Veliki kralj

Veliki kralj ili kralj kraljeva je vladarska titula koja se tokom historije koristila u nekoliko monarhija i carstava. Izvorni naziv titule se prvi put pojavljuje na Bliskom istoku još u antičko doba. Izraz se ponekad koristio kao ekvivalent titule cara.

Prvi poznati veliki kralj ili "kralj kraljeva" (šar šarrāni) je bio Tukulti-Ninurta I, kralj Asirije, koji je vladao od 1243. do 1207. godine p.n.e..

Perzijski naziv za velikog kralja je Šahenšah^[1] (شاهنشاه, titula koja je specijalno bila povezana sa perzijanskim Ahemenidskim carstvom i gdje se koristila za monarha koji je vladao nad drugim vladarima tj. monarsima a koji su bili u vazalnom odnosu u odnosu na velikog kralja ili su vladali teritorijom koja je bila u statusu protektorata.

U skladu sa starogrčkim i bizantijskim naslovom za kraljeve i careve, basileus toon basileoon, doslovno "kralj kraljeva," persijski vladari su se počeli nazivati šahenšahovima, tj. "šah šahova." Posljednji persijski, odnosno iranski car, koji je nosio ovaj naslov bio je Muhamed Reza Šah Pahlavi, koji je usvojio naslov šahenšah prilikom krunisanja.

Turski osmanlijski sultani su također nosili ovaj naslov pod izvedenim oblikom padišah, dok su se šahovima zvali i neki drugi istaknuti islamski vladari, naročito indijski Moguli.