Elektrolit
Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Elektrolit u hemiji je supstanca koja sadrži slobodne ione, koji čine supstancu elektroprovodljivom. Tipičan elektrolit je rastvor koji sadrži slobodne ione, a također su poznati i rastaljeni elektroliti (npr talina natrijum hlorida) i čvrsti elektoliti.
Principi
urediElektroliti su rastvori kiselina, baza ili soli. Rastvori nekih organskih spojeva i sintetičkih polimera, koji imaju funkcionalne grupe sa nabojem, mogu biti elektroliti. Pojavu provođenja električne struje kroz vodene rastvore i taline su proučavali Humphry Davy i Michael Faraday. Faraday je pretpostavio da se tek za vrijeme provođenja električne struje rastvorena ili rastaljena supstanca pretvara u električki nabijene čestice, te ih je nazvao ionima (grč. „oni koji putuju“), jer se kreću prema elektrodama. Kasnije je otkriveno da rastvori elektrolita provode i naizmjeničnu struju, pri čemu ne dolazi do elektrolize, što je značilo da ioni ne nastaju samo pri provođenju struje, već pri samom rastvaranju elektrolita.
Jaki i slabi elektroliti
urediElektroliti koji u vodenom rastvoru potpuno disociraju na ione imaju dobru provodljivost i nazivaju se jaki elektroliti. Jaki elektroliti sadrži stabilnu ionsku vezu. Elektroliti koji u vodenom rastvoru djelimično disociraju imaju slabu provodljivost i nazivaju se slabi elektroliti. Slabi elektroliti sadrže kovalentnu vezu sa parcijalnim ionskim karakterom, koja omogućava određeni stepen ionizacije u rastvoru. Pojedini elektroliti imaju značajnu ulogu u fiziološkim procesima, npr. natrijum Na+, kalijum, K+, kalcijum Ca2+, magnezijum Mg2+, hlorid Cl-, hidrogen-fosfat HPO42- i hidrogen karbonat HCO3-.