naczelnik
From Wiktionary, the free dictionary
From Wiktionary, the free dictionary
Cognate with Czech náčelník and Serbo-Croatian načelnik.
naczelnik m pers (female equivalent naczelniczka)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | naczelnik | naczelnicy/naczelniki (deprecative) |
| genitive | naczelnika | naczelników |
| dative | naczelnikowi | naczelnikom |
| accusative | naczelnika | naczelników |
| instrumental | naczelnikiem | naczelnikami |
| locative | naczelniku | naczelnikach |
| vocative | naczelniku | naczelnicy |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.