Stimmhafti labiodentali Affrikate

Di stimmhafti labiodentali Affrikate isch e Konsonant vo dr mänschliche Sprooch, wo ùnter de Sprooche vo dr Wält arg sälte isch. De Luut fängt mit eme [b̪] aa, ùn goot zumene [v] über. Es isch bis jetz nùmme ei Sprooch bekannt, wo es sonne Luut als Phonem git, ùn zwar de XiNkuna Dialäkt vùm Tsonga, enere Bantusprooch, wo z Südafrika, Mosambik ùn Simbabwe gschwätzt wird.

Im internationale phonetische Alphabet wird de Luut mit [b̪͡v], [b̪v] oder [b͡v] transkribiert. Viilmool loot mer de Booge über de Affrikate au eifach ewäg: [bv].

• Es isch e Affrikate; d Artikulation fängt wie bimene Verschlùssluut demit aa, dass d Lùft im Muul ùffgstaut wird, ùn s Lööse vùm Lùftstrom duuret lang gnue, dass en Frikativ entstoot.
• De Artikulationsort isch labiodental; si wird mit dr Ùnterlippe ùn de Zään artikuliert.
• D Phonation isch stimmhaft; derwyylscht si produziert wird, vibriere d Stimmbänder.
• Es isch en orale Konsonant; d Lùft goot dur s Muul usse.
• Es isch en egressive Konsonant; er wird allei dur s Usstoosse vo Lùft mit de Lunge ùn em Zwerchfell erzüügt, wie die meischte mänschliche Sproochluut.

1. ↑ Kutsch Lojenga, Constance (1994), Ngiti: a Central-Sudanic language of Zaire, Köln: Rüdiger Köppe Verlag, ISBN 978-3-927620-71-1