Adolfo Suárez

Llicenciáu en Drechu pola Universidá de Salamanca y doctoráu pola Universidá Complutense de Madrid, ocupó diferentes cargos dientro de les estructures del réxime franquista de la mano de Fernando Herrero Tejedor.

En 1958, pasa a formar parte de la «Secretaría Xeneral del Movimentu» ascendiendo, en 1961, a Cabeza del Gabinete Téunicu del Sosecretariu Xeneral, procurador en Cortes pola provincia d'Ávila en 1967 y gobernador civil de Segovia'l 1968. En 1969 desígnenlu Direutor Xeneral de Radio Televisión Española, onde yá ocupara otros cargos ente 1964 y 1968, permaneciendo nel cargu hasta a 1973.

N'abril de 1975, nuevamente de la mano d'Herrero Tejedor, ye nomáu Sosecretariu Xeneral del Movimientu. El 11 d'avientu de 1975, depués de morrer Herrero Tejedor nun accidente d'automóvil, Adolfo Suárez ye nomáu ministru Secretariu Xeneral del Movimientu, cargu nel que permanez nel primer gabinete de Carlos Arias Navarro, formáu depués de la muerte de Franco en payares de 1975.

Cuando en xunetu de 1976 el rei Xuan Carlos I encargó-y la formación de gobiernu y el consiguiente desmontaxe de les estructures franquistes, Suárez yera un desconocíu pa una gran mayoría del pueblu español. Sicasí, a los sos 43 años, con non poques dificultaes, va aglutinar a un grupu de políticos de la so xeneración que llegaren a les convicciones democrátiques pa diversos caminos. Va saber reunir, xunto a falanxistes "conversos" como él, a socialdemócrates, lliberales, democristianos, ente otros.

Nesta xera tuvo l'ayuda de Torcuato Fernández Miranda, qu'algamó l'autoliquidación de les Cortes franquistes y sacar alantre la Llei pa la Reforma Política, y cola del teniente xeneral Manuel Gutiérrez Mellado, encargáu de tranquilizar y controlar, tanto como fuere posible, a les otres esferes militares, compuestes na so mayor parte por militares que participaren na Guerra Civil Española y, poro, proclives al réxime franquista.

El 15 de xunu de 1977, por primer vegada n'España dende 1936, van celebrase eleiciones xenerales llibres. Adolfo Suárez foi'l ganador de les mesmes, encabezando un conglomeráu de formaciones de dereches, aglutinaes entornu de la so persona, baxo les sigles UCD (Unión de Centru Democráticu). Les Cortes surdíes d'aquelles eleiciones, convertíes en constituyentes, van aprovar la Constitución, confirmada depués en referendu'l 6 d'avientu de 1978.

El 3 de marzu de 1979, Adolfo Suárez ganaba per segunda vegada unes eleiciones xenerales y entamaba'l so tercer mandatu como presidente del Gobiernu. Foi una etapa de gobiernu enllena de dificultaes polítiques, sociales y económiques, que lu van conducir, depués de les tensiones nel so propiu partíu, a presentar la so dimisión el 29 de xineru de 1981. Nel so mensaxe al estáu va afirmar:

Yo nun quiero que'l sistema democráticu de convivencia seya, una vegada más, un paréntesis na historia d'España.

Poco depués de la so dimisión va crear, xunto a otros exdirixentes de la UCD, el partíu Centru Democráticu y Social (CDS), col que se va presentar a les eleiciones del 28 d'ochobre de 1982, siendo elixíu diputáu por Madrid. Va revalidar el so escañu en 1986 y 1989, pero en 1991 dimite como Presidente del CDS depués de la crisis d'esti partíu qu'abandonó la principal escena política.

En 1996 se-y concede'l Premiu Príncipe d'Asturies de la Concordia pola so importante contribución a la transición española a la democracia.

Mesmo la so esposa, Amparo Illana Elórtegui, como la so fía mayor, Marian Suárez Illana, carecieron y finalmente, morrieron de cáncer (Amparo en 2001 y Marian en 2004). La so fía Sonsoles Suárez, presentadora de televisión, tamién tien carecío cáncer. Suárez tien otros tres fíos: Adolfo Suárez Illana, que foi candidatu del Partido Popular a la presidencia de la Comunidá Autónoma de Castiella-La Mancha en 2003, Laura y Javier.

Precisamente'l so fíu Adolfo nuna entrevista pal programa "Las Cerezas" de Televisión Española emitida'l 31 de mayu de 2005, fizo público que l'expresidente Suárez tenía una demencia senil dexenerativa, o alzheimer, dende'l 2003, y que nin siquiera recordaba tener sío presidente del gobiernu y nun reconocía a naide, respondiendo namái a estímulos afectivos. Probablemente la traxedia familiar vivida cola so muyer y fíes influyeron negativamente nel desendolcu de la so malura.

Al 2005, dende'l programa "Protagonistas" de Luis del Olmo (Punto Radio) se-y fizo un homenaxe al que se sumaron Suárez Illana, Santiago Carrillo, y los siguientes cuatro Presidentes del Gobiernu.

El 21 de marzu de 2014, el so fíu Adolfo anunció que l'estáu de salú de so padre empeorare por mor d'una neumonía y que'l «desenllaz yera inminente», dando a conocer que taba hospitalizáu dende va unos díes. Dos díes depués, el 23 de marzu, morrió en Madrid, a los 81 años d'edá.

• Conseyu de Ministros d'España (Llexislatura Constituyente)
• Conseyu de Ministros d'España (I Llexislatura)

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Adolfo Suárez.

Predecesor: Jesús Aparicio-Bernal	Direutor xeneral de Radiodifusión y Televisión d'España 1969-1973	Socesor: Rafael Orbe Cano
Predecesor: José Solís Ruiz	Ministru secretario xeneral del Movimientu d'España 1975-1976	Socesor: Ignacio García López
Predecesor: Carlos Arias Navarro	Presidente d'España 1976-1981	Socesor: Leopoldo Calvo-Sotelo
Predecesor: Dengún	Presidente de la UCD 1977-1981	Socesor: Agustín Rodríguez Sahagún
Predecesor: Dengún	Presidente del CDS 1982-1991	Socesor: Rafael Calvo Ortega