Osman I

 

Ertuğrul, Osman se pa, het met die Turkse Kayi-stam van die Mongole weggevlug na Anatolië. Hy het trou gesweer aan sultan Kayqubad I van die Seldjoekse Sultanaat van Rûm, wat hom toestemming gegee het om ’n emiraat te stig en dit uit te brei as hy kon ten koste van die naburige Bisantynse provinsies. Die ligging was gunstig, aangesien die Bisantynse Ryk in die weste aan die agteruitgang was en Moslems in die ooste onder die Seldjoekse Turke versplinter was weens die Mongoolse aggressie en interne twis.

Osman het sy pa in 1281 opgevolg na dié se dood. Sy ryk het gegroei vanweë soldate wat van oor die hele Moslem-wêreld gekom het om teen die verswakkende Bisantynse Ryk te veg asook Turkse stamme wat van die Mongole gevlug het. Onder Osman se sterk leierskap het hierdie groepe ’n formidabele mag geword en die fondamente van die ryk is gou gelê. Osman het sy oog gehad op die Bisantynse Ryk en het die laaste 26 jaar van sy lewe bestee om dele daarvan te verower.

Sy laaste veldtog was teen die Bisantyne van die stad Bursa.^[1] Hoewel hy nie self aan die oorlog deelgeneem het nie, was die oorwinning oor Bursa baie belangrik vir die Turke, want dit het as basis gedien van waar hulle teen Konstantinopel geveg het.

•   Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia

•   Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Osman I.