cáin

See also: cain, Cain, -cain-, caín, Caín, Caïn, càin, and Cáin

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	cáinim	cáineann tú; cáinir^†	cáineann sé, sí	cáinimid	cáineann sibh	cáineann siad; cáinid^†	a cháineann; a cháineas / a gcáineann*	cáintear
	past	cháin mé; cháineas	cháin tú; cháinis	cháin sé, sí	cháineamar; cháin muid	cháin sibh; cháineabhair	cháin siad; cháineadar	a cháin / ar cháin*	cáineadh
	past habitual	cháininn / gcáininn‡‡	cháinteá / gcáinteá‡‡	cháineadh sé, sí / gcáineadh sé, sí‡‡	cháinimis; cháineadh muid / gcáinimis‡‡; gcáineadh muid‡‡	cháineadh sibh / gcáineadh sibh‡‡	cháinidís; cháineadh siad / gcáinidís‡‡; gcáineadh siad‡‡	a cháineadh / a gcáineadh*	cháintí / gcáintí‡‡
future		cáinfidh mé; cáinfead	cáinfidh tú; cáinfir^†	cáinfidh sé, sí	cáinfimid; cáinfidh muid	cáinfidh sibh	cáinfidh siad; cáinfid^†	a cháinfidh; a cháinfeas / a gcáinfidh*	cáinfear
conditional		cháinfinn / gcáinfinn‡‡	cháinfeá / gcáinfeá‡‡	cháinfeadh sé, sí / gcáinfeadh sé, sí‡‡	cháinfimis; cháinfeadh muid / gcáinfimis‡‡; gcáinfeadh muid‡‡	cháinfeadh sibh / gcáinfeadh sibh‡‡	cháinfidís; cháinfeadh siad / gcáinfidís‡‡; gcáinfeadh siad‡‡	a cháinfeadh / a gcáinfeadh*	cháinfí / gcáinfí‡‡
subjunctive	present	go gcáine mé; go gcáinead^†	go gcáine tú; go gcáinir^†	go gcáine sé, sí	go gcáinimid; go gcáine muid	go gcáine sibh	go gcáine siad; go gcáinid^†	—	go gcáintear
subjunctive	past	dá gcáininn	dá gcáinteá	dá gcáineadh sé, sí	dá gcáinimis; dá gcáineadh muid	dá gcáineadh sibh	dá gcáinidís; dá gcáineadh siad	—	dá gcáintí
imperative		cáinim	cáin	cáineadh sé, sí	cáinimis	cáinigí; cáinidh^†	cáinidís	—	cáintear
verbal noun		cáineadh
past participle		cáinte

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	cánaim	cánann tú; cánair^†	cánann sé, sí	cánaimid	cánann sibh	cánann siad; cánaid^†	a chánann; a chánas / a gcánann*	cántar
	past	cháin mé; chánas	cháin tú; chánais	cháin sé, sí	chánamar; cháin muid	cháin sibh; chánabhair	cháin siad; chánadar	a cháin / ar cháin*	cánadh
	past habitual	chánainn / gcánainn‡‡	chántá / gcántá‡‡	chánadh sé, sí / gcánadh sé, sí‡‡	chánaimis; chánadh muid / gcánaimis‡‡; gcánadh muid‡‡	chánadh sibh / gcánadh sibh‡‡	chánaidís; chánadh siad / gcánaidís‡‡; gcánadh siad‡‡	a chánadh / a gcánadh*	chántaí / gcántaí‡‡
future		cánfaidh mé; cánfad	cánfaidh tú; cánfair^†	cánfaidh sé, sí	cánfaimid; cánfaidh muid	cánfaidh sibh	cánfaidh siad; cánfaid^†	a chánfaidh; a chánfas / a gcánfaidh*	cánfar
conditional		chánfainn / gcánfainn‡‡	chánfá / gcánfá‡‡	chánfadh sé, sí / gcánfadh sé, sí‡‡	chánfaimis; chánfadh muid / gcánfaimis‡‡; gcánfadh muid‡‡	chánfadh sibh / gcánfadh sibh‡‡	chánfaidís; chánfadh siad / gcánfaidís‡‡; gcánfadh siad‡‡	a chánfadh / a gcánfadh*	chánfaí / gcánfaí‡‡
subjunctive	present	go gcána mé; go gcánad^†	go gcána tú; go gcánair^†	go gcána sé, sí	go gcánaimid; go gcána muid	go gcána sibh	go gcána siad; go gcánaid^†	—	go gcántar
subjunctive	past	dá gcánainn	dá gcántá	dá gcánadh sé, sí	dá gcánaimis; dá gcánadh muid	dá gcánadh sibh	dá gcánaidís; dá gcánadh siad	—	dá gcántaí
imperative		cánaim	cáin	cánadh sé, sí	cánaimis	cánaigí; cánaidh^†	cánaidís	—	cántar
verbal noun		cánadh
past participle		cánta

	singular	dual	plural
nominative	cáin	cáin^L	cánai^H
vocative	cáin	cáin^L	cánai^H
accusative	cáin^N	cáin^L	cánai^H
genitive	cáno^H, cána^H	cáno^H, cána^H	cánae^N
dative	cáin^L	cánaib	cánaib

cáin

Irish

Etymology

Pronunciation

Noun

Declension

Derived terms

Verb

Conjugation

Mutation

Further reading

Old Irish

Etymology

Pronunciation

Noun

Inflection

Derived terms

Descendants

Mutation

Further reading

Wikiwand - on