Κόνραντ φον Βύρτσμπουργκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κόνραντ φον Βύρτσμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Conrad of Würzburg (Γερμανικά)
Γέννηση	1225[1][2] ή 1220[3][4][5] Βύρτσμπουργκ
Θάνατος	7  Σεπτεμβρίου 1287 ή 31  Αυγούστου 1287 ή 1287[3][4][5] Βασιλεία
Τόπος ταφής	Basel Minster
Χώρα πολιτογράφησης	Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Μέση άνω γερμανική γλώσσα Γερμανικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας[7] συνθέτης[3]
Αξιοσημείωτο έργο	Ο ιππότης με τον κύκνο
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κόνραντ φον Βύρτσμπουργκ (γερμανικά: Conrad of Würzburg) (περ. 1220-1230 – 31 Αυγούστου 1287) ήταν Γερμανός ποιητής, μια από τις σημαντικότερες μορφές της μεσαιωνικής γερμανικής λογοτεχνίας στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα. Αναφέρεται ως ένας από τους «Δώδεκα Παλαιούς Διδάσκαλους» της ποίησης, δίπλα στον Βάλτερ φον ντερ Φόγκελβαϊντε.^[8]

Όπως υποδηλώνει το όνομά του, ο Κόνραντ καταγόταν από την πόλη Βύρτσμπουργκ της Βαυαρίας. Αντίθετα με άλλους μεσαιωνικούς ποιητές, η ζωή του είναι ασυνήθιστα καλά τεκμηριωμένη. Είχε κλασική μόρφωση και γνώριζε τους Λατίνους ποιητές, κυρίως τον Οβίδιο και τον Βιργίλιο, καθώς και τους Γάλλους. Πέρασε ένα μέρος της ζωής του στο Στρασβούργο. Μετά από ένα διάστημα ως περιοδεύων τραγουδιστής, τη δεκαετία του 1260 αγόρασε ένα σπίτι στη Βασιλεία και εγκαταστάθηκε εκεί ως επαγγελματίας ποιητής. Στα έργα του κατονομάζει πλούσιους αστούς προστάτες και πελάτες από τη Βασιλεία και το Στρασβούργο που ανήκουν στο νέο πολιτιστικό στρώμα των πόλεων. Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στη Βασιλεία, όπου και πέθανε το 1287. Καταγράφονται τα ονόματα της γυναίκας του Μπέρτας και των θυγατέρων του. Έφερε τον τίτλο του Meister (δάσκαλος). Όπως ο Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ, τον οποίο θαύμαζε, αλλά σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους ποιητές της εποχής, ο Κόνραντ δεν ανήκε στην τάξη των ευγενών.^[9]

Το ποικίλο και ογκώδες λογοτεχνικό του έργο είναι σχετικά απαλλαγμένο από την παρακμή που επικράτησε στη μέση άνω γερμανική ποίηση κατά δεύτερο μισό του 13ου αιώνα και τον κατατάσσει στους σημαντικότερους Γερμανούς ποιητές της εποχής του. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τη στιλιστική τους ποιότητα, τη θεματική ποικιλομορφία και τη μακροχρόνια απήχησή τους.^[10]

Εκτός από μικρά λυρικά έργα - ερωτικά και διδακτικά ποιήματα - έγραψε μεγαλύτερες ιστορίες βασισμένες σε ιστορικά έπη και θρύλους. Συνέθεσε επίσης θρησκευτικά έργα και βίους αγίων, στα οποία ύμνησε τον ηρωισμό των μαρτύρων και τη δόξα του Χριστιανισμού.

• Σιλβέστερ: βίος του Πάπα Αγίου Συλβέστρου
• Αλέξιος: μετάφραση του βίου του Αγίου Αλεξίου της Ρώμης
• Πανταλέων: βίος του Αγίου Παντελεήμονα.
• Die goldene Schmiede (ένας ύμνος στην Παναγία)
• Der Welt Lohn (Η ανταμοιβή του κόσμου)^[11]

• Partonopier und Meliur (βασισμένο στο παλαιό γαλλικό μυθιστόρημα Παρθενοπαίος του Μπλουά)
• Engelhard (Ένγκελχαρντ) η ιστορία μιας υποδειγματικής φιλίας
• Klage der Kunst (Το παράπονο της τέχνης), μια αλληγορική υπεράσπιση της ποίησης.
• Konrad Axspitz
• Herzmäre (Το παραμύθι της καρδιάς), σκληρή ιστορία που αφηγείται ένα ερωτικό τρίγωνο μεταξύ ενός ιππότη, μιας κυρίας και του συζύγου της.
• Trojanerkrieg (Τρωικός πόλεμος (μοναδικός συνδυασμός της Αργοναυτικής εκστρατείας με το Ομηρικό έπος του Τρωικού Πολέμου, ημιτελές)
• Turnier von Nantes (Τουρνουά της Νάντης)
• Heinrich von Kemp ( Χάινριχ φον Κέμπτεν) αφηγείται την ιστορία της εκδίωξης του ιππότη Χάινριχ από την αυλή του αυτοκράτορα Όθωνα και την ανάκτηση της αυτοκρατορικής εύνοιας.
• Der Schwanritter (Ο Ιππότης με τον Κύκνο, ένα ιπποτικό ειδύλλιο, βασισμένο στην ιστορία του Λόενγκριν) ^[12]