re

Gwelet ivez : Re, re-

Adverb

re /ˈreː/

1. Dirak un anv-gwan: re vihan, re vras.
   • Te eo re yaouank da varo c'hoaz ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 33.)
2. Dirak un anv-kadarn: re a dud, re a draoù:
   • — [...], n'hor beus ket ivez 'ta re a amzer. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 186.)
3. Bezañ a re
   • Ha neuze me a oar a-walh ez on bet a-re ganit-te ordinal. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 189.)

• Soubenn al laezh pa vez re sall
  A lavar an dud, zo ur meuz fall. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 308.)

Raganv-gour

re /re/ raganv ha ger-perc'hennañ

1. Dirak ur renadenn-anv:
   • Re ar merour a oa gwerzhet keroc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 134.)
2. Dirak un anv-tiegezh:
   • Da re Beron 'vat e oant kerent. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 134.)

• re all
• ar re
• ar re all
• ar re-mañ
• ar re-se
• ar re-hont
• ar re gozh
• ur re

Eus rex e latin.

Anv-kadarn

re

1. roue
   • Il leone è il re degli animali.

• reame
• regno

• In casa sua ciascuno è re. Pep hini zo roue en e di.
• Nel regno dei ciechi anche un guercio è re .

Eus rex e latin.

Anv-kadarn

re /ˈrrɛ/ /ˈʐɛ/

1. Roue.