Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Saltar al conteníu

Andrés Iniesta

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Andrés Iniesta
Vida
Nacimientu Fuentealbilla, 11 de mayu de 1984[1] (40 años)
Nacionalidá España
Estudios
Estudios Centre educatiu privat Jesuïtes Sarrià - Sant Ignasi (es) Traducir
Llingües falaes castellanu[2]
Oficiu
Oficiu futbolista
Trayeutoria
  Equipu
2023–2024 Emirates Club (es) Traducir
2018–2023 Vissel Kobe 114(21)
2002–2018 Futbol Club Barcelona 442(35)
2001–2003 Fútbol Club Barcelona Atlètic (es) Traducir 54(5)
  Seleición nacional
2006–2018   seleición masculina de fútbol d'España 131(13)
2004–2004   seleición masculina de fútbol de Cataluña 1(0)
2003–2006   seleición masculina de fútbol sub-21 d'España 18(6)
2003–2003   seleición masculina de fútbol sub-20 d'España 7(3)
2001–2002   seleición masculina de fútbol sub-19 d'España 7(1)
2001–2001   seleición masculina de fútbol sub-17 d'España 4(0)
2000–2001   seleición masculina de fútbol sub-16 d'España 7(1)
2000–2000   seleición masculina de fútbol sub-15 d'España 2(0)
Posición o especialidá centrocampista
Númberu de dorsal 8
Pesu 70 kg
Altor 172 cm
Premios
IMDb nm2633796
andresiniesta.es, andresiniesta.es… y andresiniesta.es…
Cambiar los datos en Wikidata

Andrés Iniesta Luján (11 de mayu de 1984, Fuentealbilla) ye un futbolista español que xuega como mediocampista nel Futbol Club Barcelona de la Primer División d'España, equipu del que ye capitán. A partir del 1 de xunetu de 2018, va pasar a ser xugador del Vissel Kobe de la J1 League de Xapón.[3]

La so formación como futbolista empezó nes categoríes inferiores del Albacete Balompié, nel qu'ingresó con ocho años. A los dolce fichó pol F.C. Barcelona tres la so destacada actuación nun tornéu nacional esquil, treslladando la so residencia a La Masía. Debutó en 2003 col primer equipu azulgrana en Primer División, col qu'apostó 16 temporaes (2003–2018),​ conquistando 32 títulos como barcelonista.[4]

Como internacional español, Andrés Iniesta pasó poles categoríes inferiores de la seleición nacional, proclamándose campeón d'Europa sub-16 en 2001 y sub-19 en 2002, y subcampeón mundial xuvenil en 2003. Ye internacional absolutu cola seleición española dende 2006, cola que se proclamó bicampeón d'Europa en 2008 y 2012, y campeón del mundu en 2010, anotando'l célebre gol de la victoria ante los neerlandeses nel minutu 116' de la final.[5]

A nivel individual, foi nomáu al Balón d'Oru ininterrumpidamente ente 2009 y 2016, resultando una vegada segundu (2010), un terceru (2012) y dos veces cuartu (2009 y 2011), y foi incluyíu nueve años nel XI Mundial FIFA/FIFPro y seis nel Equipu del añu UEFA. En 2012, foi'l primer futbolista en ser nomáu'l mesmu añu «Meyor Xugador de la Eurocopa» y «Meyor Xugador n'Europa de la UEFA».[6]

Trayeutoria

[editar | editar la fonte]

Albacete Balompié

[editar | editar la fonte]

Andrés Iniesta, con ocho años, foi inscritu nes pruebes d'accesu de les categoríes inferiores del Albacete Balompié.[7] En superando diches pruebes, ingresó nel primer equipu de redrueyos del club manchegu.[8]

En 1996, con doce años, participó nel Tornéu Nacional Esquil de Fútbol 7 de Brunete.[7][9]Tres la so destacada actuación nel tornéu, los dos grandes clubes del país intentaron el so fichaxe. Finalmente, foi'l Barcelona quien incorporó al xugador en setiembre d'esi mesmu añu, treslladándose a la "La Masía", residencia de formación de la cantera barcelonista. Hai de solliñar que la decisión de fichar pol club azulgrana[10] tomar el padre del xugador (declaráu madridista hasta esi momentu), y que'l mesmu Iniesta, al llegar a Barcelona, afirmara nuna entrevista qu'hasta la so llegada al Barça, "yera del Madrid a tou poder".[11]

F.C. Barcelona

[editar | editar la fonte]

2004-2008

[editar | editar la fonte]
Andrés Iniesta en 2006.

Con doce años llegó a les categoríes inferiores del F. C. Barcelona, el mozu manchegu foi llamáu por Lorenzo Serra Ferrer pa entrenar xunto a la primer plantía del club. Sicasí, mientres dos temporaes xugó nel F. C. Barcelona B hasta que, na temporada 2002/2003, debutó nel primer equipu de la mano del entrenador Louis Van Gaal. El so debú produció'l 29 d'ochobre de 2002 nuna victoria por 0 a 1 ante'l Club Brugge.[12]Mientres les temporaes 2002/2003 y 2003/2004, alternó los partíos del filial barcelonista con dellos alcuentros del primer equipu. Na temporada 2004/2005 pasó a formar parte definitivamente de la plantía del primer equipu, y participó bien viviegamente na consecución del títulu de campeón de Lliga. Magar que nun foi titular habitual nel once de Frank Rijkaard, acostumaba a ser el primer xugador en salir al campu nes segundes partes. Ello ye que solo perdióse un partíu de La Lliga y foi Iniesta, participando en trenta y siete alcuentros, el xugador de la plantía qu'apostó más partíos esa temporada, xunto a Samuel Eto'o.[13]

El 17 de mayu de 2006 participó na final de la Lliga de Campeones, celebrada nel Stade de France de París, qu'enfrentó al F. C. Barcelona y al Arsenal F. C. Iniesta tuvo un papel destacáu, al igual que los otros reserves: Henrik Larsson y Xulianu Belletti. Esti postreru acabaría marcando'l gol de la victoria. Iniesta entró al campu cuando'l so equipu perdía 1-0, pero los catalanes remontaron esa resultancia adversa cola participación activa de los trés cambeos nes xugaes de gol, rematando'l partíu con un 2-1 a favor del Barcelona que consiguió per segunda vegada na so historia dichu tornéu.

No referente al so dosal, nes categoríes inferiores llevaba'l númberu «8», magar el so debú na primer plantía (inda formando parte del filial) foi col dosal «34». Dempués, como miembru de la primer plantía, xugó col númberu «24» y, finalmente, el 19 de xunu de 2007 dióse-y el númberu «8», tres la salida del francés Ludovic Giuly del club.

El 25 de xineru de 2008 Iniesta anovó col F. C. Barcelona hasta'l 30 de xunu de 2014, aumentando la so clausa de rescisión dende los sesenta millones d'euros hasta los cientocincuenta millones.[14]

2008-2009

[editar | editar la fonte]

Amuesa del so mayor pesu nel equipu, la temporada 2008/09 foi escoyíu cuartu capitán, por detrás de Carles Puyol, Xavi Hernández y Víctor Valdés.[15] El 12 de xineru de 2009 fíxose pública la llista final del Xugador Mundial de la FIFA 2008 na que Iniesta figuraba como novenu meyor xugador del añu.[16]

El 6 de mayu de 2009, Iniesta marcó unu de los goles más importantes de la so carrera hasta esi momentu, el que clasificó al F. C. Barcelona pa la final de la Lliga de Campeones. Asocedió nel estadiu Stamford Bridge de Londres contra'l Chelsea F. C., que diba ganando por 1 a 0. El gol de Iniesta, nel minutu 93, supunxo l'empate del partíu y decantó la eliminatoria a favor del Barça por gol de visitante.[17]El 27 de mayu Iniesta foi titular na final de la Lliga de Campeones, asistiendo a Samuel Eto'o nel primer gol na que foi la so segunda Lliga de Campeones y el so primer triplete.[18]

2009-2010

[editar | editar la fonte]

El 18 d'ochobre, Iniesta foi incluyíu nuna llista de 30 candidatos pal prestixosu Balón d'Oru, dáu'l meyor xugador del añu n'Europa, xunto colos sos compañeros d'equipu Xavi, Lionel Messi, Thierry Henry, Yaya Touré, Zlatan Ibrahimović y el so excompañero Samuel Eto'o. Andrés foi unu de los cinco nomaos pal Xugador Mundial de la FIFA Xugador Mundial del Añu, xunto los sos compañeros d'equipu Lionel Messi y Xavi Hernández. Arguyosu de la nominación, comentó que "los aficionaos del equipu que siempres tuvieron ende pa sofitar el nuesu compañeros d'equipu tamién merecen ser reconocíos". La ceremonia celebrar en Zúrich y el so compañeru d'equipu Lionel Messi llevóse'l premiu. Iniesta asitió quintu con 134 votos.[19] Marcó'l so primer gol na temporada ante'l Racing de Santander na victoria por 4-0. La temporada 2009-10 d'Iniesta foi atayada en gran parte poles mancadures recurrentes. Perdióse l'entrenamientu físicu de pretemporada por cuenta del frayatu del aductor sufierta na final de la Lliga de Campeones 2009, y esto significaba qu'a pesar de que xugó en cuasi tantos partíos como la temporada anterior, facer tou como un sustitutu, a partir de tan solo 20 xuegos completos. Sicasí, el Barcelona ganó'l títulu de Lliga, nuevamente, asegurando un rexistru de 99 puntos. La so temporada llegó al so fin dempués de que se resintió d'una mancadura na pantorría anterior mientres l'entrenamientu.[20][21]

2010-2011

[editar | editar la fonte]
Andrés Iniesta llevantando'l troféu de la Supercopa d'Europa 2015.

El 10 de xineru de 2011 apurrióse'l premiu FIFA Balón d'Oru 2010, nel que Iniesta foi'l segundu clasificáu (Balón de Plata), por detrás de Lionel Messi y foi incluyíu nel once ideal.[22] Aquella temporada acabaría ganando la so quinta Lliga española y la so tercer Lliga de Campeones col Barcelona.[23]

2011-2012

[editar | editar la fonte]

El 17 d'agostu de 2011 marcó'l primer gol del partíu de vuelta de la final de la Supercopa d'España ante'l Real Madrid, qu'acabó con una victoria por 3-2.[24] El 25 de mayu de 2012 conquistó la so segunda Copa del Rei como xugador del Futbol Club Barcelona, magar foi la primer final que ganaba yá que la de 2009 non pudo apostar por mancadura.[25]

2012-2013

[editar | editar la fonte]

El 30 d'agostu de 2012 foi escoyíu meyor xugador d'Europa de la UEFA de la temporada 2011/12, imponiéndose a Lionel Messi y Cristiano Ronaldo.[26][27]

2013-2014

[editar | editar la fonte]

El 19 d'avientu de 2013 anovó col F. C. Barcelona enllargando'l so contratu hasta 2018.[28]

2014-2015

[editar | editar la fonte]

Iniesta encabezó con regularidá al Barcelona a lo llargo de la temporada, qu'acabó cola conquista del segundu triplete, anotando tres veces mientres la campaña de Copa del Rei del equipu y participando en 42 alcuentros. Andrés foi escoyíu meyor xugador de la final de la Lliga de Campeones ganada a la Juventus (3-1), na qu'asistió nel primer gol de Rakitić.[29][30]

2015-2016

[editar | editar la fonte]

La temporada 2015/16, Iniesta pasó a ser el primer capitán del Futbol Club Barcelona.[31] Empezó'l 11 d'agostu de 2015, cola victoria 5–4 frente al Sevilla FC na Supercopa d'Europa, siendo'l primer troféu que'l xugador manchegu alzaba como capitán.[32] El 20 d'avientu de 2015 llograron el segundu títulu, la Copa Mundial de Clubes, dempués de la victoria na final por 3–0 frente a River Plate d'Arxentina.

El 14 de mayu de 2016, na última xornada del campeonatu, facer cola «La Lliga», la octava na carrera del manchegu, igualando les 8 consiguíes por Xavi, Camacho, Di Stéfano y Sanchís. El 22 de mayu de 2016, peracabaron el «doblete» al imponese al Sevilla FC na final de «La Copa», na que Iniesta foi nomáu xugador del partíu.[33][34]

2016-2017

[editar | editar la fonte]

Empecipiando la temporada, Iniesta ganó la Supercopa d'España col Barcelona, anque nun pudo xugar la vuelta nel Camp Nou por mancadura.[35]El 27 de mayu ganó la so tercer Copa del Rei consecutiva, en venciendo al Deportivo Alavés por 3-1.[36]

2017-2018

[editar | editar la fonte]

N'ochobre de 2017 robló un contratu vitaliciu col club catalán.[37] El 21 d'abril de 2017 ganó la Copa del Rei tres una meritoria victoria por 5 a 0 ante'l Sevilla, con gol incluyíu, ganando'l so títulu númberu 31 col equipu catalán.[38][39]

El 27 d'abril de 2018 anunció la so marcha del F.C. Barcelona, dempués de 22 años nel club.[40][41]El 29 d'abril proclamóse campeón de Lliga, per novena vegada, nel Estadiu de Riazor en venciendo (2-4) al Deportivo.[42]

El 20 de mayu de 2018 cerró'l so ciclu como azulgrana frente a la Real Sociedad onde'l Barcelona ganó 1-0 con gol de Philippe Coutinho. Andrés foi sustituyíu a los 81 minutos de xuegu por Paco Alcácer.[43]

Vissel Kobe

[editar | editar la fonte]

El 24 de mayu foi presentáu como nuevu xugador del Vissel Kobe de la J1 League, qu'empezara nel mes de febreru.[44]

Seleición nacional

[editar | editar la fonte]

Categoríes inferiores

[editar | editar la fonte]

La trayeutoria d'Andrés Iniesta como internacional, empezó nes categoríes inferiores d'España, coles qu'apostó un total de 45 alcuentros. Proclamóse campeón d'Europa sub-16 en 2001 y sub-19 en 2002, y subcampeón mundial xuvenil en 2003. Foi capitán de la seleición sub-21, cola qu'apostó 18 alcuentros y anotó 6 goles.

Seleición absoluta

[editar | editar la fonte]
Iniesta con España na final de la Eurocopa 2012 frente a Italia.

La so primer convocatoria cola seleición absoluta, coincidió cola llista que'l seleccionador Luis Aragonés, dio'l 15 de mayu de 2006 pal Mundial d'Alemaña. El so debú produció'l 27 de mayu de 2006, nel partíu amistosu de preparación pal Mundial ante Rusia, nel Estadiu Carlos Belmonte d'Albacete.[45] El so primer partíu de competición oficial y como titular, foi ante Arabia Saudita nel Mundial d'Alemaña. Nesi Mundial, España fixo plenu de victories na fase de grupos y pasó como primer a los octavos de final. Finalmente l'encruz inesperáu ante la veterana Francia de Zidane (segunda del so grupu y a lo postrero finalista del Mundial), foi una torga insalvable pa la inda pocu esperimentada seleición de Luis Aragonés.

El 7 de febreru de 2007, marcó'l so primer tantu con España, na prestixosa victoria en Old Trafford ante Inglaterra por 0-1,[46] que dio empiezu al récor históricu d'imbatibilidá d'una seleición nacional, de 35 partíos consecutivos ensin perder.[47] Esa victoria n'Inglaterra, marcó un puntu d'inflexón na historia de la seleición española,[48] que tres un entamu adversu na fase de clasificación de la Eurocopa 2008, coles derrotes en Belfast ante Irlanda del Norte y en Estocolmu ante Suecia, da un entorno con nueve victories nos diez enfrentamientos restantes d'esi grupu de clasificación, ente les que destaquen los dos enfrentamientos clave ante Dinamarca (rival direutu nel grupu), na ida del 24 de marzu nel Bernabéu, con victoria por 2-1 y na vuelta del 13 d'ochobre en Århus (1-3), que dexaba empobinada la clasificación pa la Eurocopa y que ye consideráu como'l partíu del empecipió del tiki-taka, tres la culminación d'una xugada de 27 pases qu'acabó nel gol de Sergio Ramos.[49] En llogrando'l pase a la Eurocopa 2008 como primeros de grupu y los dos victories consecutives ante dos campeones del mundu como Francia y Italia, meses antes del entamu de la Eurocopa, España presentar nel tornéu continental como una clara favorita.[50]

La Eurocopa 2008, supunxo'l tornéu de consagración de Iniesta. El manchegu, que foi anunciáu'l 17 de mayu de 2008, como unu de los 23 integrantes d'España pa la Eurocopa, llució mientres el tornéu'l dorsal númberu «6» que llevara hasta entós David Albelda, sustituyendo'l «16» que llevaba nos sos entamos.[51] Destacó de la so participación, ser l'únicu xugador del conxuntu español qu'apostó tolos alcuentros como titular, ser nomáu xugador del partíu de la semifinal ante Rusia, consideráu'l meyor partíu de la seleición nel campeonatu y ser incluyíu pola UEFA nel Equipu del Tornéu de la Eurocopa.[52] El 29 de xunu de 2008, nel Estadiu Ernst Happel de Viena, España proclamábase ante Alemaña, campeona d'Europa per segunda vegada na so historia.

Al añu siguiente, Iniesta quedó fuera de la convocatoria de Vicente del Bosque, el nuevu entrenador de la seleición española, pa la Copa FIFA Confederaciones 2009 por cuenta de la recaída d'una mancadura muscular sufierta selmanes antes.

Na Copa Mundial de la FIFA Sudáfrica 2010, Andrés foi convocáu[53] nuevamente siendo titular en tolos partíos d'España salvu n'unu por cuenta de una mancadura. Nel tornéu anotó dos goles, unu frente a la seleición de Chile y l'otru na Final del Mundial nel Estadiu Soccer City de Johannesburgu contra Holanda, el 11 de xunetu de 2010, marcando asina'l gol que dio la Copa del Mundu a España.[54][55] Iniesta dedicó esti últimu gol a Daniel Jarque, el so amigu y xugador del Real Club Deportivo Español, fináu un añu antes, lluciendo por esti motivu una camiseta interior col lema "Dani Jarque, siempres con nós", prinda que'l xugador donó'l 11 de payares de 2010 al RCD Español por que figure nel muriu-homenaxe a Dani Jarque, allugáu na puerta 21 del Estadiu Cornellà-El Prat de Barcelona.[56]

El 1 de xunetu de 2012, nel Estadiu Olímpicu de Kiev, Iniesta añadía un títulu más al so palmarés cola seleición, yá que foi convocáu[57] p'apostar la Eurocopa 2012 n'Ucraína y Polonia, tornéu del que se proclamaron vencedores. Foi escoyíu "Meyor Xugador de la Eurocopa" y mientres la competición, foi escoyíu en trés partíos, incluyida la final, meyor xugador del partíu.[58]

Participaciones en fases finales

[editar | editar la fonte]
Tornéu !width=180|Sede Resultáu !width=60|Partíos


Goles Asistencies
Copa del Mundu 2006 Alemaña Octavos de final 1 0 0
Eurocopa 2008 Bandera de Austria Austria y  Suiza Campeón 6 0 2
Copa del Mundu 2010 Bandera de Sudáfrica Sudáfrica Campeón 6 2 0
Eurocopa 2012  Polonia y  Ucraína Campeón 6 0 1
Copa Confederaciones 2013 Bandera de Brasil Brasil Subcampeón 5 0 1
Copa del Mundu 2014 Bandera de Brasil Brasil Primer fase 3 0 1
Eurocopa 2016  Francia Octavos de final 4 0 1

Goles como internacional

[editar | editar la fonte]

Estadístiques

[editar | editar la fonte]

Clubes

[editar | editar la fonte]

Actualizáu al postreru partíu xugáu'l 20 de mayu de 2018.

Club Temporada Lliga Copes (1) Internacional (2) Otres (3) Total (4)
Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist.
F. C. Barcelona "B"
 España 		2000-01 10 - ? – Inaccesibles – 10 0 ?
2001-02 30 2 ? – Inaccesibles – 30 2 ?
2002-03 14 3 ? – Inaccesibles – 14 3 ?
Total club 54 5 ? - - - - - - - - 0 54 5 ?
F. C. Barcelona
 España 		2002–03 6 - 1 - - - 3 - - - - - 9 0 1
2003–04 11 1 3 3 1 - 3 - 1 - - - 17 2 4
2004–05 37 2 3 1 - - 8 - 2 - - - 46 2 5
2005–06 33 - 4 4 - - 11 1 2 1 - - 49 1 6
2006–07 37 6 5 6 1 1 8 2 - 5 - 1 56 9 7
2007–08 31 3 6 7 - - 11 1 1 - - - 49 4 7
2008–09 26 4 13 6 - 1 11 1 3 - - - 43 5 17
2009–10 29 1 5 3 - 2 9 - 1 1 - 1 42 1 9
2010–11 34 8 4 5 - 3 10 1 7 1 - 1 50 9 15
2011–12 28 2 11 6 2 1 8 3 1 5 1 - 47 8 13
2012–13 31 3 16 5 2 3 10 1 2 2 - 2 48 6 23
2013–14 35 3 9 6 - 1 9 - 3 2 - - 52 3 13
2014–15 24 - 1 7 3 2 11 - 5 - - - 42 3 8
2015–16 28 1 2 4 - 1 7 - - 5 - 1 44 1 4
2016–17 23 - 3 5 - - 8 1 3 1 - - 37 1 6
2017–18 30 1 2 5 1 - 8 - 2 1 - - 44 2 4
Total club 443 35 88 73 10 15 135 11 33 24 1 6 675 57 142
Vissel Kobe
 Xapón 		2018-19
Total carrera 497 40 88 73 10 15 135 11 33 24 1 6 729 62 142
(1) Inclúi datos de Copa del Rei (2002-Act.). En casu d'equipu filial referir a partíos de play-off d'ascensu.
(2) Inclúi datos de Lliga Europa de la UEFA (2003-04); Lliga de Campeones de la UEFA (2002-Act.).
(3) Inclúi datos de Supercopa d'España, Supercopa d'Europa y Mundial de Clubes.
(4) Nun inclúi datos de partíos amistosos.
Fuentes: UEFA - BDFutbol - Transfermarkt - CeroACero

Palmarés y distinciones

[editar | editar la fonte]

Palmarés

[editar | editar la fonte]

Nota: en negrina competición vixente.

Equipu(s) Nacionales Subtotal Continentales Mundiales Subtotal Total
Lliga Copa Supercopa Otra Copa C1 C2 C3 S1 M1
F. C. Barcelona

– 22 – – 10 32
Seleición d'España – – – – – – link:Mundial de Futbol de 2010 5 5
Total 9 6 7 0 22 6 0 1 4 4 15 37

Distinciones individuales

[editar | editar la fonte]
Distinción Añu
Meyor Xugador de la Eurocopa[60] 2012
Meyor Xugador n'Europa de la UEFA[61] 2012
Equipu del Tornéu de la Eurocopa 2008, 2012
Equipu de la Estrelles de la Copa del Mundu 2010
Nomáu al Balón d'Oru 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016
FIFA Balón de Plata 2010
FIFA Balón de Bronce 2012
XI Mundial FIFA/FIFPro 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017
Equipu del añu UEFA 2009, 2010, 2011, 2012, 2015, 2016
Equipu Ideal de la Lliga de Campeones 2015, 2016
XI Ideal de La Lliga 2016
Meyor Xugador Español de La Lliga 2009
Meyor Centrocampista de La Lliga 2009, 2011, 2012, 2013, 2014
Premiu IFFHS – Meyor constructor de xuegu del mundu 2012, 2013[62]
MARCA Lleenda[63] 2011
Xugador del Partíu
Eurocopa 2008#Xugador del partíu Xugador del Partíu na Eurocopa (1)[64] 2008
Copa Mundial de Fútbol de 2010#Xugador del partíu Xugador del Partíu na Copa del Mundu (2) 2010
Xugador del Partíu de la Final de la Copa del Mundu 2010
Xugador del Partíu de la Supercopa d'Europa[65] 2011
Eurocopa 2012#Xugador del partíu Xugador del Partíu na Eurocopa (2) 2012
Xugador del Partíu de la Final de la Eurocopa[66] 2012
Xugador del Partíu de la Final de Lliga de Campeones[67] 2015
Xugador del Partíu de la Final de Copa de SM el Rei[68] 2016
Eurocopa 2016#Xugador del partíu Xugador del Partíu na Eurocopa (2)[69] 2016

Condecoraciones

[editar | editar la fonte]
Distinción Añu
Gran Cruz de la Real Orde del Méritu Deportivu[70][71] 2018
Medaya d'Oru de la Real Orde del Méritu Deportivu[72] 2011
Fíu Predilectu de Fuentealbilla[73] 2009
Fíu Adoptivu d'Albacete[74] 2010

Cifres relevantes y récores

[editar | editar la fonte]
Récores col Futbol Club Barcelona *

Xugador con más títulos col F.C. Barcelona: 32 (récor compartíu con Leo Messi).[75]

  • Segundu xugador con más partíos apostaos na lliga: 442.
  • Segundu xugador con más partíos apostaos na historia: 674.
Récores nel fútbol español
  • Xugador español con más títulos (37), sumando los que consiguió col so club (32) y cola seleición española incluyendo seleiciones xuveniles, títulos que tán reconocíos pola FIFA (5).[76]
Récores nel fútbol europeo *

En 2012 foi'l primer futbolista en ser nomáu'l mesmu añu «Meyor Xugador de la Eurocopa» y «Meyor Xugador n'Europa de la UEFA».[77]

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Bodegues Iniesta

[editar | editar la fonte]
Bodegues Iniesta.

Ye propietariu de la empresa vinícola «Bodegues Iniesta», constituyida en 2010 tres la construcción del edificiu de la bodega na finca de viñeos. Trátase d'un negociu familiar y atópase allugáu en Fuentealbilla, contorna de La Manchuela, nuna zona de tradición viticultora, con una microclima favorable pal cultivu de la vide ente la Pandu y el Mediterraneu.

Accionista del Albacete Balompié

[editar | editar la fonte]

N'avientu de 2011 convertir nel máximu accionista del Albacete Balompié, club d'onde salió escontra'l Barcelona. La operación supunxo la compra de 7000 aiciones, valoraes en 420.000 euros. Amás, a principios de la temporada 2011-12 robló un alcuerdu de patrociniu con dichu club por aciu el cual lluciría nes sos camisetes la publicidá de la so empresa vinícola: «Bodegues Iniesta». Foi patrocinador principal del equipu hasta 2014.[78] En xunetu de 2017 dexó de ser accionista del club manchegu.[79]

Filmografía

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: transfermarkt.com. Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 7600. Apaez como: Andrés Iniesta. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
  2. ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: xx0230770. Data de consulta: 1r marzu 2022.
  3. ↑ AS, Diariu (24 de mayu de 2018). Asina ye'l Vissel Kobe xaponés, el nuevu club d'Andrés Iniesta. as.com. https://as.com/futbol/2018/05/24/internacional/1527162927_534111.html. 
  4. ↑ «Iniesta diz adiós con 9 Lligues, récor na historia del Barça» (29 d'abril de 2018).
  5. ↑ Eurocopa 2016: La novena sinfonía de Iniesta - Marca.com. 18 de xunu de 2016. https://www.marca.com/futbol/eurocopa/2016/06/18/57647a08ca4741dc0b8b4686.html. 
  6. ↑ «Andrés Iniesta, símbolu del barcelonismo y de La Masía». cadenaser.com (30 d'agostu de 2012).
  7. ↑ 7,0 7,1 (en castellanu) La quinta de Iniesta nel Albacete, ¿qué foi d'ellos?. abc. https://www.abc.es/espana/castilla-la-mancha/abci-quinta-andres-iniesta-201805191940_noticia.html. Consultáu'l 2018-05-20. 
  8. ↑ Martín, Luis (2016-09-24). La otra cara d'Andrés Iniesta. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/elpais/2016/09/24/eps/1474668333_147466.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  9. ↑ MARCA.com. «Cuando Iniesta yera Andrés y faía virguerías nel Albacete» (castellanu). Consultáu'l 2018-04-22.
  10. ↑ real-madrid/ Cuando Andrés Iniesta pudo ser xugador del Real Madrid kaisermagazine.com
  11. ↑ Primer entrevista de Iniesta, con 12 años youtube.com
  12. ↑ «Un estrenu espectacular». Mundo Deportivo:  p. 4. 30 d'ochobre de 2002. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD03/PUB/2002/10/30/EMD20021030004MDP.pdf. 
  13. ↑ «Plantilla del Barcelona 2004-05» (castellanu). Consultáu'l 2018-04-22.
  14. ↑ «Iniesta anueva hasta 2014» (25 de xineru de 2008). Consultáu'l 25 de xineru de 2008.
  15. ↑ «Cuatro capitanes canteranos» (23 de setiembre de 2008). Consultáu'l 23 de setiembre de 2008.
  16. ↑ «Cinco españoles nel 'top ten' de la FIFA World Player». marca.com (12 de xineru de 2009). Consultáu'l 13 de xineru de 2009.
  17. ↑ BESA, RAMON (2009-05-06) (en castellanu). Iniesta, un gol celestial. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2009/05/06/actualidad/1241594524_850215.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  18. ↑ BESA, RAMON (2009-05-28) (en castellanu). Nel visu del mundu. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2009/05/27/actualidad/1243408922_850215.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  19. ↑ Lionel Messi Wins FIFA World Player Of The Year Award - Goal.com (n'inglés)
  20. ↑ País, Ediciones El títulu=Reportaxe | El año horrible de Iniesta (2010-04-14) (en castellanu). El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/diario/2010/04/14/deportes/1271196002_850215.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  21. ↑ «Iniesta confiesa que pasó'l peor añu de la so carrera - MARCA.com». Consultáu'l 2018-04-22.
  22. ↑ «Iniesta llevóse'l Balón de Plata y Xavi el de Bronce - MARCA.com». Consultáu'l 2018-04-22.
  23. ↑ García, Alfredo (2011-05-28) (en castellanu). Un F.C. Barcelona de lleenda consigue la cuarta Champions de la so historia. Cadena SER. http://cadenaser.com/ser/2011/05/28/deportes/1306538903_850215.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  24. ↑ (en castellanu) La xenialidá de Messi fai supercampeón al Barça - RTVE.es. 2011-08-18. https://www.rtve.es/deportes/20110818/xenialidá-messi-fai-supercampeon-barca/455518.shtml. Consultáu'l 2018-04-22. 
  25. ↑ Quixano, Jordi (2012-05-23) (en castellanu). A Iniesta solo fálta-y una. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2012/05/23/actualidad/1337801593_555255.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  26. ↑ Iniesta, meyor xugador d'Europa. https://www.marca.com/2012/08/30/futbol/futbol_internacional/1346346250.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  27. ↑ UEFA.com. «Iniesta, meyor xugador n'Europa» (castellanu). Consultáu'l 2018-04-22.
  28. ↑ (en castellanu) iguala-a-los-demas-cracks-cules_69652/ Iniesta robla la renovación hasta 2018 que-y iguala a los demás cracks culés. Noticies de Fútbol. El Confidencial. https://www.elconfidencial.com/deportes/futbol/2013-12-23/iniesta-robla-la-renovacion-hasta-2018-que-y iguala-a-los-demas-cracks-cules_69652/. Consultáu'l 2018-04-22. 
  29. ↑ AS, Diariu (2015-06-06) (en castellanu). Iniesta, MVP de la final: "Nun puede pidise más: tres títulos". AS.com. https://as.com/futbol/2015/06/06/champions/1433624267_381998.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  30. ↑ MARCA.com. «Final Champions 2015: Iniesta, MVP de la final - MARCA.com» (castellanu). Consultáu'l 2018-04-22.
  31. ↑ Quixano, Jordi (2015-06-03) (en castellanu). Andrés Iniesta, l'herederu del estilu y del brazalete del Barcelona. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2015/06/02/champions/1433271055_312684.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  32. ↑ Iniesta llevanta la quinta Supercopa d'Europa del Barcelona. Mundo Deportivo. http://www.mundodeportivo.com/futbol/20150811/201201806707/iniesta-llevanta-la-quinta-supercopa-de-europa-del-barcelona.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  33. ↑ rei.html La obra maestra d'Andrés Iniesta lavanguardia.com
  34. ↑ Besa, Ramon (2016-05-24) (en castellanu). Opinión | El pequeñu Iniesta foi un xigante en Madrid. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2016/05/23/actualidad/1463955817_579723.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  35. ↑ AS, Diariu (2016-08-14) (en castellanu). Iniesta, segundu xugador del Barça con más partíos oficiales. AS.com. https://as.com/futbol/2016/08/14/primer/1471209835_245347.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  36. ↑ El Barcelona, Campeón de la Copa del Rei 2017. Mundo Deportivo. http://www.mundodeportivo.com/futbol/fc-barcelona/20170528/422984392894/barca-alaves-final-copa.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  37. ↑ (en castellanu) Andrés Iniesta anueva "pa tola vida" col Barcelona. ELMUNDO. https://www.elmundo.es/deportes/futbol/2017/10/06/59d75339468aebd6568b464b.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  38. ↑ (en castellanu) Final Copa del Rei 2018: La lleición final de Iniesta - Marca.com. Marca.com. https://www.marca.com/futbol/copa-rey/final/2018/04/22/5adc301ce2704y952c8b45b6.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  39. ↑ Sámano, José (2018-04-22) (en castellanu). El Barça corona a Iniesta. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2018/04/21/actualidad/1524329702_092438.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  40. ↑ Iniesta despidir del FC Barcelona
  41. ↑ López, Marcos (2018-04-27) (en castellanu). talentu-6788498 Iniesta, l'alma del talentu. elperiodico. https://www.elperiodico.com/es/barca/20180427/perfil-iniesta-despidida-alma-del talentu-6788498. Consultáu'l 2018-04-28. 
  42. ↑ Riazor rindir a Iniesta con una espectacular ovación. La Vanguardia. https://www.lavanguardia.com/deportes/futbol/20180429/443137626976/barcelona-iniesta-campeon-liga-deportivo.html. Consultáu'l 2018-05-03. 
  43. ↑ (en castellanu) FC Barcelona: La despidida de Iniesta, con un nuedu nel gargüelu: "voi llevavos nel mio corazón" - Marca.com. Marca.com. https://www.marca.com/futbol/barcelona/2018/05/20/5b01y02346163f0b248b461f.html. Consultáu'l 2018-05-24. 
  44. ↑ Irigoyen, Xuan I. (2018-05-24) (en castellanu). Iniesta: “Decidí pol Vissel Kobe porque'l proyeutu ye bien interesante”. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2018/05/24/actualidad/1527147637_783080.html. Consultáu'l 2018-05-24. 
  45. ↑ «España apexar nel so primer test previu al Mundial | elmundo.es». Consultáu'l 2018-04-22.
  46. ↑ Victoria de pedigrí en Old Trafford elmundo.es
  47. ↑ España llogra un récor históricu de 35 partíos consecutivos invicta europapress.es
  48. ↑ Gol de Iniesta en Manchester y España camuda d'aldu as.com
  49. ↑ La lliberación d'España elpais.es
  50. ↑ Maradona considera a España favorita pa la Eurocopa as.com
  51. ↑ Llista de convocaos y dosales pa la Eurocopa rtve.es
  52. ↑ Andrés Iniesta, talentu recuperáu elmundo.es
  53. ↑ Convocatories d'España nes Copes mundiales de fútbol
  54. ↑ País, Ediciones El títulu=Una España Mundial (2010-07-12) (en castellanu). El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/diario/2010/07/12/deportes/1278885602_850215.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  55. ↑ «Andrés Iniesta, l'héroe de Sudáfrica» (castellanu). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-04-22. Consultáu'l 2018-04-22.
  56. ↑ PAÍS, EL títulu=Iniesta entrega al Espanyol la camiseta cola qu'homenaxó a Jarque nel Mundial (2010-11-11) (en castellanu). El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2010/11/11/actualidad/1289463731_850215.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  57. ↑ Convocatories d'España nes Eurocopes
  58. ↑ Martín, Luis (2012-07-02) (en castellanu). Iniesta, el meyor de la Eurocopa. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/deportes/2012/07/02/eurocopa_futbol/1341225147_280471.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  59. ↑ El disparu de Xavi camudó de trayeutoria al cutir nel llombu de Iniesta.
  60. ↑ Iniesta, Meyor Xugador del Tornéu uefa.com
  61. ↑ Andrés Iniesta, escoyíu meyor xugador européu pola UEFA larazon.es
  62. ↑ Iniesta, Meyor Centrocampista pola IFFHS sefutbol.com
  63. ↑ L'autor del gol que nos dio'l Mundial recibe la MARCA Lleenda marca.com
  64. ↑ A la final pela puerta grande uefa.com
  65. ↑ partíu-paez-facil-pero nun lu ye Iniesta, MVP de la Supercopa 2011 fcbarcelona.es
  66. ↑ Iniesta meyor xugador de la final de la EUROCOPA uefa.com
  67. ↑ El segundu capitán del FC Barcelona, nomáu meyor xugador de la final de Champions rtve.es
  68. ↑ Copa del Rei 2016: Iniesta, meyor xugador de la final youtube.com
  69. ↑ partíu-tamos-felices-estos-3-primeros-puntos Iniesta, meyor xugador del partíu sefutbol.com
  70. ↑ (en castellanu) El Gobiernu concede a Iniesta la Gran Cruz de la Real Orde del Méritu Deportivu. abc. https://www.abc.es/deportes/futbol/abci-gobiernu-concede-iniesta-gran-cruz-real-orde-merito-deportivu-201805041817_noticia.html. Consultáu'l 2018-05-20. 
  71. ↑ «El presidente del Gobiernu apurre la Gran Cruz del Méritu Deportivu al futbolista Andrés Iniesta» (5 de xunu de 2018).
  72. ↑ Páxina oficial del CSD (ed.): «Real Orde del Méritu Deportivu 2011». Consultáu'l 22 de xineru de 2013.
  73. ↑ Móstoles y Fuentealbilla reciben a los sos héroes rtve.es
  74. ↑ Iniesta, nomáu fíu adoptivu d'Albacete marca.com
  75. ↑ Pa la historia: Iniesta y Messi superen con 9 Lligues a Xavi y Di Stéfano. Mundo Deportivo. http://www.mundodeportivo.com/futbol/fc-barcelona/20180429/443128844747/iniesta-messi-barca-liga-campeon.html. Consultáu'l 2018-05-03. 
  76. ↑ maxa-del-futbol-espanol-en-30-titulos Andrés Iniesta: la maxa del fútbol español en 30 títulos laliga.es
  77. ↑ Iniesta, meyor xugador n'Europa Archiváu 2012-09-07 en Wayback Machine uefa.com
  78. ↑ «Iniesta convertir en máximu accionista del Albacete». Consultáu'l 2018-04-22.
  79. ↑ La familia Iniesta desvenceyar del Albacete. Mundo Deportivo. http://www.mundodeportivo.com/futbol/liga-segunda-division/20170718/424203391761/albacete-garrido-skykline-iniesta.html. Consultáu'l 2018-04-22. 
  80. ↑ «mio-vida-reportaxe-xueves-telecinco_2_2000805062.html 'Iniesta de la mio vida', semeya del centrocampista más completu del mundu». Consultáu'l 21 de setiembre de 2016.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrés_Iniesta&oldid=4294021»