lec'h

Gwelet ivez : -lec'h

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn 1

lec'h /ˈlɛx/ gourel (liester : lec'hioù)

1. Lodenn resis eus an egor, eus un dra pe eus ur c'horf.
   • Araok lammet, gouez e pe lec'h,
     En aoun da derri penn pe vrec'h ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 34.)
2. al lec'h a
   • — [...], ha n'an neus hent all nemet heman a gasfe d'al lec'h a glaskez. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 8.)
3. kavout e lec'h da ober udb: kavout e dro, e du
   • Lavar, pa gavi da leh d'ober. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 312.)
4. kavout lec'h da ober udb: kavout abeg, kavout peadra d'ober udb
   • Drol a-walh e ve din mond da lavared mann ebed diwar-benn an dud pa n'em-eus ket a leh d'ober — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 312.)
5. Lec'h all, e lec'h all, da lec'h all.

• El-lec'h ema an ero er bloaz-mañ e vo an ant da vloaz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 303.)
• El lec'h ema ar mor ema ar pesked. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 313.)
• Gwell eo bezañ matez el-lec'h ez eus peadra
  Evid bezañ mestrez el-lec'h ne n'eus netra. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 313.)

Anv-kadarn 2

lec'h /ˈlɛx/ pe /ˈleːx/ benel (liester : lec'hi, lec'hioù)

1. Roc'h pe maen plat.

2. (Dre astenn-ster) Meurvaen

• taol-vaen

roc'h pe maen plat

meurvaen

Anv-kadarn 3

lec'h /ˈlɛx/ pe /ˈleːx/ hollek benel

1. (Medisinerezh) Kleñved grevus ar re yaouank (magadell, bugel yaouank, loen yaouank) a vez aroueziet dreist-holl gant distummadur al livenn-gein hag ar pep brasañ eus an eskern, gant kenvelloù koeñvet, torradurioù, kigennoù izil, da heul ur skorted a galsifiadur eus an eskern hag eus ar migornoù deuet dre ziouer a galsiom, a fosfor ha/pe a vitaminoù D (avitaminoz D).

• droug al lecʼh