abire
Erscheinungsbild
abīre (Latein)
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | abeō |
2. Person Singular | abīs | |
3. Person Singular | abit | |
1. Person Plural | abīmus | |
2. Person Plural | abītis | |
3. Person Plural | abeunt | |
Perfekt | 1. Person Singular | abiī |
Imperfekt | 1. Person Singular | abībam |
Futur | 1. Person Singular | abībō |
PPP | abitus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | abēam |
Imperativ | Singular | abī |
Plural | abīte | |
Alle weiteren Formen: Flexion:abire |
Worttrennung:
- ab·i·re
Bedeutungen:
- [1] weggehen, fortgehen, fortziehen, fortreisen
- [2] (irgendwie) davonkommen, wegkommen
- [3] vergehen, verfließen, (dahin)schwinden
- [4] abschweifen, abweichen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] Equus in silvam abiit.
- Das Pferd ging in den Wald weg.
- [1] „amborum uxores / noctu Troiad exibant capitibus opertis, / flentes ambae, abeuntes lacrimis cum multis.“ (Naev. poet. 5)[1]
- [1] „is priu’ quam hinc abiit ipsemet in exercitum, / gravidam Alcumenam fecit uxorem suam.“ (Plaut. Amph. 102–103)[2]
Übersetzungen
|
- [?] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „abeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalten 12-15.
Quellen:
- ↑ Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0 , Seite 43.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) .