Septimius Severus

Septimius Severus (Lucius Septimius Severus Augustus;^[1] 11 April 146 – 4 Februarie 211), ook bekend as Severus, was Romeinse keiser van 193 tot 211 n.C.. Severus is gebore in Leptis Magna in die provinsie Africa. As 'n jong man het hy deur die gebruiklike opeenvolging van benoemings opgang gemaak tydens die bewinde van Marcus Aurelius en Commodus. Severus het 'n magsgreep uitgevoer kort na die dood van Keiser Pertinax in 193 n.C., tydens die jaar van die vyf keisers. Ná die afsetting en om die lewe bring van die destydse keiser Didius Julianus, het Severus 'n stryd gevoer teen wedywerende aanspraakmakers, die generaals Pescennius Niger en Clodius Albinus. Niger is in 194 n.C. verslaan met die Slag van Issus in Cilicië.^[2] Later daardie jaar het Severus 'n kort strafkampanje gevoer oorkant die oostelike front, waardeur die Koninkryk van Osroene as 'n nuwe provinsie geannekseer is.^[3] Severus het Albinus drie jaar later verslaan met die Slag van Lugdunum in Gallië.^[4]

Septimius Severus
21ste Keiser van die Romeinse Ryk
Septimius Severus
Regeer	14 April 193 – 4 Februarie 211 (vir 17 jare en 296 dae)
Volle naam	Caesar Lucius Septimius Severus Eusebes Pertinax Augustus
Gebore	11 April 146; Leptis Magna, Libië
Oorlede	4 Februarie 211; Eboracum, Britannië (op 65)
Voorganger	Didius Julianus
Opvolger	Caracalla en Geta
Vorstehuis	Severiese dinastie
Vader	Publius Septimius Geta
Moeder	Fulvia Pia
Eggenote	Paccia Marciana Julia Domna
Kinders	Caracalla Publius Septimius Geta

Ná konsolidasie van sy bewind oor die westelike provinsies, het Severus 'n verdere kortstondige en meer suksesvolle veldtog in die ooste teen die Partherryk gevoer, en hul hoofstad Ctesiphon in 197 n.C. geplunder, wat die ryk se oosfront tot aan die Tigris uitgebrei het.^[5] Daarbenewens het hy die Limes Arabicus in Arabia Petraea vergroot en gefortifiseer.^[6] In 202 n.C. het hy 'n veldtog in Africa en Mauretanië gevoer teen die Garamantes. Hul hoofstad Garama is verower en die Limes Tripolitanus is langs die suidelike front van die ryk uitgebrei.^[7] Laat in sy bewind het hy na Britannia gereis, die Hadriaanse muur versterk en die Antoninemuur herbeset. In 208 n.C. het hy die verowering van Caledonië (moderne Skotland) van stapel gestuur, maar hierdie oogmerk is verydel toe hy laat in 210 n.C. noodlottig siek word.^[8] Severus is vroeg in 211 te Eboracum oorlede,^[9] en is opgevolg deur sy seuns Caracalla en Geta. Met die opvolging van sy seuns, het Severus die stigter van die Severiese dinastie geword, die laaste dinastie van die ryk voor die krisis van die derde eeu.