Rimska arhitektura

Rimska arhitektura je bazirana na prihvatanju jezika klasične Grčke arhitekture za specifične primjene koja se dalje razvila na drugačiji način i time postala zaseban i novi arhitektonski stil. Često se shvata da su dvije arhitekture, grčka i rimska dio jedne arhitekture međutim takvo uvjerenje često vodi ka gledanju na rimsku arhitekturu sa grčkim standardima a što mnogi smatraju pogrešnim pristupom.

Ovaj članak je dio serije o   historiji arhitekture

Neolitska arhitektura

Stara egipatska arhitektura

Sumerianska arhitektura

Klasična arhitektura

Stara grčka arhitektura

Rimska arhitektura

Bizantijska arhitektura

Srednjovijekovna arhitektura

Romanska arhitektura

Gotička arhitektura

Renesansna arhitektura

Barokna arhitektura

Neoklasična arhitektura

Neogotička arhitektura

Moderna arhitektura

Postmoderna arhitektura

Članci u kategoriji o arhitekturi

Rimska arhitektura predstavlja ujedinjenje tradicionalnih grčkih i toskanskih elemenata prvenstveno preuzimanje organizacionih redova klasične arhitekture (jonski red, dorski red itd.) na koje su potom primjenjeni novi građevinski principi kao što je razvoj korištenja lûka te korištenje betona i cementa. Rimska arhitektura se jedinstveno razvila tek u kasnom dobu rimske republike. Ako se izuzmu toskanski doprinos lûka i razvoj složenog reda u svojim početcima rimska arhitektura je bila gotovo kopija grčke.

Inovacija u rimskoj arhitekturi je počela u 1. vijeku p. n. e. sa izumom betona koji se plasirao kao jača i jednostavnija alternativa kamenu. Iako mnogi smatraju beton kao najveći doprinos rimske arhitekture modernom svijetu stil arhitekture koji je proizašao iz Rimske imperije se i danas povremeno koristi širom Evrope i Sjeverne Amerike