Papers by Stanimira Withers
Bulgarian Musicology, 2023
Всред множеството музикалноизследователски дисциплини, съжителстващи в широкото академично простр... more Всред множеството музикалноизследователски дисциплини, съжителстващи в широкото академично пространство, културната музикология се откроява с особена иридисцентност. В съответствие със своята гледна точка, академична съдба и изследователски интереси някои учени я определят като алтернатива на етномузикологията, други-като наследник на Новата музикология, а трети провиждат в културната музикология потенциал и капацитет тя да стане база и отправна точка за всички видове формално мислене и изследване на музиката. статията разглежда контекста на възникване на дисциплината на границата на ХХI век, като се спира на някои възлови моменти в прехода на музикологията към трансдисциплинарност и навлизането ѝ в постмодерна фаза. Профилът на културната музикология е очертан спрямо, срещу, до, въпреки, със, отвъд (етно)музикологията; дискутират се проблемите и перспективите на дисциплината, както и нейния обхват, теми, методи и подходи. текстът представя най-активните учени, работещи с принципите на културната музикология днес, заедно с някои от основополагащите текстове, очертаващи територията и етоса на дисциплината.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
София: Национална музикална академия „Проф. Пан- чо Владигеров”, 2022
Идеите често се проявяват като живи организми (Доукинс 1976, ван Дрим 2005) – някои ни нападат ка... more Идеите често се проявяват като живи организми (Доукинс 1976, ван Дрим 2005) – някои ни нападат като вирус и ни стискат в прегръдката си докато не ги преболедуваме, от други се отърсваме бързо като от лека настинка, а трети се загнездват дългосрочно и в зависимост от вида си оплождат или заразяват всичко наоколо, променяйки себе си и съответната екология. Във фокуса на настоящото изследване е една идея от последния вид, която в процеса на хоризонтално разпространение и нестабилно репликиране претърпява значително изменение. Става дума за българската сватбарска музика от 80-те години, конструирана от някои американски етномузиколози като „символ на съпротива и свобода от тоталитарния контрол“, като музика, която „държавата е безсилна да контролира.“ Първата част на това изследване представя формирането и перипетиите на тази идея, започнала като внушение в текст на Дона Бюканан (1995г.), придобила характер на твърдение в статия на Тимъти Райс (2001г.), метастазирала в изследванията на Карън Питърс (2005г.) и Каръл Силвърман (2007г.), и достигнала статут на музикално-исторически факт в статия на Лаудан Нуушин (2005); проследяват се и някои проблемни тълкувания на явления от областта на „българската музика“, публикувани в чужбина през периода 1990-2010г. Втората част на текста поставя въпроса доколко смислови девиации, като алтернативна интерпретация, аналитична неточност или хипербола, са проблем на експертността и етиката на отделния учен и доколко те са заложени в самата дисциплина етномузикология: кога едно идеално начинание, основано на обективното изследване на „музиката като култура“ (Мериам 1964) с цел нейното съхраняване и разпространяване и в посока задълбочаване на човешкото познание и разбиране за света, се превръща в идеология? Разглеждат се някои оптики, които последователно допринасят за паразитирането на една идея, и се предлагат други, спомагащи включването на идеята към мутуалистични клъстери от значения и смисли.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Papers by Stanimira Withers