A Biquipedia tien un articlo sobre mai.

• Prenunziazión: [maj]
• Etimolochía: De l'acusatibo latín matre(m) (nominatibo mater), probablemén per meyo de l'oczitán maire.

  Sustantivo femenín

mai f

1. Femella que ha tenito un u més fillos. Ye estata mai de dos zagalons.

2. Prochenitor femella. Mi mai se clama Marieta.

3. Tetulo dato á ziertas relichiosas. A mai superiora.

4. Orichen de bela cosa. A esperenzia ye mai d'a zenzia.

5. Femella de bels animals, espezialmén d'o gurrión.

• Prenunciación:  /mɛ/ (AFI)

• Ascuitable:   mai ^? (Francia)

• Etimolochía: D'o latín maius mensi, "mes de Maia, muller de Bulcano e filla de Fauno"

  Sustantivo masculín

mai

1. mayo