toon

Afrikaans (af)

toon

(anatomie) Een van die vyf lede aan die punt van die voet.
(musiek) 'n Klank met 'n bepaalde herkenbare hoogte; trilling met 'n frekwensie.
Manier waarop 'n mens praat; intonasie in die gesproke taal.

Hy gee die toon aan (neem leiding).

Vertalings: 1. Een van die vyf lede van die voet
Engels: toe^(en) Frans: orteil^(fr) Nederlands: teen^(nl)

Vertalings: 2. 'n Klank met 'n bepaalde herkenbare hoogte
Engels: tone^(en) Nederlands: toon^(nl)

Tydvorm	Persoon	Woordvorm
Teenwoordige Tyd	ek	toon
Verlede Tyd	ek	het getoon

Wys; aandui; laat sien; duidelik maak.

Dit toon hoe moedig en bevoeg hy werklik was.

Vertalings: toon
Engels: show^(en), display^(en) Nederlands: tonen^(nl)