Lantfrid
Lantfrid, ook Lanfred genoem(lat. Lantfridus of Lanfredus), (* ?; † 730) was van 709 tot 730 Alamanniese Hertog. Hy was die seun van Gotfried en die broer van Theudebald.
Na Hertog Gotfrids dood in 709 het Lantfrid en sy broer Theudebald, die amp van die Alamanniese hertog oorgeneem. Lantfrid het heel waarskynlik veral in die noorde regeer, Theudebald in die Suide.
Beide broers het in hulle amp in bittere vyandskap gestaan teenoor die amptenare (Hausmeiern/maior domus) van die Frankiese ryk. Reeds deur die loop van die 7. Eeu het die alamanniese gebied agv die swak Merowingiese konings van die Frankiese Ryk grootliks selfstandig gewod, sodat die Hertoë, soortgelyk aan outonome as konings regeer het. Die eers hofbeamptes (Hausmeier) opkomende Karolingers het daarna gestreef om 'n konsolidasie van die Frankiese Ryk teweeg te bring en het as gevolg daarvan in konflik met die Alamanniese Hertoë gekom. 722/723 het Karl Martell ´n veldtog veral teen Theudebald gevoer, wat tydelik uit sy gebied verdryf is. Lantfrid kon vir eers die noorde van die Hertogdom hou. As ´n verdere provokasie 724 het die biskop Pirmin, onder die beskerming van Karl Martell, die klooster van Reichenau middel in alamanniese Hertogdom van Lantfrid en Theudebald gestig. 727 het Theudebald die abd Pirmin, ob odium Karoli (uit haat teen Karl Martel) en 732 sy opvolger die abd Heddo van die Reichenau klooster verdryf.
Volgens notas in twee manuskripte is ten tye van die Hertog Lantfrid die alamanniese stamreg as die Lex Alamannorum nuut verwerk. Dit is egter moontlik dat hierdie notas, egter, latere vervalsings deur die klooster van Reichenau (lake Constance) is.
730 het Karl Martell 'n veldtog gelei teen die Hertoë Theudebald, en Lantfrid, wat in dieselfde jaar oorlede is. Hertog Theudebald het toe die uitsluitlike amp as hertog in Alamannia oorgeneem. In die volgende jare is die Alemanne verslaan, en uiteindelik weer stewig in die Frankiese Ryk ingelyf.
Literatuur
[wysig | wysig bron]- Michael Borgolte: Lantfrid in die aanlyn-Historiese woordeboek van Switserland, 2006
- Claus Dieter Schott: Lex und die Skriptorium. 'n studie van die suidduitse stamreg In: Gerhard Dilcher, Eva-Marie Distler (EDS.): Leges – Gentes – Regna, Berlyn, 2006, Pp. 257-290.
- Dieter Geuenich: 'n geskiedenis van die Alemanne. Verlag Kohlhammer, Stuttgart 2004, ISBN 3-17-018227-7 / ISBN 3-17-012095-6
- Dieter Geuenich: Lantfrid.In:ware ensiklopedie van die Germaanse oudheid kliënt(RGA). 2.Uitgawe.Vol. 18, Walter de Gruyter, Berlyn/New York 2001,ISBN 3-11-016950-9, p. 103-104. (aanlyn)
- Wilhelm Störmer (1982) (in de), Lantfrid, 13, Berlin: Duncker & Humblot, pp. 621–622, http://daten.digitale-sammlungen.de/0001/bsb00016330/images/index.html?seite=637none; (full text online)
