hirañ

Savet diwar « hir » hag an dibenn-ger « -añ ».

  Furm anv-gwan

hirañ /ˈhirː.ã/

1. Derez-uhelañ an anv-gwan « hir ».

   • Hirañ deiz a zo er bloaz eo hemañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 217.)
   • Hirañ deiz zo er bloaz eo Gouel Yann — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 243.)

2. hirañ ma c'hall

   • Mont a ra en dour, hirañ ma c'hall. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 78.)

• berrañ