Zimbabwiese nasionale krieketspan

Zimbabwe

Kenteken van die Zimbabwiese nasionale krieketspan
Bynaam	The Chevrons[1][2]
Konferensie	Zimbabwe Krieket (ZC)
Personeel
Toetskaptein	Craig Ervine
EDI-kaptein	Craig Ervine
T20I-kaptein	Sikandar Raza
Afrigter	Dave Houghton
Geskiedenis
Toetsstatus verkry	1992
Internasionale Krieketraad
IKR-status	Assosiaatlid (1982) Volle lid (1992)
IKR-streek	AKV (Afrika)
IKR-ranglys Tans[3] Beste rang tot dusver Toetsrang 10de 8ste EDI 11de 8ste T20I 11de 9de
Toetse
Eerste toets	t Indië op Harare Sportklub, Harare; 18–22 Oktober 1992
Laaste toets	t Wes-Indië op Queens Sportklub, Bulawayo; 12–14 Februarie 2023
Toetse Gespeel Gewen/Verloor Algeheel[4] 117 13/75 (11,11%) (0 gelykop, 29 onbeslis) Vanjaar[5] 2 0/1 (0 gelykop, 1 onbeslis)
Wêreldtoets- kampioenskappe	0/3
Internasionale eendagwedstryde
Eerste EDI	t Australië op Trent Bridge, Nottingham; 9 Junie 1983
Laaste EDI	t Skotland op Queens Sportklub, Bulawayo; 4 Julie 2023
EDIs Gespeel Gewen/Verloor Algeheel[6] 566 151/394 (26,67%) (8 gelykop, 13 onbeslis) Vanjaar[7] 13 8/4 (0 gelykop, 1 onbeslis)
Krieketwêreldbeker-verskynings	9/13 (eerste in 1983)
Beste uitslag	Super Ses (in 1999 en 2003)
Wêreldbeker- kwalifiserings	5 (eerste in 1982)
Beste uitslag	Kampioen (in 1982, 1986 en 1990)
Kampioenetrofee-verskynings	5/9 (eerste in 1998)
Beste uitslag	Kwarteindrondte (in 2000)
Twintig20s
Eerste T20I	t Bangladesj op Sheikh Abu Naser-stadion, Khulna; 28 November 2006
Laaste T20I	t Kenia op United Ground, Windhoek; 30 November 2023
T20Is Gespeel Gewen/Verloor Algeheel[8] 134 44/87 (32,83%) (2 gelykop, 1 onbeslis) Vanjaar[9] 14 8/6 (0 gelykop, 0 onbeslis)
T20I-wêreldbeker-verskynings	6/9 (eerste in 2007)
Beste uitslag	Super Twaalf (in 2022)
T20I-wêreldbeker- kwalifiserings	2 (eerste in 2022)
Beste uitslag	Kampioen (in 2022)
Toetsklere EDI-klere T20I-klere

Die Zimbabwiese nasionale krieketspan (Engels: Zimbabwe national cricket team), met die bynaam The Chevrons, is die nasionale krieketspan wat Zimbabwe in toets- en kitskrieket verteenwoordig. Dit word beheer en geadministreer deur Zimbabwe Krieket (ZC, van Engels: Zimbabwe Cricket), voorheen bekend as die Zimbabwiese Krieketunie (Zimbabwe Cricket Union, ZCU). Zimbabwe is, na Suid-Afrika, die tweede volle lid van die Internasionale Krieketraad (IKR) in Afrika en het sedert 1992 toets-, EDI- en T20I-status. Zimbabwe is tans (Desember 2023) tiende op die IKR-toetsranglys, elfde op die eendagranglys en elfde op die Twintig20-wêreldranglys.^[10][11][12]

Zimbabwe het al aan nege krieketwêreldbekertoernooie deelgeneem, met hul beste prestasie in 1999 en 2003, waar hulle die Super Ses gehaal het. In 2003 het Zimbabwe saam met Suid-Afrika en Kenia die eerste krieketwêreldbekertoernooi in Afrika aangebied. Hulle het tot dusver ook aan vyf T20I-wêreldbekertoernooie deelgeneem, maar nog nie verder as die tweede rondte gevorder nie. Zimbabwe het ook al aan vyf Kampioenetrofeë deelgeneem en in 2000 hul beste verskyning gemaak, toe hulle die kwarteindrondte gehaal het; in onlangse jare het hulle egter nie meer vir dié toernooi gekwalifiseer nie, omdat hulle nie meer onder die agt beste spanne in die IKR se EDI-ranglys is nie.

Weens Zimbabwe se swak ekonomiese en politieke stabiliteit in onlangse jare het die Zimbabwiese nasionale krieketspan agteruitgegaan, veral omdat belangrike spelers dié land verlaat en teenstanders weens veiligheidkwessies weier om in Zimbabwe te speel. Dit lei tot ’n gebrek aan beide ervaring en kundigheid, waarvolgens Zimbabwe nie meer kan meeding met lande wat elke jaar baie krieketwedstryde speel nie. Hul laagtepunt was die opskorting deur die IKR in 2019, maar Zimbabwe is intussen weer gerehabiliteer.^[13] Intussen is Zimbabwe deur Namibië as tweede beste span in Afrika, ná die Proteas, verbygesteek.^[14] Een voormalige Zimbabwiese speler is in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem.

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Zimbabwe Krieket.

Zimbabwe Krieket (Engels: Zimbabwe Cricket, ZC) is in 1898 gestig as Rhodesiese Krieketunie (Rhodesia Cricket Union, “RCU”), in 1980 hernoem in Zimbabwiese Krieketunie (Engels: Zimbabwe Cricket Union, ZCU) en het in 1992 sy huidige naam aangeneem. Dit is verantwoordelik vir die reëling van krieket in Zimbabwe.^[15] Op 21 Julie 1981 het hulle as ’n assossiaatlid by die Internasionale Krieketraad (IKR) aangesluit en sedert 6 Julie 1992 is Zimbabwe ’n volle lid en mag dus toetskrieket speel.^[16] Daarbenewens was die Zimbabwiese beheerliggaam in 1997 ’n stigtingslid van die Afrikakrieketvereniging (Africa Cricket Association, “ACA”).^[17]

Zimbabwe Krieket bestuur al die Zimbabwe-verteenwoordigende nasionale spanne, insluitende die mans, vroue en jeug. Hulle is ook verantwoordelik vir die bestuur en organisasie van toets-, EDI- en T20I-reekse teen ander spanne, en die reëling van internasionale wedstryde tuis. Daarbenewens is die ZC verantwoordelik vir inkomsteverkryging deur die verkoop van kaartjies, borgskappe en uitsaairegte, veral in verband met die Zimbabwiese span.

Kinders en jongmense word reeds op skool aan krieket bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting. Nes ander krieketlande beskik Zimbabwe oor ’n o/19-nasionale span wat aan die o/19-krieketwêreldbeker deelneem.^[18] Zimbabwe A is die tweede nasionale span van Zimbabwe en van hul wedstryde geniet eersterangse of A-lys-status.

In 1890 het die Pionierskolom, ’n deur Cecil John Rhodes en die British South Africa Company (BSAC) saamgestelde mag huursoldate, vanuit die Kaapkolonie die gebiede noord van die Limpoporivier bereik. Op 16 Augustus 1890, kort nadat Rhodes dié nedersetting laat stig het, is naby Fort Victoria op ’n kolfblad van skaars twee en twintig treë die eerste bekende krieketwedstryd in Rhodesië beslis. Toe die huursoldate gekies is, het die koloniale amptenare, wat hul opleiding hoofsaaklik aan Britse openbare skole ontvang het, groot waarde aan sportprestasies geheg. Hulle het daarin belanggestel om Britse balsporte in die nuwe kolonie te vestig. Dienooreenkomstig het rugby en krieket ’n prominente rol gespeel, aangesien hulle ’n ideale verbinding met die Verenigde Koninkryk sou vorm. Volgens die koloniste se siening het dié twee sportsoorte in ’n besondere mate “imperiale ideologieë van die Britte se mag en van manlikheid, wat uitgedruk is in sportprestasies” bevorder. In dié kolonie se beginjare, wat veral deur militêre konflikte (Jameson-inval, Matabele-opstand, Tweede Vryheidsoorlog) gekenmerk was, het die BSAC gepoog om deur gereelde sportverslae in die Suid-Afrikaanse en Britse pers ’n soort normaliteit voor te gee om die toestroming van nog setlaars aan die gang te hou.^[19]

Rhodes het na ’n geruime tyd besef dat die BSAC alleen nie in staat was om die deur die setlaars verkiesde suidelike deel van Rhodesië doeltreffend te administreer nie. In 1897 het hy dus sy vriend William Henry Milton as administrateur van die gebied Masjonaland (van 1901 af ook van Matabeleland en dus van die hele Suid-Rhodesië) aangestel om ’n siviele administrasie te vestig. Milton het in 1874/75 vir die Engelse nasionale rugbyspan uitgedraf en was van 1889 tot 1892 kaptein van die Suid-Afrikaanse nasionale krieketspan.^[20] Tydens sy ampstermyn, wat tot 1914 geduur het, het hy onder meer strukture geskep vir sportaktiwiteite, byvoorbeeld deur die bekendstelling van skoolsport. Vir die setlaars was die beoefening van sport ’n belangrike manier vir sosiale akkulturasie, aangesien dit die interaksie tussen betreklik ver afgeleë nedersettings bevorder en tot die skepping van ’n eenvormige “wit” kultuur bygedra het. Die vorming van ’n uitsluitende setlaaridentiteit was glo noodsaaklik vir die handhawing van die oppergesag en beheer oor die veel groter inheemse bevolking.^[21] Milton se rassistiese invloed was aansienlik en hy was meer as enige ander verantwoordelik vir die skepping van ’n gesegregeerde speelprogram. Gevolglik is krieket feitlik uitsluitlik deur “wit” mense gespeel.^[22] In die middel-1890’s was die belangrikste wedstryd van die Rhodesiese krieketseisoen die wedstryde tussen Salisbury en Bulawayo. Die eerste Engelse verteenwoordigende span, aangevoer deur Lord Hawke, het Rhodesië in 1898/99 besoek, en die wedstryde is op ’n matkolfblad gespeel.^[23]

Toe die spoorlyn in 1897 Bulawayo bereik het, het dit die vestiging van gereelde sportverhoudings met Suid-Afrika vergemaklik. In 1898 is die beheerliggaam Rhodesiese Krieketunie (Rhodesia Cricket Union, “RCU”) gestig.^[24] Toe hulle aan die Suid-Afrikaanse Curriebeker deelgeneem het, is in 1904/05 vir die eerste keer eersterangse krieket in Rhodesië gespeel. Op 15–16 Maart 1905 is in Johannesburg die eerste eersterangse wedstryd teen die Transvaalse krieketspan gespeel, wat Rhodesië met ’n beurt en 170 lopies verloor het. Ná hierdie kort verskyning het Rhodesië vir ’n kwarteeu nie meer aan die Curriebeker deelgeneem nie. Vanaf 1931/32 het hulle weer aan die Curriebeker deelgeneem en vier van hul vyf wedstryde gewen, maar hulle moes die beker weens die destydse puntestelsel aan die Westelike provinsie afstaan. Die Rhodesiese span het vanaf 1946/47 op ’n gereelde vlak begin deelneem, maar hulle “tuiswedstryde” is in Suid-Afrika aangebied, sodat die Suid-Afrikaanse spanne nie lang moes reis nie. In die tussentyd het Denis Tomlinson Rhodesië se eerste toetskrieketspeler geword, nadat hy in 1935 vir die Suid-Afrikaanse span benoem is om saam na Engeland te toer. Chris Duckworth was die tweede tydens die Engelse toer in 1955 en Tony Pithey die derde teen Engeland in die tuisreeks van 1956/57. Ander goeie spelers soos Colin Bland het ook internasionale krieket vir Suid-Afrika gespeel.^[23]

Die sedert 1953 bestaande Sentraal-Afrikaanse Federasie is tien jaar later ontbind, waarmee die RRVU sy verantwoordelikheid vir die nuwe onafhanklike lande Zambië en Malawi kwyt was. Die “wit” minderheid van Suid-Rhodesië het destyds oor ’n groot mate aan selfregering beskik en hulle wou hul bevoorregte posisie behou, wat vir die Britte weens die toenemende dekolonisasie egter onaanvaarbaar was. Nadat onderhandelinge oor die “swart” meerderheid se politieke gelykstelling misluk het, het die regering onder Ian Smith op 11 November 1965 eensydig Rhodesië se onafhanklikheid van die Verenigde Koninkryk verklaar. Die Britse regering onder Harold Wilson het dié gebeurtenis as ’n opstandige daad bestempel en talle pogings op internasionale vlak aangewend om die Rhodesiese regering enige internasionale legitimiteit te ontsê. Dit het spoedig die sportwêreld ingesluit en van 1967 af het die Britse regering aangevoer dat verbindinge op sportvlak ’n vorm van “ondersteuning vir die onwettige regime in Rhodesië” sou wees.^[25]

Die boikotpogings was nie op die rasseskeiding per se gemik nie, dit was egter uitdruklik gefokus op die onwettigheid van die Smith-administrasie. In teenstelling met Suid-Afrika was die diskriminasie van die bevolkingsmeerderheid in Rhodesië nie op ’n staatsbepaalde en georganiseerde apartheid gegrond nie, veral as sulks in Rhodesië weens ’n gebrek aan die nodige veiligheidsmagte in elk geval nie afdwingbaar was nie. Dit was eerder ’n uitdrukking van uitsluiting op sosiale en ekonomiese vlak. Op die gebied van sport het dit op verskillende maniere gemanifesteer. Sportsoorte wat duur toerusting en fasiliteite of spesiale afrigtingsmetodes vereis het, is oorheers deur die gegoede “wit” setlaargemeenskap, terwyl baie “swart” Rhodesiërs uitgesluit was bloot weens ’n gebrek aan finansiële middele. In sportsoorte sonder sulke vereistes was reeds sedert die 1950’s ’n afbreek van skeidende hindernisse waarneembaar, wat veral die geval in sokker en atletiek was. Daarenteen het sportsoorte soos rugby en krieket, wie se beheerliggame noue verbindinge met hul Suid-Afrikaanse eweknieë gehandhaaf het, ’n hoë mate aan segregasie getoon.^[21]

Die jaarlikse Loganbeker was minder gesog, maar dit het aansienlik bygedra tot die kondisionering van die Rhodesiese spelers.^[21] Dit is as ’n naweektoernooi tussen die vier destydse provinsies Matabeleland, Masjonaland, Manicaland en Midlands van stapel gestuur, en het later Noord-Rhodesië (nou Zambië) ingesluit. Gedurende die wintermaande het die Sunday Country Districts se krieket meer geword. Daarbenewens het die Straggler, saamgestel uit spelers van Masjonaland, in die laat 1950’s en vroeë 1960’s, in daardie wintermaande vir naweekwedstryde teen Njassaland (nou Malawi) op matkolfblaaie na Blantyre getoer. In die 1961-wedstryd het Chris Duckworth 91 lopies in 58 minute aangeteken. Sedert die 1993/94-seisoen geniet die Loganbekertoernooi eersterangse status.^[23] In Oktober 1961 het Nieu-Seeland aan die begin van hul Suid-Afrikaanse toer Rhodesië besoek. Hulle het twee driedaagse eersterangse wedstryde teen Rhodesië gespeel, waarvan die eerste in Bulawayo en die tweede in Salisbury. Albei wedstryde het onbeslis geëindig.^[26][27]

David Lewis was van 1953/54 tot 1963/64, vir tien jaar, die kaptein van die Rhodesiese span. Aan die einde van die 1970’s is die span deur Mike Procter aangevoer. Ondanks hierdie rykdom aan talent het Rhodesië nooit daarin geslaag om die Curriebeker te wen nie. Altesaam 242 spelers het Rhodesië in eersterangse en A-lys-krieket verteenwoordig. Rhodesië is nie genooi om aan die eerste twee krieketwêreldbekertoernooie (in 1975 en 1979) deel te neem nie, aangesien hulle as ’n nieonafhanklike land geen lid van die Internasionale Krieketraad (IKR) was nie. Die span het in 1979/80 as “Zimbabwe-Rhodesië” opgetree, en, nadat Zimbabwe amptelik onafhanklik geword het, het hulle die Curriebeker ná die afsluit van dié seisoen eindelik verlaat. Tot onafhanklikheidwording in 1980 kon Rhodesiese toetskrieketspelers vir die Suid-Afrikaanse span gekies word.^[23]

Ná die sluiting van die Lancasterhuis-ooreenkoms het die land op 18 April 1980 sy onafhanklikheid verkry en is hernoem in Zimbabwe wat ook die einde van die “wit” minderheidsheerskappy ingelui het. Dienooreenkomstig het die Rhodesiese Krieketunie (Rhodesia Cricket Union) sy naam verander in Zimbabwiese Krieketunie (Zimbabwe Cricket Union, ZCU).^[23] Vanweë die groot internasionale druk om die Suid-Afrikaanse apartheidsregime te boikot, het die Zimbabwe al sy verbindings met die Suid-Afrikaanse krieket afgebreek en aan die Curriebeker asook ander toernooie onttrek. In ruil daarvoor is die ZCU in die internasionale strukture ingesluit. Die enigste eersterangse krieketwedstryde tydens die 1980/81- en 1981/82-seisoene het Zimbabwe teen toerende spanne gespeel. Zimbabwe het op 21 Julie 1981 ’n assosiaatlid van die Internasionale Krieketraad geword en eersterangse krieketwedstryde tydens hul eerste Engelse toer in 1982 gespeel. Zimbabwe het die IKR-trofee in 1982 gewen, wat as eerste stap tot hul toetsstatus beskou kan word. Daarmee het Zimbabwe vir die Krieketwêreldbeker in 1983 in Engeland gekwalifiseer en onverwags Australië in die openingswedstryd verslaan. Zimbabwe het 239 lopies vir die verlies van ses paaltjies in 60 boulbeurte aangeteken, waartoe hul kaptein Duncan Fletcher ’n onoorwonne 69 lopies bygedra het. Fletcher het toe sy loopbaanbeste boulwerk gelewer en vier paaltjies vir 42 lopies geneem om Australië op 226 lopies vir sewe paaltjies te beperk, waardeur Zimbabwe een van die mees verrassende oorwinnings in die krieketgeskiedenis aangeteken het.^[28] Zimbabwe het egter laaste in hul groep geëindig, nadat hulle al die ander vyf wedstryde verloor het. Die Zimbabwiese span is verswak, nadat “wit” Zimbabwiërs soos Graeme Hick die land verlaat het om hul loopbane elders voort te sit.^[23]

Ná sy oorwinning tydens die IKR-trofee 1986 het Zimbabwe aan die Krieketwêreldbeker 1987 in Indië en Pakistan deelgeneem, maar is in al die ses groepwedstryde verslaan, hoewel hulle baie naby aan ’n oorwinning teen Nieu-Seeland was. Hulle het ’n teiken van 243 lopies in 50 boulbeurte gejaag, en hul paaltjiewagter-kolwer David Houghton het 142 lopies bygedra, maar Zimbabwe is op 239 lopies in die laaste boulbeurt uitgeboul en sodoende met drie lopies verslaan.^[29]

Zimbabwe het met sy oorwinning tydens die IKR-trofee 1990 vir die Krieketwêreldbeker 1992 in Australië en Nieu-Seeland gekwalifiseer, maar hulle het versuim om tot die volgende rondte te vorder, nadat hulle ses van hul agt wedstryde verloor het, ondanks twee noemenswaardige prestasies. In hul eerste wedstryd teen Sri Lanka het Zimbabwe sy destyds hoogste telling van 312 lopies vir die verlies van vier paaltjies aangeteken, waartoe die paaltjiewagter-kolwer Andy Flower ’n onoorwonne 115 lopies bygedra het. Sri Lanka het hierdie teiken egter gehaal en sodoende met drie paaltjies gewen.^[30] In hul laaste wedstryd, wat nie meer beslissend was nie, het Zimbabwe teen Engeland, wat alreeds sy plek in die halfeindstryd bespreek het, te staan gekom. Zimbabwe is op 134 uitgeboul. Eddo Brandes het toe ’n uitstekende vier paaltjies vir 21 lopies geneem en Graham Gooch met sy eerste aflewering uitgeboul. Engeland het op 125 lopies al sy paaltjies verloor, waardeur Zimbabwe ’n verrassende oorwinning met nege lopies aangeteken het. Hierdie 22 krieketwêreldbekerwedstryde was Zimbabwe se enigste internasionale wedstryde in dié tydperk.^[31]

In 1992 is die beheerliggaam in Zimbabwe Krieket hernoem en op 6 Julie dieselfde jaar is Zimbabwe as negende land deur die Internasionale Krieketraad toetsstatus toegeken.^[15] In Oktober 1992 het Zimbabwe sy eerste toetswedstryd, onder kaptein David Houghton, teen Indië op Harare Sportklub gespeel. Dié wedstryd het onbeslis geëindig en Zimbabwe het sodoende die eerste span geword om ’n nederlaag in sy eerste toetswedstryd te vermy, sedert Australië in die heel eerste toetswedstryd in 1877 Engeland verslaan het.^[32] Zimbabwe se daaropvolgende toetswedstryde het egter teleurstellend verloop, waardeur hul toetsstatus in twyfel getrek is. Zimbabwe het sy eerste oorwinning in 1995 tuis teen Pakistan met ’n beurt aangeteken.^[33] In EDI-krieket het Zimbabwe ook gesukkel. Tydens die Krieketwêreldbeker 1996 in Indië, Pakistan en Sri Lanka is hulle weer vroeg uitgeskakel, nadat Zimbabwe net Kenia verslaan het. Aan die einde van die jaar het hulle egter in die EDI-reeks teen Engeland verrassend met 3–0 geseëvier.^[23][34]

Ten spyte van sy span se moeilikhede is die paaltjiewagter-kolwer Andy Flower as een van die wêreld se beste kolwers beskou; sy kolfgemiddelde was in 2000 en 2001 meer as 80. Destyds het Zimbabwe ook krieketspelers opgelewer soos Flower se broer Grant, asook die veelsydiges Andy Blignaut en Heath Streak (wat later kaptein van die nasionale span sou word). Murray Goodwin was ook ’n kolwer van ’n wêreldgehalte; ná sy uittrede uit internasionale krieket het hy vir Sussex baie lopies aangeteken. ’n Ander kolwer van ’n wêreldgehalte was David Houghton, wat die Zimbabwiese rekord vir die hoogste individuelle toetstelling van 266 teen Sri Lanka in 1994/95 aangeteken het. Die partykeer kaptein en middelordekolwer Alistair Campbell, die veelsydige beendraaier Paul Strang, Eddo Brandes, en die snelbouler/aanvangskolwer Neil Johnson was ander belangrike bydraers vir Zimbabwe op die destydse wêreldverhoog. Met die verskyning van hierdie kwaliteitspelers is in die laat 1990’s ’n deurbraak bereik in terme van mededinging en die Zimbabwiese span het toetswedstryde teen ander lande begin wen, insluitende ’n reeksoorwinning in Pakistan.

Zimbabwe het tydens die Krieketwêreldbeker 1999 uitgeblink, die vyfde plek in die Super Ses gehaal en die halfeindstryd net misgeloop omdat hulle ’n swakker lopietempo as Nieu-Seeland gehad het. Tydens die groepfase het Zimbabwe Indië met drie lopies verslaan,^[35] voordat hulle teen hul buurland Suid-Afrika te staan gekom het. Zimbabwe het in sy beurt 233 lopies vir die verlies van ses paaltjies aangeteken, met ’n goeie 76 deur die aanvangskolwer Neil Johnson. In antwoord het Suid-Afrika vir 40 lopies ses paaltjies verloor, voordat beide Lance Klusener en Shaun Pollock vyftigtalle aangeteken en die teiken op 48 lopies verminder het. Dit was Suid-Afrika se eerste nederlaag teen Zimbabwe en een van Zimbabwe se vernaamste oorwinnings. Neil Johnson het ook met die bal uitgeblink, drie paaltjies geneem en is as speler van die wedstryd benoem.^[36] Johnson het ná hierdie toernooi egter ophou speel vir Zimbabwe.

Gedurende hierdie tydperk het Zimbabwe al die toetslande (behalwe vir Australië) gereeld geklop. Zimbabwe het in 2000/01 Nieu-Seeland beide tuis en weg verslaan. Die span het ook eindstryde van baie multinasionale eendagtoernooie gehaal. In 2001 was Zimbabwe gasheer van die Coca-Cola-beker, waaraan ook Indië en Wes-Indië deelgeneem het. Zimbabwe is in al sy groepwedstryde verslaan, waarvolgens Indië en Wes-Indië die eindstryd uitgespeel het.^[37]

Die toenemende politisering van krieket, insluitende die keusebeleid van spelers volgens etniese kwotas, saam met die dalende politieke situasie in Zimbabwe, het die Krieketwêreldbeker 2003, wat Zimbabwe saam met Suid-Afrika en Kenia aangebied het, ontwrig. Engeland het sy wedstryd in Zimbabwe verbeur en sodoende hul eie vordering tydens dié toernooi gewaag. Engeland se amptelike rede was die beweerde gebrek aan veiligheid, hoewel die politieke situasie ook ’n rede was.^[38][39][40] Beide die Zimbabwiese speler Andy Flower en die snelbouler Henry Olonga het tydens die eerste wedstryd teen Namibië swart armbande in “rou oor die dood van demokrasie” in Zimbabwe gedra. Albei spelers in onmiddellik uit die span geskors en het oorsee om politieke asiel gevra. Hierdie openbare politieke protes het ’n aansienlike verleentheid met die medegashere veroorsaak en ook die spanharmonie ontwrig.^[38][41] Zimbabwe het, ook danksy die verbeurde wedstryd teen Engeland, wat as ’n oorwinning vir hulle geag is, weer die Super Ses gehaal, maar hulle is ná nederlae teen Nieu-Seeland, Kenia en Sri Lanka uitgeskakel.

Ná afloop van die Krieketwêreldbeker 2003 het van Zimbabwe se beste spelers hul internasionale loopbane vroeg beëindig en ’n nuwe span het begin ontwikkel. Alhoewel hulle nie vroeër suksesse kon herhaal nie, het hierdie nuwe geslag van oorwegend multi-gedissiplineerde spelers ’n stewige ruggraat vir ’n mededingende, maar meestal nie suksesvolle span begin vorm. In laat 2003 het Zimbabwe na Australië vir ’n twee-wedstrydreeks getoer. Dit word veral onthou vir die Australiese aanvangskolwer Matthew Hayden se beurt in die eerste toets, waartydens hy ’n rugspanning oorkom en toe ’n destydse rekord van 380 lopies aangeteken het; Zimbabwe het egter swak vertoon.^[42]

In 2004 het die Zimbabwiese Krieketunie (nou Zimbabwe Krieket) geweier om die kaptein Heath Streak vir die span te benoem. Vervolgens het 14 spelers geweier om vir Zimbabwe te speel en hulle is toe ook nie deur die beheerliggaam gekeur nie. Hierdie verswakking van die span het Zimbabwe gedwing om van sy toetswedstryde in 2004 af te las, maar hul toetsstatus het onangetas gebly.^[43] ’n Beplande besoek deur Sri Lanka het voortgegaan, maar dit was ’n eensydige saak, aangesien Zimbabwe deur onervare spelers verteenwoordig is wat nie oor internasionale ervaring beskik het nie.^[44] Nadat Zimbabwe in 2005 weer toetskrieket begin speel het, het weens die onttrekking deur baie ervare spelers ’n aantal hoë nederlae gevolg. In Maart 2005 het Zimbabwe twee toetswedstryde in Suid-Afrika elk met ’n beurt verloor.^[45] Nog erger uitslae het in Augustus tuis teen Nieu-Seeland gevolg, nadat hulle ’n toetswedstryd binne twee dae verloor het. Zimbabwe was net die tweede toetsspan (ná Indië in 1952) wat twee keer op dieselfde dag uitgeboul is.^[46] In September dieselfde jaar het die span albei toetswedstryde teen Indië tuis verloor.^[47] Ná dié toetsreeks het Streak sy uittrede uit internasionale krieket aangekondig en sodoende die beleërde span nog ’n terugslag toegedien. Aan die einde van 2005 is ’n ooreenkoms bereik, waarvolgens afvallige spelers weer in die Zimbabwiese nasionale span opgeneem is.^[48] Met die goedkeuring van die IKR het Zimbabwe sy deelname aan verdere toetswedstryde vir die jaar 2006 opgeskort.^[49][50]

Zimbabwe was gasheer van die Drienasiesreeks in 2005/06, waaraan ook Indië en Nieu-Seeland deelgeneem het. Die gasheer is in al die vier wedstryde verslaan, waarvolgens Indië en Nieu-Seeland die eindstryd uitgespeel het.^[51] Tydens die Krieketwêreldbeker 2007 in Wes-Indië is Zimbabwe vroeg uitgeskakel, nadat hulle net teen Ierland gelykop gespeel het. Tydens die eerste T20I-wêreldbeker in Suid-Afrika het Zimbabwe in sy openingswedstryd Australië verrassend met vyf paaltjies verslaan, maar hulle is nogtans vroeg uitgeskakel. In aanloop tot die volgende toernooi in 2009 het beide Engeland en Suid-Afrika om politieke redes daarop aangedring dat Zimbabwe aan dié toernooi onttrek, waarin hulle ingestem het.^[52]

In Oktober 2007 was daar belowende aankondigings, waarvolgens Zimbabwe aan al drie binnelandse kompetisies in Suid-Afrika sou kon deelneem as deel van die pogings om die krieketgehalte in Zimbabwe te verbeter.^[53] Hul deelname aan die toernooie is egter in twyfel getrek toe die planne uitgestel is hangende ’n raadsvergadering van Krieket Suid-Afrika.^[54] Laat in November 2007 is ’n kompromie bereik, waarvolgens Zimbabwe aan die MTN Binnelandse Kampioenskap en die Standard Bank Pro 20-reeks sou kon deelneem, maar nie aan die SuperSport-reeks soos oorspronklik beplan nie.^[55] Pleks daarvan het hulle drie eersterangse vierdaagse wedstryde teen ’n saamgestelde Suid-Afrikaanse span, bestaande uit konsessie- en provinsiale spelers, gespeel. Zimbabwe het die drie wedstryde in Paarl, Potchefstroom en Kimberley gewen.^[56] Tussen hierdie wedstryde het Zimbabwe Wes-Indië vir ’n EDI-reeks van vyf wedstryde gehuisves en ’n verrassende oorwinning in die openingswedstryd behaal,^[57] voordat die gaste dié reeks met 3–1 beklink het. Die laaste wedstryd is weens reën afgelas.^[58]

In 2010 het Zimbabwe die Driehoekige reeks aangebied, waaraan ook Indië en Sri Lanka deelgeneem het. Zimbabwe het drie van hul vier wedstryde gewen, maar hulle is in die eindstryd deur Sri Lanka verslaan.^[59] Met sy deelname aan beide die T20I-wêreldbeker 2010 en die Krieketwêreldbeker 2011 het Zimbabwe na internasionale toernooie teruggekeer, maar hulle is in albei toernooie vroeg uitgeskakel, alhoewel hulle by laasgenoemde die assosiaatlede verslaan het. In Augustus dieselfde jaar het Zimbabwe ook sy eerste toetswedstryd ná sy onttrekking in 2006 gespeel en Bangladesj met 130 lopies verslaan.^[60] Ná die toetswedstryd het Zimbabwe en Bangladesj ’n EDI-reeks van vyf wedstryde gespeel. Zimbabwe het dié reeks met 3–2 gewen en sodoende sy eerste reeks teen ’n toetsland sedert 2006 beklink.^[61]

Aan die begin van November 2011 was Zimbabwe op die punt om Nieu-Seeland tuis in ’n toetswedstryd te verslaan. Hulle het 366 lopies in hul tweede beurt gejaag en was op ’n goed geplaaste 265 lopies vir die verlies van drie paaltjies, nadat Taylor 117 lopies aangeteken het. Die span het egter ineengestort en aan Nieu-Seeland ’n oorwinning met 34 lopies besorg.^[62] In Januarie en Februarie 2012 het Zimbabwe vir ’n enkele toets, drie EDI- en twee T20I-wedstryde na Nieu-Seeland getoer, maar al die ses hul wedstryde verloor.^[63] In die toetswedstryd is hulle twee keer op die derde dag uitgeboul – op 51 lopies (hul laagste toetstelling) en op 143 lopies – en hulle is met ’n beurt en 301 lopies verslaan.^[64]

Tydens die T20I-wêreldbeker 2012 in Sri Lanka is Zimbabwe vroeg uitgeskakel, nadat hulle deur beide die gasheer en Suid-Afrika verslaan is. In Augustus en September 2013 het Zimbabwe Pakistan vir twee toets-, drie EDI- en twee T20I-wedstryde gehuisves. Pakistan het albei T20Is gewen, voordat hulle ook die EDI-reeks met 2–1 beklink het. Die gaste het ook die eerste toetswedstryd gewen, nadat Younis Khan ’n tweehonderdtal (200 lopies) in die tweede beurt aangeteken het. Zimbabwe het egter die tweede toetswedstryd met 24 lopies gewen – sedert 2001 hul eerste oorwinning teen ’n ander span as Bangladesj – en die toetsreeks met 1–1 geëwenaar.^[65] In 2013/14 het die finansiële situasie van Zimbabwe Krieket toenemend vererger. Die IKR moes inspring en ’n finasiële hupstoot gee, maar die gebruik van geldelike voordele is bevraagteken.^[66][67] Zimbabwiese spelers het herhaaldelik met boikot gedreig en ’n spelersvereniging gestig.^[68] Die Zimbabwiese span het gesukkel om borge te lok, wat die plaaslike struktuur geraak en tot die kansellasie van baie toernooie soos die Pro40 gelei het. ’n Aantal konsessies aan die spelers is ook afgelas. Verskeie toere is vertraag, ingetrek of gekanselleer.^[69][70] Tydens die T20I-wêreldbeker 2014 se groepfase het hulle beide Nederland en die Verenigde Arabiese Emirate verslaan, maar Nederland het weens sy beter lopietempo tot die volgende rondte gevorder.^[71]

In Julie 2014 het Zimbabwe Afghanistan vir ’n EDI-reeks van vier wedstryde gehuisves. Hulle het die eerste twee wedstryde gewen, voordat die Afghane die laaste twee wedstryde gewen het om dié reeks te ewenaar.^[72] Die volgende maand het Zimbabwe Suid-Afrika vir ’n eenmalige toetswedstryd en drie EDI-wedstryde gehuisves, maar hulle het al hul vier wedstryde verloor.^[73] Australië het by die twee spanne aangesluit om die Driereeks 2014 uit te speel. Nadat Zimbabwe sy eerste twee wedstryde teen onderskeidelik Australië en Suid-Afrika verloor het, het hulle in die vierde wedstryd ’n verrassende oorwinning teen Australië aangeteken. Dit was die eerste keer in 31 jaar wat Zimbabwe daarin geslaag het om Australië te verslaan; die laaste Zimbabwiese oorwinning teen Australië was tydens die Krieketwêreldbeker 1983 in Engeland.^[74] Ondanks dié oorwinning het Zimbabwe sy laaste wedstryd verloor en is uit die toernooi geskakel.^[75] Laat in 2014 het Zimbabwe vir drie toets- en vyf EDI-wedstryde na Bangladesj getoer, maar hulle is in al hul agt wedstryde verslaan.^[76] Daarna is Stephen Mangongo as afrigter afgedank.^[77] In laat Desember 2014 het Zimbabwe Krieket hom met Dav Whatmore vervang.^[78][79]

Tydens die Krieketwêreldbeker 2015 in Australië en Nieu-Seeland het Zimbabwe net daarin geslaag om die Verenigde Arabiese Emirate te verslaan en hulle is vervolgens in die groepfase uitgeskakel.^[80][81] Gedurende die toernooi het Brendan Taylor sy aftrede van Zimbabwiese krieket aangekondig,^[82] nadat hy tydens die toernooi 433 lopies en twee honderdtalle aangeteken het.^[83] Ná afsluit van die toernooi was Taylor onder die voorste lopiemakers.^[84] In Mei 2015 was Zimbabwe ná die 2009-aanval op die Sri Lankaanse span in Lahore die eerste volle lid wat na Pakistan getoer het.^[85] Zimbabwe het die T20I-reeks met 0–2^[86] en die EDI-reeks met dieselfde uitslag verloor.^[87] In Julie dieselfde jaar het hulle Indië gehuisves, maar hulle is in die EDI-reeks met 0–3 verslaan,^[88] terwyl die T20I-reeks met 1–1 onbeslis geëindig het, insluitende Zimbabwe se eerste T20I-oorwinning in Harare.^[89] In Augustus 2015 het Zimbabwe Nieu-Seeland vir ’n EDI-reeks van drie wedstryde gehuisves en die eerste wedstryd gewen, maar hulle het die reeks nogtans met 1–2 verloor,^[90] asook die eenmalige T20I-wedstryd.^[91] Laat in September het Pakistan aangekom, nadat hulle besluit het om hul toer uit te stel om nie hul kwalifisering vir die Kampioenetrofee 2017 met moontlike nederlae te waag nie.^[92] Pakistan het die T20I-reeks met 2–0 en die EDI-reeks met 2–1 gewen.^[93]

Ná die reeks teen Pakistan het Zimbabwe in Oktober die destydse assosiaatlede Ierland en Afghanistan gelyktydig gehuisves. Zimbabwe het Ierland in die EDI-reeks met 2–1 verslaan.^[94] Afghanistan het Zimbabwe egter met 3–2 verslaan en sy EDI-reeks gewen.^[95] Dit was die eerste keer wat ’n assosiaatlid ’n volle lid tydens ’n bilaterale reeks verslaan het.^[96] Zimbabwe is toe ook in die T20I-reeks deur Afghanistan met 2–0 verslaan.^[97] Ná ’n reeks verlore wedstryde op eie bodem het Zimbabwe in November na Bangladesj getoer. Die span het egter verdere nederlae gely, nadat hulle die EDI-reeks met 0–3 verloor het,^[98] terwyl die T20I-reeks met 1–1 onbeslis geëindig het.^[99] Rondom die jaarwisseling van 2015 en 2016 het Zimbabwe in ’n EDI-reeks van vyf en ’n T20I-reeks van twee wedstryde teen Afghanistan in die Verenigde Arabiese Emirate te staan gekom. Tot in die vierde wedstryd was die EDI-reeks gelykop, voordat hulle met 2–3 verloor het; Zimbabwe is ook in albei T20I-wedstryde verslaan.^[100][101] Zimbabwe het toe vir ’n T20I-reeks van vier wedstryde na Bangladesj getoer, wat met 2–2 gelykop geëindig het.^[102]

Nadat Chigumbura as kaptein bedank het, het in 2016 Hamilton Masakadza by hom oorgeneem.^[103] Gedurende die T20I-wêreldbeker 2016 in Indië is Zimbabwe in die eerste rondte uitgeskakel, nadat hulle met 59 lopies deur Afghanistan verslaan is.^[104] Zimbabwe het beide afrigter Whatmore en kaptein Hamilton Masakadza afgedank voordat Indië in middel-2016 Zimbabwe besoek het. Die boulafrigter Makhaya Ntini is voorlopig as hoofafrigter aangestel, terwyl die voorheen benoemde adjunkkaptein Graeme Cremer, wat die T20I-wêreldbeker 2016 misgeloop het, as tussentydse kaptein aangewys is. Lance Klusener is as voltydse kolfafrigter aangestel.^[105] Indië se besoek was die vierde in ses jaar en hulle het ’n EDI- en ’n T20I-reeks met drie wedstryde elk gespeel. Die Indiese keurders het die meeste van hul ervare spelers laat rus. Zimbabwe is in die EDI-reeks met 0–3 platgeloop, wat tot woedende reaksies van die ondersteuners gelei het.^[106] Daarbenewens is verskeie Zimbabwiese sleutelspelers voor of tydens die T20I-reeks beseer. Desondanks het Zimbabwe daarin geslaag om die eerste T20I-wedstryd met twee lopies te wen, voordat hulle in die tweede wedstryd verslaan is. Dié reeks was ná twee wedstryde met 1–1 gelykop.^[107] Die laaste wedstryd het Zimbabwe met drie lopies en die reeks sodoende met 1–2 verloor. ’n Maand later het Nieu-Seeland vir twee toetswedstryde na Zimbabwe getoer en albei toetse sterk gewen; hierdie was Zimbabwe se sesde agtereenvolgende nederlaag teen die Black Caps.^[108][109]

Voor die Sri Lankaanse besoek in Zimbabwe in laat September is Streak as hoofafrigter van Zimbabwe benoem en Ntini as boulafrigter aangestel.^[110] Zimbabwe het op 29 Oktober 2016 in sy 100ste toetswedstryd teen Sri Lanka gespeel, maar hulle is met 225 lopies verslaan.^[111][112] Zimbabwe het die toetsreeks van twee wedstryde teen Sri Lanka met 0–2 verloor.^[113] Sri Lanka het vir die Driereeks 2016/17 aangebly, waaraan ook Wes-Indië deelgeneem het. Ná ’n nederlaag, ’n gelykop, ’n onbesliste wedstryd en ’n oorwinning het Zimbabwe tot die eindstryd gevorder, maar hulle is deur Sri Lanka met ses paaltjies verslaan.^[114] In vroeg 2017 het Afghanistan Zimbabwe in ’n EDI-reeks met 3–2 verslaan.^[115] Zimbabwe se daaropvolgende EDI-reeks in middel-2007 in Skotland het met 1–1 onbeslis geëindig.^[116] Ná 15 jaar het Zimbabwe in Junie 2017 vir vyf EDI-wedstryde en ’n enkele toetswedstryd weer na Sri Lanka getoer. In die eerste wedstryd op 30 Junie 2017 in Galle het Zimbabwe sy eerste EDI-oorwinning in Sri Lanka aangeteken; dit is ook hul eerste oorwinning teen Sri Lanka in enige krieket. Solomon Mire het ’n beslissende honderdtal aangeteken en Zimbabwe suksesvol ’n teiken van 319 gejaag; dit was ook hul eerste suksesvolle jaag van meer as 300 lopies in Sri Lanka.^[117] Ondanks dié oorwinning het Zimbabwe die twee volgende wedstryde verloor, maar hulle het herstel en die vierde natgereëne wedstryd gewen. Die vyfde wedstryd het hulle met drie paaltjies gewen.^[118][119] Zimbabwe is in die volgende eenmalige toetswedstryd met vier paaltjies verslaan, deels weens ’n omstrede stonkbeslissing op die vyfde dag van dié toets.^[120]

In Oktober het die voormalige spelers Brendan Taylor en Kyle Jarvis ná ’n onderbreking van twee jaar by die nasionale span heraangesluit en in die twee-toetsreeks teen Wes-Indië gespeel.^[121] Zimbabwe het die eerste wedstryd en sodoende die twee-toetsreeks met 0–1 verloor. Hul onbesliste uitslag in die tweede toetswedstryd was hul eerste in meer as twaalf jaar en hulle het hul eerste punte op die IKR-ranglys ingepalm, nadat hulle hul reeks van tien agtereenvolgende nederlae beëindig het.^[122]

Aan die Drienasiesreeks 2018 in Zimbabwe het Australië en Pakistan deelgeneem, wat, ná vier nederlae deur Zimbabwe, ook in die eindstryd ontmoet het.^[123] In Maart het Zimbabwe tydens die kwalifisering vir die Krieketwêreldbeker 2019 nege ander spanne gehuisves om die twee oorblywende plekke van die hooftoernooi in Engeland en Wallis uit te speel. Zimbabwe is in Groep B saam met Afghanistan, Nepal, Hongkong en Skotland geplaas.^[124] Zimbabwe het die Super Ses gehaal, nadat hulle Nepal,^[125] Afghanistan^[126] en Hongkong verslaan^[127] en teen Skotland gelykop gespeel het.^[128] Zimbabwe het Ierland in die eerste wedstryd van die Super Ses verslaan,^[129] maar hulle het die tweede teen Wes-Indië verloor.^[130] In die laaste, beslissende wedstryd het hulle ’n verrassende nederlaag teen die Verenigde Arabiese Emirate met drie lopies gely en sodoende die toernooi misgeloop.^[131] Dit is die eerste keer sedert 1979 wat Zimbabwe versuim het om vir ’n krieketwêreldbekertoernooi te kwalifiseer.^[132]

Ná hierdie mislukking het Zimbabwe Krieket die hele nasionale afrigtingspersoneel, die nasionale kaptein, die o/19-afrigter en die nasionale keurderbeamptes van hul poste verwyder. Tydens ’n perskonferensie het ZK voorgestel dat Brendan Taylor die span se leierskap sal oorneem.^[133] In Mei 2018 het ZK die aanstelling van Lalchand Rajput as voorlopige hoofafrigter bekend gemaak.^[134] In Augustus 2018 is hy as voltydse hoofafrigter benoem.^[135]

2019 het vir Zimbabwe erg begin, nadat Graeme Cremer sy loopbaan stopgesit^[136] en beplande toere deur beide Indië en Afghanistan afgelas moes word.^[137][138] Zimbabwe het Hamilton Masakadza as kaptein in al die krieket heraangestel en Peter Moor is as onderkaptein benoem.^[139] Beide Masakadza en Taylor het die reeks teen die Verenigde Arabiese Emirate egter weens beserings misgeloop.^[140] Moor het die span tydens Masakadza se afwesigheid aangevoer. Onder Moor het Zimbabwe sy eerste skoonskipreeks in meer as ’n dekade aangeteken, nadat hulle die Verenigde Arabiese Emirate met 4–0 verslaan het.^[141]

Masakadza het saam met Taylor by die Zimbabwiese span vir die toer na Nederland heraangesluit. Zimbabwe het die EDI-reeks met 0–2 verloor. Nadat Nederland die eerste T20I-wedstryd gewen het, het die tweede wedstryd in ’n gelykop geëindig. Zimbabwe het die Superboulbeurt gewen en sodoende die reeks met 1–1 geëwenaar. Gedurende dié toer is die Zimbabwiese Krieketraad opgeskort en deur ’n voorlopige raad vervang.^[142]

Weens politieke inmenging deur die regering en die vrees dat geldmiddele vir die nasionale beheerliggaam aan die regering gaan, het die IKR op 18 Julie 2019 Zimbabwe van IKR-toernooie geskors. Dié besluit deur die IKR het ’n aantal spelers gefrustreerd gelaat.^[143] Vervolgens kon Zimbabwe nie aan die T20I-wêreldbeker 2021-kwalifisering deelneem nie (hulle is deur Nigerië vervang)^[144] en het dié toernooi misgeloop. Die Zimbabwiese Krieketraad is kort daarna deur die regering heringestel, maar hul skorsing het bly staan.^[145] Gedurende hierdie tydperk het beide Solomon Mire en kaptein Hamilton Masakadza (onder wie Zimbabwe al sy 25 EDI-wedstryde verloor het) hul bedankings aangekondig.^[146] Ondanks sy skorsing het Zimbabwe Krieket bevestig dat hulle steeds aan die Drienasiesreeks in Bangladesj sou kon deelneem, aangesien hulle kan voortgaan om wedstryde teen ander IKR-lede te speel.^[147] Die Drienasiesreeks het op 13 September afgeskop en die eindstryd is op 24 September uitgespeel.^{[148][149][150]} Masakadza se laaste toernooi vir Zimbabwe het ná een oorwinning in vier wedstryde met hul uitskakeling geëindig.^[151]

Onder die nuwe voorlopige kaptein Sean Williams en die gebreek aan baie van hul sleutelspelers het Zimbabwe na Singapoer getoer om in die Drienasiesreeks sonder ’n eindstryd teen die gasheer en Nepal te speel. Zimbabwe het Nepal in die eerste wedstryd verslaan, maar teen Singapoer in die tweede wedstryd verloor.^[152] Zimbabwe het die volgende twee wedstryde gewen en sodoende hul eerste reeksoorwinning in die T20I-formaat aangeteken.^[153] In Oktober 2019 het die IKR Zimbabwe Krieket se skorsing gelig, waardeur hulle vir toekomstige toernooie weer toegelaat is.^[154]

Zimbabwe het die jaar 2020 met ’n toetsreeks teen Sri Lanka tuis begin wat hulle met 0–1 verloor het.^[155] Daarop het ’n toetswedstryd, asook ’n EDI- en T20I-reeks in Bangladesj gevolg, maar Zimbabwe is in al hierdie wedstryde verslaan.^[156] In 2021 het Zimbabwe sy eerste toetsreeks teen Afghanistan in die Verenigde Arabiese Emirate gespeel, wat met 1–1 gelykop geëindig het.^[157] Aansluitend het hulle Pakistan vir twee toetswedstryde en drie T20Is gehuisves. Ná twee swak nederlae in albei toetswedstryde het Zimbabwe sy eerste T20I-oorwinning teen Pakistan aangeteken.^[158] Nogtans is hulle in die T20I-reeks met 2–1 verslaan. In Mei 2022 het hulle vir die eerste keer ’n bilaterale T20I-reeks teen Namibië verloor (met 2–3).^[159] In Julie 2022 het Zimbabwe die T20I-wêreldbekerkwalifisering B vir die T20I-wêreldbeker 2022 in Australië aangebied en dié kwalifisering onoorwonne gewen.^[160] Tydens die T20I-wêreldbeker 2022 se eerste rondte het Zimbabwe Ierland en Skotland verslaan, terwyl hulle teen Wes-Indië verloor het, waarmee die Zimbabwiërs die Super 12 gehaal het. Hier moes Zimbabwe se wedstryd teen Suid-Afrika ná enkele boulbeurte weens reën afgelas word, waarvolgens dit onbeslis geëindig het. Daarna het hulle ’n verrassende oorwinning teen Pakistan aangeteken, maar daarna teen Bangladesj, Nederland en Indië verloor, waarmee die span uit die toernooi geskakel is. Tydens die Krieketwêreldbeker 2023-kwalifisering in Zimbabwe het die gasheer ná oorwinnings teen Nepal, Nederland, Wes-Indië en die Verenigde State die Super Ses gehaal, waar hulle Oman verslaan het, maar teen beide Sri Lanka en Skotland verloor het, waarmee hulle die hooftoernooi in Indië misgeloop het.^[161] Die Afrikakwalifisering vir die T20I-wêreldbeker 2024 het die Zimbabwiërs agter Namibië en Uganda in die derde plek afgesluit, nadat hulle deur dié twee spanne geklop is (deur Uganda vir die eerste keer nog), waarmee hulle die hooftoernooi in Wes-Indië en die Verenigde State misgeloop het.^[162]

In Zimbabwe word krieket – net soos rugby, maar anders as sokker – tot vandag toe beskou as ’n deur “wit” mense oorheersde sport, wat hoogstens die middelklas betrek. Dit het die sosiale status van dié sportsoort in verskeie opsigte verswak, aangesien die nasionale span vir sy ontwikkeling vir ’n lang tydperk op Suid-Afrikaanse toernooie staat moes maak en die integrasie van minderbevoorregte dele van die samelewing eers ná 1980 aangepak kon word. ’n Ander probleem is die fokus op privaat skole, waardeur krieket vir die meeste kinders van laer sosiale klasse grootliks ontoeganklik is. Ondanks die beskeie infrastruktuur en beperkte moontlikhede is die land tot op middelskoolvlak redelik mededingend. Daarna ontvang spelers egter min of geen salaris, waardeur klubkrieket onderontwikkel en die plaaslike liga onaantreklik is. Baie talentvolle spelers gaan na die buiteland om hul loopbane voort te sit – veral na Suid-Afrika.^[21] Van die bekendste Zimbabwiese krieketspelers tel onder dié uitgewekenes. Vir Suid-Afrika het onder andere Colin Bland,^[163] Chris Duckworth,^[164] asook David^[165] en Tony Pithey gespeel.^[166]

In toetskrieket dra Zimbabwe wit krieketklere met die Zimbabwiese voël op die linkerbors van die hemp en die borg se kenteken op die regterbors. Veldwerkers mag ’n donkergroen pet of ’n wit sonhoed dra, albei ook met die Zimbabwiese voël op. Die kolwers se helms is op ’n soortgelyke manier geverf.

In EDI- en T20I-krieket dra Zimbabwiese spelers rooi truie, gewoonlik met geel aksente, of soms groen of swart. Veldwerkers dra ’n rooi bofbalpet of ’n rooi sonhoed. Die kolwers se helms is donkergroen. Tydens IKR-toernooie is die borg se kenteken op die regtermou en die inskrif ZIMBABWE op die voorkant van die hemp.

Tans word die truie deur Vega Sportswear vervaardig.^[167] Vorige verskaffers was Reebok (2011–2013),^[39] Ihsan Sports (2004–2007),^[168] Asics (1999) en International Sports Clothing (1992–1996). PPC Zimbabwe is sedert 2018 die borg.^[169] Vorige borge was Castle Lager (2013–2018),^[170] CBZ Limited (2010–2013),^[171] Old Mutual Life Assurance (2002–2004)^[172] en Zimbabwe Sun.^[173]

Zimbabwe se bynaam The Chevrons is ontleen aan die sigsagpatroon in die mure by die ruïnestad Groot-Zimbabwe.^[174][175] Die kenteken toon ’n paaltjie links bo, ’n krieketveldfraiing regs bo, ’n krieketbal links onder en ’n Zimbabwe-voël regs onder.

Nes ander vername krieketlande soos Australië, Bangladesj, Engeland, Ierland, Indië, Nieu-Seeland, Pakistan, Sri Lanka, Wes-Indië en Suid-Afrika beskik Zimbabwe oor geen amptelike tuisstadion vir sy nasionale span nie. Die Zimbabwiese nasionale krieketspan gebruik vir hul krieketwedstryde eerder ’n verskeidenheid stadions dwarsdeur Zimbabwe. Die Zimbabwiese nasionale krieketspan het tot dusver drie tuisstadions tydens toetswedstryde ingespan:

No.	Stadion	Plek	Eerste toets
1	Harare Sportklub (Salisbury Sportklub)	Harare	18 Oktober 1992
2	Bulawayo Athletic Club	Bulawayo	1 November 1992
3	Queens Sportklub	Bulawayo	20 Oktober 1994

Die hoofartikels vir hierdie afdeling is: Krieketwêreldbeker 2003 en Krieketwêreldbeker 2027.

Zimbabwe het saam met die Afrikalande Suid-Afrika en Kenia die Krieketwêreldbeker 2003 aangebied. Zimbabwe het sy groepwedstryde tydens dié toernooi op óf Harare Sportklub in Harare óf Queens Sportklub in Bulawayo gespeel. Engeland het sy wedstryd teen Zimbabwe in Harare weens veiligheidskwessies egter verbeur.^[39][40]

Saam met Suid-Afrika en Namibië sal Zimbabwe die Krieketwêreldbeker 2027 aanbied.^[176]

Soos gebruiklik sedert die begin van internasionale krieket onderneem die Zimbabwiese nasionale krieketspan deels maandelange oorsese toere, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaasliksaamgestelde spanne en klubspanne speel. Eweneens huisves hulle ander nasionale spanne wat na Zimbabwe toer. Gedurende die plaaslike somer tree hulle as gasheer op of onderneem op hul beurt toere deur die ander krieketlande van die Suidelike Halfrond en gedurende die plaaslike winter onderneem hulle toere deur krieketlande van die Noordelike Halfrond. As deel hiervan ding Zimbabwe in toetskrieket sedert 1999–2000 teen Australië om die Southern Cross-trofee en sedert 2001 teen Wes-Indië om die Clive Lloyd-trofee mee.

Een voormalige Zimbabwiese speler is vir sy uitstekende prestasies in die Internasionale Krieketraad se Heldesaal opgeneem:^[177]

Speler	Posisie	Inskrywing
Andy Flower	Paaltjiewagter	2021

Altesaam het vir Zimbabwe 126 spelers toets-, 154 spelers EDI- en 74 spelers T20I-krieket gespeel. Vervolgens die spelers, wat vir die Zimbabwiese span die meeste lopies aangeteken en die meeste paaltjies geneem het.

Toets				EDI				T20I
Speler	Tydperk	Toetse	Lopies	Speler	Tydperk	EDIs	Lopies	Speler	Tydperk	T20Is	Lopies
Andy Flower	1992–2002	63	4 794	Andy Flower	1992–2003	213	6 786	Sikandar Raza	2013–hede	77	1 709
Grant Flower	1992–2004	67	3 457	Brendan Taylor	2004–2021	205	6 684	Hamilton Masakadza	2006–2019	66	1 662
Alistair Campbell	1992–2002	60	2 858	Grant Flower	1992–2010	221	6 571	Sean Williams	2006–hede	74	1 640
Brendan Taylor	2004–2021	34	2 320	Hamilton Masakadza	2001–2019	209	5 658	Craig Ervine	2010–hede	65	1 349
Hamilton Masakadza	2001–2018	38	2 223	Alistair Campbell	1992–2003	188	5 185	Ryan Burl	2018–hede	69	1 052
Korrek teen: 1 Desember 2023[178]				Korrek teen: 1 Desember 2023[179]				Korrek teen: 1 Desember 2023[180]

Toets				EDI				T20I
Speler	Tydperk	Toetse	Paaltjies	Speler	Tydperk	EDIs	Paaltjies	Speler	Tydperk	T20Is	Paaltjies
Heath Streak	1993–2005	65	216	Heath Streak	1993–2005	187	237	Tendai Chatara	2010–hede	56	62
Ray Price	1999–2013	22	080	Prosper Utseya	2004–2015	164	133	Luke Jongwe	2015–hede	52	55
Paul Strang	1994–2001	24	070	Graeme Cremer	2009–2018	096	119	Richard Ngarava	2019–hede	43	52
Henry Olonga	1995–2002	30	068	Tendai Chatara	2013–hede	087	115	Sikandar Raza	2013–hede	77	52
Graeme Cremer	2005–2017	19	057	Grant Flower	1992–2010	221	104	Ryan Burl	2018–hede	69	49
Korrek teen: 1 Desember 2023[181]				Korrek teen: 1 Desember 2023[182]				Korrek teen: 1 Desember 2023[183]

Tot op hede was twaalf spelers reeds die kaptein vir Zimbabwe tydens ’n toetswedstryd, 23 tydens ’n EDI en tien tydens ’n T20I.^[184]

Toets[185]			EDI[186]		T20I[187]
No.	Naam	Tydperk	Naam	Tydperk	Naam	Tydperk
1	David Houghton	1992–1993	Duncan Fletcher	1983	Prosper Utseya	2006–2010
2	Andy Flower	1993–2000	John Traicos	1987	Elton Chigumbura	2010–2016
3	Alistair Campbell	1996–2002	David Houghton	1992–1993	Brendan Taylor	2011–2021
4	Heath Streak	2000–2004	Andy Flower	1993–2000	Sikandar Raza	2015–hede
5	Brian Murphy	2001	Alistair Campbell	1996–2002	Hamilton Masakadza	2016–2019
6	Stuart Carlisle	2001–2002	Heath Streak	2000–2004	Graeme Cremer	2016–2018
7	Tatenda Taibu	2004–2005	Grant Flower	2001	Sean Williams	2019–2021
8	Brendan Taylor	2011–2021	Guy Whittall	2001	Chamu Chibhabha	2020
9	Hamilton Masakadza	2013–2018	Brian Murphy	2001	Craig Ervine	2021–2023
10	Graeme Cremer	2016–2017	Stuart Carlisle	2001–2002	Regis Chakabva	2022
11	Sean Williams	2020–2021	Tatenda Taibu	2004–2005
12	Craig Ervine	2020–hede	Terry Duffin	2006
13			Prosper Utseya	2006–2010
14			Hamilton Masakadza	2008–2019
15			Elton Chigumbura	2010–2016
16			Brendan Taylor	2011–2021
17			Graeme Cremer	2016–2018
18			Peter Moor	2019
19			Chamu Chibhabha	2020
20			Sean Williams	2020–2023
21			Craig Ervine	2021–hede
22			Regis Chakabva	2022
23			Sikandar Raza	2022–2023

Teenstander	Gespeel	Gewen	Verloor	Gelykop	Onbeslis	% Gewen	Eerste oorwinning
Afghanistan	2	1	1	0	0	50,00	6 Maart 2021
Australië	3	0	3	0	0	0,00	–
Bangladesj	18	7	8	0	3	38,88	22 April 2001
Engeland	6	0	3	0	3	0,00	–
Indië	11	2	7	0	2	18,18	10 Oktober 1998
Nieu-Seeland	17	0	11	0	6	0,00	–
Pakistan	19	3	12	0	4	15,78	4 Februarie 1995
Sri Lanka	20	0	14	0	6	0,00	–
Suid-Afrika	9	0	8	0	1	0,00	–
Wes-Indië	12	0	8	0	4	0,00	–
Algeheel	117	13	75	0	29	11,11	4 Februarie 1995
Rekords volledig tot en met toets #2516 op 28 November–6 Desember 2023. Laaste keer hersien op 1 Desember 2023.[188]

• 2019–2021: Nie gekwalifiseer nie
• 2021–2023: Nie gekwalifiseer nie
• 2023–2025: Nie gekwalifiseer nie

Teenstander	Wedstryde	Gewen	Verloor	Gelykop	Onbeslis	% Gewen	Eerste oorwinning
t. Toetslande
Afghanistan	28	10	18	0	0	35,71	18 Julie 2014
Australië	33	3	29	0	1	9,09	9 Junie 1983
Bangladesj	81	30	51	0	0	37,03	11 Oktober 1997
Engeland	30	8	21	0	1	26,67	18 Maart 1992
Ierland	19	8	8	1	2	42,10	17 Oktober 2008
Indië	66	10	54	2	0	16,15	7 Februarie 1997
Nieu-Seeland	38	9	27	1	1	23,68	3 Februarie 1996
Pakistan	62	4	54	2	2	6,45	26 Februarie 1995
Sri Lanka	61	12	47	0	2	19,67	5 November 1994
Suid-Afrika	41	2	38	0	1	4,87	29 Mei 1999
Wes-Indië	49	11	36	1	1	22,44	6 Julie 2000
t. Assosiaatlede
Bermuda	2	2	0	0	0	100,00	18 Mei 2006
Kanada	2	2	0	0	0	100,00	16 Mei 2006
Hongkong	1	1	0	0	0	100,00	10 Maart 2018
Kenia	32	25	5	0	2	78,12	27 Februarie 1996
Namibië	1	1	0	0	0	100,00	10 Februarie 2003
Nederland	7	4	3	0	0	57,14	28 Februarie 2003
Nepal	1	1	0	0	0	100,00	18 Junie 2023
Oman	1	1	0	0	0	100,00	29 Junie 2023
Skotland	4	1	2	1	0	25,00	17 Junie 2017
Verenigde Arabiese Emirate	6	5	1	0	0	83,33	19 Februarie 2015
Verenigde State	1	1	0	0	0	100,00	26 Junie 2023
Algeheel	566	151	394	8	13	26,67	9 Junie 1983
Rekords volledig tot en met EDI #4705 op 19 November 2023. Laaste keer hersien op 1 Desember 2023. Wenpersentasies sluit geen uitslae uit en tel gelykop as ’n halwe oorwinning.[189]

Jaar	Uitslag
1975	Nie toegelaat nie
1979	Nie toegelaat nie
1983	Groepfase
1987	Groepfase
1992	Groepfase
1996	Groepfase
1999	Super 6
2003	Super 6
2007	Groepfase
2011	Groepfase
2015	Groepfase
2019	Nie gekwalifiseer nie
2023	Nie gekwalifiseer nie
2027	N.v.t.
2031	N.v.t.

Jaar	Uitslag
1998	Voorwedstryd
2000	Kwarteindrondte
2002	Groepfase
2004	Groepfase
2006	Kwalifiseringsrondte
2009	Nie gekwalifiseer nie
2013	Nie gekwalifiseer nie
2017	Nie gekwalifiseer nie
2025	Nie gekwalifiseer nie
2029	N.v.t.

Teenstander	Wedstryde	Gewen	Verloor	Gelykop	Onbeslis	% Gewen	Eerste T20I-oorwinning
t. Toetslande
Afghanistan	15	1	14	0	0	6,67	20 September 2019
Australië	3	1	2	0	0	33,33	12 September 2007
Bangladesj	20	7	13	0	0	35,00	11 Mei 2013
Engeland	1	0	1	0	0	0,00	–
Ierland	12	6	6	0	0	50,00	14 Julie 2019
Indië	8	2	6	0	0	25,00	19 Julie 2015
Nieu-Seeland	6	0	6	0	0	0,00	–
Pakistan	18	2	16	0	0	11,11	23 April 2021
Sri Lanka	3	0	3	0	0	0,00	–
Suid-Afrika	6	0	5	0	1	0,00	–
Wes-Indië	4	1	3	0	0	25,00	4 Maart 2010
t. Assosiaatlede
Kanada	2	1	0	1	0	50,00	11 Oktober 2008
Hongkong	1	1	0	0	0	100,00	8 Maart 2016
Jersey	1	1	0	0	0	100,00	12 Julie 2022
Kenia	1	1	0	0	0	100,00	30 November 2023
Namibië	11	4	7	0	0	36,36	17 Mei 2022
Nederland	5	2	2	1	0	40,00	19 Maart 2014
Nepal	2	2	0	0	0	100,00	27 September 2019
Nigerië	1	1	0	0	0	100,00	29 November 2023
Papoea-Nieu-Guinee	1	1	0	0	0	100,00	15 Julie 2022
Rwanda	1	1	0	0	0	100,00	27 November 2023
Skotland	5	4	1	0	0	80,00	10 Maart 2016
Singapoer	3	2	1	0	0	66,67	3 Oktober 2019
Tanzanië	1	1	0	0	0	100,00	23 November 2023
Uganda	1	0	1	0	0	0,00	–
Verenigde Arabiese Emirate	1	1	0	0	0	100,00	21 Maart 2014
Verenigde State	1	1	0	0	0	100,00	14 Julie 2022
Algeheel	134	44	87	2	1	32,83	12 September 2007
Rekords volledig tot en met T20I #2379 op 1 Desember 2023. Gelykop verwys na wedstryde wat deur ’n valbyl (soos ’n Superboulbeurt) beslis is. Wenpersentasies sluit onbesliste wedstryde uit en tel gelykop as ’n halwe oorwinning (ongeag die valbyl).[190]

Jaar	Uitslag
2007	Groepfase
2009	Onttrek
2010	Groepfase
2012	Groepfase
2014	Groepfase
2016	Groepfase
2021	Nie gekwalifiseer nie
2022	Super 12
2024	Nie gekwalifiseer nie
2026	N.v.t.
2028	N.v.t.
2030	N.v.t.

• Zimbabwiese nasionale rugbyspan

• (en) Jonty Winch (2008). ‘There Were a Fine Manly Lot of Fellows’: Cricket, Rugby and Rhodesian Society during William Milton’s Administration, 1896–1914 (PDF). Sport in History. Vol. 4 (28 uitg.). London: The British Society of Sports History. pp. 584–585. doi:10.1080/17460260802580636. Besoek op 10 Februarie 2024.

Wikimedia Commons bevat media in verband met Zimbabwiese nasionale krieketspan.

• (en) Amptelike webwerf van Zimbabwe Krieket
• (en) Zimbabwe op ESPNcricinfo
• (en) Zimbabwe by die IKR