κουλτούρα και ο Pyroh συνεχίζει με πολλές διεθνείς διακρίσεις.

Το MCing (από τα Master of Ceremonies ή Microphone Controller) άρχισε το 1975-1978 όταν ένας Dj συνέδεσε το μικρόφωνο στον μίκτη του και άρχισε να λέει διάφορους στίχους, σαν σλόγκαν, για να εμψυχώσει τους B-boys. Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτοι MC's το 1979-1985. Έπαιρναν το μικρόφωνο και μιλούσαν για την προσωπική τους ζωή, για διάφορα προβλήματα της κοινωνίας, για τις σχέσεις, το χιούμορ και άλλα.

Το Γκράφιτι ενσωματώθηκε στο χιπ χοπ ως ένα από τα στοιχεία του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ένας Έλληνας που ζούσε και δούλευε στην Αμερική έκανε διανομές πίτσας έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυμο του και τον αριθμό της οδού όπου έμενε (TAKI 183). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη μορφή του Γκράφιτι.

Από τότε μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από τη Βραζιλία μέχρι το Ιράν, και έγινε ένας τρόπος έκφρασης του καλλιτέχνη κατά της πολιτικής ή για διάφορους άλλους σκοπούς. Το Γκράφιτι γεμίζει το αστικό γκρίζο με ένα χρώμα της ψυχής που γεννιέται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του καλλιτέχνη και από την καρδιά μεταφέρεται στο χέρι του που κρατάει το σπρέι. Το γκράφιτι σε κάνει να νιώθεις πιο απελευθερωμένος και να εκφράζεσαι μέσα από αυτές τις δημιουργίες που κάνεις. Το γκράφιτι είναι μία ξεχωριστή εμπειρία παρά που το αντιμετωπίζουνε πολλοί σαν βανδαλισμό, ομορφαίνει τους τοίχους και τους δίνει μία νέα ζωντάνια. Γενικά το γκράφιτι εκφράζει κάθε νέο στη σημερινή εποχή.

Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά ρεύματα. Οι στίχοι, οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Το DJing δημιουργήθηκε το 1975-1978 και χρησιμοποιήθηκε στην αρχή για να έχουν ρυθμό οι B-Boys και μετά για να στιχουργούν οι ράπερς πάνω στο ρυθμό των μπιτ. Ο πρώτος DJ που απέκτησε μεγάλη φήμη ήταν ο Kool Herc, ο οποίος με την απομόνωση κομματιών από διάφορους δίσκους και τη μίξη τους δημιούργησε τους πρώτους ήχους του χιπ χοπ. Αργότερα, οι επόμενες γενιές των hip-hop DJs με πολλές καινοτομίες όπως σκρατς (scratch), μπιτ τζάγκλινγκ (beat juggling) κ.ά. έφτασαν τους DJs στο σημερινό επίπεδο. Τα πρώτα χρόνια, στα χιπ-χοπ συγκροτήματα τη μεγαλύτερη φήμη είχαν οι DJs, αλλά μετά το 1978 οι MCs. Οι DJs προχώρησαν στην τέχνη του τερντέιμπλισμ (turntablism).

Το Beatbox δεν είναι φτιαγμένο για τη hip hop μουσική. Χρησιμοποιήθηκε για να δίνουν μουσική-ρυθμό στους mc's για να μπορέσουν να τραγουδήσουν ή να δώσουν μια σειρά ρυθμού στους στοίχους των mc's. Το beatbox είναι μουσική με το στόμα. Ο κάθε beatboxer χρησιμοποιούσε τη φωνή του, για να δώσει μπάσο ή ακόμα και υψηλές νότες.

Το Street dance αποτελεί συνηθισμένη έκφραση της hip-hop κουλτούρας και αναφέρεται σε στυλ χορού-ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης-που εξελίχθηκε έξω από στούντιο χορού σε οποιοδήποτε διαθέσιμο ανοιχτό χώρο, όπως σε δρόμους, πάρτι, νυχτερινά κέντρα και σχολεία. Συχνά είναι αυτοσχεδιαστικού και κοινωνικού χαρακτήρα, ενθαρρύνοντας την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία με τους θεατές και άλλους χορευτές. Αυτοί οι χοροί είναι ένα μέρος της κουλτούρας της γεωγραφικής περιοχής που προέρχονται. Δύο παραδείγματα του street dance περιλαμβάνουν το Β-boying (breakdancing), το οποίο προέρχεται από τη Νέα Υόρκη και το Shuffle Μελβούρνης από την Αυστραλία.

Ο πατέρας του hip-hop θεωρείται ο Kool Herc ενώ νονός ο Afrika Bambaataa, ο οποίος είναι ένας από τους τρεις βασικούς δημιουργούς του break-beat deejaying. Είναι επίσης ο κύριος συντελεστής της διάδοσης της ραπ και της χιπ χοπ κουλτούρας σε όλο τον κόσμο. Είναι γνωστός ως "Παππούς" ή "Νονός" ή Amen Ra της Παγκόσμιας κουλτούρας του χιπ χοπ, καθώς και ως πατέρας της Electro Funk.

• Ελληνικό hip hop

• Ελληνική ιστοσελίδα για το hip hop