Ravenna (Italia)

Ravenna
Alministración
País	Italia
Rexón	Emilia-Romaña
Provincia	Provincia de Ravenna
Tipu d'entidá	comuña d'Italia
Cabezaleru/a del gobiernu	Michele De Pascale
Nome oficial	Ravenna (it)
Nome llocal	Ravenna (it)
Códigu postal	48121–48125
Xeografía
Coordenaes	44°24′58″N 12°12′06″E / 44.4161°N 12.2017°E / 44.4161; 12.2017
Ravenna Ravenna (Italia)
Superficie	653.82 km²
Altitú	4 m
Llenda con	Argenta (es) , Bagnacavallo, Bertinoro (es) , Cervia (es) , Cesena, Comacchio (es) , Forlì, Russi (es) , Alfonsine (es) y Provincia de Forlì-Cesena
Demografía
Población	155 751 hab. (1r xineru 2023)
Porcentaxe	39.73% de Provincia de Ravenna
Densidá	238,22 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu	0544
Estaya horaria	UTC+01:00 (horariu estándar) UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes	Speyer, Posadas, Chartres, Chichester y Dubrovnik
comune.ravenna.it

Ravenna ye una ciudá al norte d'Italia na Emilia-Romaña y la capital de la provincia homónima. Ta asitiada na llanura nororiental de la Romaña a pocos quilómetros del Mar Adriáticu. Tien una población de 159 390 habitantes (2016).

Ravenna ye famosa polos sos monumentos bizantinos y paleocristianos, que revelen el so orixe antiguu y el so papel históricu nel desenvolvimientu italianu. A 8 km de la ciudá estienden los lidi ravennati, sableres inmenses nel verde de la famosa mariña romañola.

En Ravenna atópase soterráu Dante Alighieri, autor de La divina comedia. A nivel deportivu, la ciudá ye considerada como'l trubiecu del voleibol n'Italia.^[1]

Los oríxenes de Ravenna son imprecisos. El primer asentamientu atribuyir de forma diversa a los tirrenos, los tesalios o los umbros. Ravenna consistía en cases construyíes sobre pilotes nuna serie de pequeñes islles nuna llaguna pantanosa; una situación similar a la de Venecia dellos sieglos dempués.

Remontar a mediaos del primer mileniu antes de Cristu. Los romanos ignorar mientres la so conquista del delta del Po, pero más tarde aceptar na República Romana como una ciudá federada nel añu 89 e. C. Nel 49 e. C., ye'l llugar nel que Xuliu César axuntó les sos fuercies antes de cruciar el Rubicón. La ciudá tuvo cierta importancia estratéxica pola so situación fronteriza, y construyóse en tiempos d'Augustu un puertu militar na cercana Classe.^[2] Esti puertu, protexíu primeru poles sos propies muralla, foi una importante estación de la flota imperial romana. Anguaño la ciudá ta tierra adientro, pero Ravenna siguió siendo un importante puertu de mar sobre'l Adriáticu hasta principios de la Edá Media.

Mientres les guerres xermanes, Thusnelda, vilba d'Arminio, y Marbod, rei de los marcomanos, tuvieron confinaos en Ravenna.

Ravenna espolletó llargamente sol gobiernu romanu. L'emperador Traxanu construyó un acueductu de 70 km de llongura a principios del sieglu II. En 402 foi la capital del Imperiu romanu d'Occidente, pos l'emperador Honorio treslladó equí la corte imperial. El treslláu fíxose, primero de too, con finalidaes defensives: Ravenna taba arrodiada de barraqueres y banzaos y tenía bon accesu a les fuercies imperiales del Imperiu romanu d'Oriente. Sicasí, en 409, el rei visigodu Alaricu I a cencielles evitó Ravenna, y coló a escalar Roma y tomar como rehén a Gala Placidia, fía del emperador Teodosio I. Dempués de munches vicisitúes, Gala Placidia tornó a Ravenna col so fíu, l'emperador Valentiniano III y el sofitu del so sobrín, Teodosio II. Ravenna esfrutó d'un periodu de paz ensin precedentes, mientres el cual florió la relixón cristiana, y la ciudá llogró los sos monumentos más famosos, tantu seculares (baltaos) como cristianos (calteníos mientres llargu tiempu).

En 476, cayó l'Imperiu Romanu d'Occidente. L'Emperador oriental, Zenón, unvió al rei ostrogodu Teodoricu'l Grande a recuperar la Península Italiana. Dempués de la batalla de Verona, Odoacru retirar a Ravenna, onde soportó un sitiu de trés años per parte de Teodoricu, hasta que la toma de Rimini quitó a Ravenna de suministros. Dempués de que Teodoricu asesinara a Odoacru, Ravenna foi la capital del reinu ostrogodu d'Italia.

Dempués de 493, Teodoricu emplegó arquiteutos romanos pa estructures seculares y relixoses, incluyendo'l palaciu perdíu cerca de San Apolinar Nuevu; el Palaciu de Teodoricu» foi un edificiu amiesto. Teodoricu y los sos siguidores yeren arrianu, pero caltuvieron pacífica coesistencia colos llatinos. Teodoricu morrió en 526 y foi asocedíu pola so fía Amalasunta, quien foi asesinada nel añu 535.

Sicasí, l'emperador romanu d'oriente Xustinianu I yera fanáticamente ortodoxu, y opuestu tanto al gobiernu ostrogodu como a la variedá arriana del Cristianismu. En 535 invadió Italia y en 540 conquistó Ravenna. Ravenna convertir na sede del gobiernu romanu oriental n'Italia (vease tamién Guerra Gótica). La Restauratio Imperii en Ravenna tamién beneficiu al cercanu puertu de Classe, que dacuando ye llamáu la Pompeya de l'antigüedá tardida. El restu más representativu d'aquel periodu ye la ilesia de San Apolinar (sieglos VI-VII), que les sos reliquies fueron depositaes na ilesia. Anque Classe foi fundada mientres el periodu romanu, creció sobremanera nel Imperiu tardíu. Como puertu de Ravenna, yera una de les plataformes d'intercambiu clave nos sieglos VI-VII, y el principal puertu de la mariña adriática italiana.

Dempués de les conquistes de Belisario pal emperador Xustinianu I nel sieglu VI, Ravenna convertir en sede del gobernador romanu oriental d'Italia, el Exarca, y foi conocíu como'l Exarcado de Ravenna. Foi nesta dómina cuando s'escribió'l Anónimu de Ravenna.

Los lombardos, sol rei Liutprando, ocuparon Ravenna en 712, pero viéronse forzaos a devolve-y la a los romanos. Sicasí, en 751 el rei lombardu Astolfo tuvo ésitu a la de conquistar Ravenna, acabando d'esta manera col gobiernu romanu oriental nel norte d'Italia.

El rei Pipino de Francia atacó a los lombardos a les órdenes del papa Esteban II. Ravenna convirtióse entós en territoriu de los Estaos Pontificios en 784. De la mesma, el papa Adriano I autorizó al rei Carlomagno a tomar de Ravenna cualquier cosa que quixera. Carlomagno fixo tres espediciones d'espoliu a Ravenna, llevándose una gran cantidá de columnes romanes, mosaicos, estatues, y otros oxetos muebles p'arriquecer la so capital, Aquisgrán.

Sol gobiernu papal, el arzobispu de Ravenna goció d'autocefalía al respective de la ilesia romana -un privilexu llográu sol gobiernu bizantín. Por cuenta de les donaciones feches polos emperadores otonianos, l'arzobispu de Ravenna yera'l más ricu d'Italia dempués del Papáu y polo tanto foi capaz de desafiar con ésitu l'autoridá temporal del papa de xemes en cuando.

En 1198 Ravenna dirixó una lliga de ciudaes de la Romaña contra l'emperador, y el papa foi capaz de sometela. Dempués de la guerra de 1218 la familia Traversari foi capaz d'imponer el so mandu sobre la ciudá, que duró hasta l'añu 1240. Dempués d'un curtiu periodu so un vicariu imperial, Ravenna volvió a los estaos papales en 1248 y de nuevu a los Traversari hasta qu'en 1275 los Da Polenta establecieron el so llargu señoríu. Unu de los residentes más pernomaos na Ravenna d'esta dómina foi'l poeta exiliáu Dante.

Nel sieglu XV pasó a los venecianos. N'efeutu, el postreru de Dar Polenta, Ostasio III, foi espulsáu pola República de Venecia en 1440, y la ciudá foi anexonada a los territorios venecianos. Ravenna foi rexida por Venecia hasta 1509, cuando la rexón foi invadida nel cursu de les Guerres Italianes. En 1512, mientres les guerres de la Lliga Santa, Ravenna foi escalada polos franceses.

Dempués de la rindición veneciana, Ravenna foi nuevamente gobernada por legaos del Papa como parte de los Estaos Pontificios. La ciudá resultó estropiada nun enorme hinchente que se produció en mayu de 1636. A lo llargo de los trés sieglos siguientes, una rede de canales esviaron los ríos cercanos y ensugaron los banzaos cercanos, amenorgando asina la posibilidá d'hinchentes y creando una amplia petrina de tierra agrícola alredor de la ciudá.

Amás d'otra curtia ocupación veneciana (1527-1529), Ravenna foi parte de los Estaos Pontificios hasta 1796, cuando la anexonó l'estáu títere francés de la República Cisalpina (Reinu d'Italia dende 1805). Foi devuelta al Papa en 1814. Ocupada por tropes piamonteses en 1859, Ravenna y la zona de la Romaña qu'hai al so alredor pasaron a formar parte del nuevu reinu d'Italia, unificáu en 1871.

Gráfica d'evolución demográfica de Ravenna ente 1861 y 2001

Fonte ISTAT - ellaboración gráfica de Wikipedia

Monumentos paleocristianos de Ravenna

Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
El Mausoléu de Teodoricu en Ravenna.
Llugar	Italia
Criterios	Cultural: i, ii, iii, iv
Referencia	788
Inscripción	1996 (XX Sesión)
Área	Europa y América del Norte
Coordenaes	Non

Los monumentos paleocristianos de Ravenna» (Early Christian Monuments of Ravenna) fueron declaraos pola Unesco Patrimoniu de la Humanidá nel añu 1996,^[3] toos ellos na provincia de Ravenna (rexón d'Emilia-Romaña). Ocho son les llocalizaciones d'esti llugar del patrimoniu mundial:

De toos estos importantes edificios paleocristianos, destaquen l'oratoriu de San Llorienzo, conocíu como'l mausoléu de Gala Placidia, y los baptisterios ortodoxu y arrianu. Los edificios más pimpanos son la basílica arriana, construyida por Teodoricu (güei dedicada a San Apolinar) y la de de San Vital, construyida por Xustinianu I.

Nes proximidaes de la ciudá atopa la basílica de San Apolinar, que pertenecía al puertu de Clase, güei sumíu. Esti edificiu ye más antiguu que les basíliques de la ciudá.

San Vital - La ilesia foi alzada na primer metá del sieglu V, sobre'l llugar en que, según la tradición, foi martirizado Vital, cristianu del sieglu I. Ye un edificiu de lladriyos octogonal, coronáu por una cúpula. El so arrogante interior ta formáu por una pieza central circundidada por pilastres. Les parés d'esti postreru tán revistíes por una serie de mosaicos escepcionales (520-550 aproximao): nel ábside, a la izquierda, Xustinianu y el so séquitu y a la derecha, Teodora y el so cortexu de matrones y ministros, obres maestres del arte musivo ravenés; nel interior de la cúpula del ábside: Cristu ente dos Arcánxeles, San Vital y l'obispu Ecclesio.

Mausoléu de Gala Placidia - Ye un pequeñu edificiu de lladriyos con planta central, que probablemente debe'l so nome a la emperatriz que lo fixo construyir como mesmu monumentu sepulcral (sieglu V). El so suxestivu interior ta revistíu dafechu por magníficos mosaicos del sieglu V.

San Apolinar Nuevu - Esta ilesia foi edificada por Teodoricu a principios del sieglu VI y destinada a les funciones relixoses de los arrianos; na segunda metá del mesmu sieglu foi tresformada n'ilesia católica.

Ye un senciellu edificiu flanqueado por un guapu campanariu cilíndricu (sieglu IX).

El so magníficu interior, basilical, ta estremáu en tres naves por columnes con bellos capiteles bizantinos; les parés de la nave central tán revistíes por arrogantes mosaicos del sieglu VI realizaos, en parte, sol reináu de Teodoricu; la decoración desenvolver en tres franxes superpuestes: na cimera, a la derecha y a la izquierda, tán representaes escenes del Nuevu Testamentu; na zona central, ente les ventanes, hai figures de Profetes y Santos; na parte inferior, a la izquierda, una vista del puertu de Classe, la Procesión de los Magos y de 22 vírxenes y la Virxe col Neñu en tronu, ente cuatro ángel; sicasí a la derecha, tán representaos el palaciu de Teodoricu en Ravenna, un cortexu de 26 mártires y Cristu.

San Francisco - Foi fundada na segunda metá del sieglu V y sufrió alteraciones nel periodu barrocu. L'altar mayor ta constituyíu pola urna de San Liberio (sieglu IV) y la primer capiya a la derecha, ta decorada por escultures del sieglu XVI de Tuliu Lombardu.

Tumba de Dante - Dante Alighieri, el mayor de los poetes italianos, foi desterráu de Florencia y acoyíu en 1317 en Ravenna, por Guido Novello da Polenta, en que la so corte compunxo una parte de la Divina Comedia. El templete qu'agospia los sos restos foi construyíu en 1780 por Camillo Morigia.

Mausoléu de Teodoricu - Esta maciza construcción, de gustu claramente bárbaru, foi alzada por Teodoricu nel 520 y destinada al so propiu sepulcru. Tien dos pisos, con una cúpula, constituyida por una pieza única de piedra caliar.

San Apolinar in Classe - Surde ente los bellos pinares de la mariña y ye unu de los de los pocos restos que se caltienen de l'antigua ciudá de Classe, que foi'l puertu de Ravenna; la basílica foi construyida nel sieglu VI; el monumental campanariu ye del sieglu X.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ravenna.

• Sitiu web oficial

• Ravenna (Italia) n'OpenStreetMap.
• Provincia de Ravenna Archiváu 2011-11-11 en Wayback Machine
• Ravenna Civic Network Archiváu 2018-01-28 en Wayback Machine
• RomagnaOggi.it, portal de noticies
• Ravenna Informa Archiváu 2016-10-21 en Wayback Machine