Eugenio de Toledo

Eugenio de Toledo
Arzobispo de Toledo (es) 646 - 657 Diócesis: Archidiócesis de Toledo
Vida
Nacimientu	Toledo, fecha desconocida
Nacionalidá	Reinu de Toledo
Muerte	Toledo, 657 (greg.)[1]
Estudios
Estudios	Real Monasterio de Santa Engracia (es)
Llingües falaes	llatín[2]
Alumnu de	Braulio de Zaragoza (es) Eladio de Toledo (es)
Oficiu	sacerdote católicu, poeta, escritor, obispu católicu
Santoral
13 de payares
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Eugenio de Toledo (fecha desconocida, Toledo – 657 ^(greg.), Toledo) foi un obispu, escritor y poeta español de la dómina visigoda. Ye unu de los Padres de la Ilesia hispánica.

Foi discípulu de Braulio de Zaragoza,^[3] estudiando con él na Ilesia de Santa Engracia d'esa ciudá. Supo fundir les enseñances del so maestru y d'Isidoru de Sevilla. Destacó, amás de pola so actividá poética, como músicu y teólogu. Foi nomáu obispu de Toledo y ye consideráu como'l iniciador del arzobispáu d'esta ciudá en siendo designáu nel 649 por Chindasvinto.

Los sos poemes y los testimonios d'Ildefonso de Toledo, amás d'un rellatu martirológico del sieglu IX, son la principal fonte pa conocer la so biografía. Educar con Eladio de Toledo y, más tarde, atraíu pola fama de Zaragoza como focu cultural, ingresó nel monesteriu de Santa Engracia p'ampliar los sos estudios con Braulio de Zaragoza, unu de los personaxes más cultos del so tiempu, amigu y conseyeru d'Isidoru de Sevilla.^[4]

Braulio, en siendo nomáu obispu de la sede zaragozana en 626, escoyó a Eugenio por que fuera la so arcedianu.^[5] Nel añu 649 foi nomáu arzobispu de Toledo por Chindasvinto, como amuesa la carta del rei visigodu a Braulio, onde espresa'l so deséu de nomar a Eugenio titular d'un arzobispáu en Toledo. Braulio, que vía nél al so socesor na sede cesaraugustana, oponer ensin nengún ésitu. Dende la so nueva cátedra toledana impulsó la cultura y celebró los conceyos VIII, IX y X de Toledo.^[6] Foi coles mesmes, nesa see, promotor de la música sacra.^[5]

Tocantes a la so actividá lliteraria, escribió llibros de teoloxía, epístoles y poemes. Ta consideráu'l principal poeta llatín del sieglu VII polos distintos metro utilizaos, la variedá de les sos composiciones y el saber lliterario que s'esprende de les mesmes.^[7] Ente la so poesía, destaca'l Libellus diversi carminis metro (Llibru de poesíes diverses). Una de les sos composiciones fala de san Ildefonso, anque nun llegó hasta los nuesos díes.^[5] Otra, titulada «Lamentum de adventu propriae senectutis» («Llamentu pola llegada de la mio propia vieyera») [1], trata la tema de la vieyera, el pasu del tiempu y la implacabilidad de la muerte. Coles mesmes, Eugenio enseñó Gramática y Sagrada Escritura y foi conseyeru de los reis Chindasvinto y Recesvinto.

La narración martirológica sobre la so vida y reliquies foi compuesta a mediaos del sieglu IX por un autor anónimu, probablemente'l presbíteru del santuariu de Deuil onde, según la lleenda haxográfica, reposaron los restos de San Eugenio. Esisten dos versiones del rellatu. La más estensa caltener en manuscritos de les biblioteques de Bruxeles, L'Haya y París.

Morrió l'añu 657 en Toledo y foi soterráu na basílica de Santa Leocadia.

San Eugenio de Toledo ye'l patrón de la ciudá d'Artigas, Uruguái.

• San Eugenio obispu, martiroloxía y haxografía.
• «Lamentum de adventu propriae senectutis»