Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Zum Inhalt springen

abire

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abīre (Latein)

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abeō
2. Person Singular abīs
3. Person Singular abit
1. Person Plural abīmus
2. Person Plural abītis
3. Person Plural abeunt
Perfekt 1. Person Singular abiī
Imperfekt 1. Person Singular abībam
Futur 1. Person Singular abībō
PPP abitus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abēam
Imperativ Singular abī
Plural abīte
Alle weiteren Formen: Flexion:abire

Worttrennung:

ab·i·re

Bedeutungen:

[1] weggehen, fortgehen, fortziehen, fortreisen
[2] (irgendwie) davonkommen, wegkommen
[3] vergehen, verfließen, (dahin)schwinden
[4] abschweifen, abweichen

Herkunft:

zusammengesetzt aus ab und ire; Konjugation wie ire (unregelmäßig)

Beispiele:

[1] Equus in silvam abiit.
Das Pferd ging in den Wald weg.
[1] „amborum uxores / noctu Troiad exibant capitibus opertis, / flentes ambae, abeuntes lacrimis cum multis.“ (Naev. poet. 5)[1]
[1] „is priu’ quam hinc abiit ipsemet in exercitum, / gravidam Alcumenam fecit uxorem suam.“ (Plaut. Amph. 102–103)[2]

Übersetzungen

[?] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalten 12-15.

Quellen:

  1. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 43.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).