Wiki Werkvakantie

Vier jaar geleden werd ik verliefd op Curaçao. Op de mensen, het eiland, de zon en de kleuren.  Mijn man en ik bezochten tijdens die vakantie een aantal musea en galerieën en waren verrukt van de streetart. Toevallig werd net in die periode de imposante Kathedraal van doornen geopend en we maakten kennis met de maker en met verscheidene andere kunstenaars. We begrepen al snel dat het eiland een bloeiende  kunstsector heeft en nog tijdens ons verblijf begon ik foto’s te uploaden en artikelen te schrijven. Natuurlijk ook biografieën van de kunstenaars, en met enkele heb ik in de jaren daarna contact gehouden.

In augustus vorig jaar kreeg ik een mailtje: “Mocht je besluiten nog een keer naar Curaçao te komen, dan zijn de eerste twee weken van maart vast heel leuk voor je. We hebben net de data geprikt voor de komende Open Atelier Route.” Dit gaf de doorslag om (ondanks vliegschaamte) opnieuw voor een maand onze koffers te pakken. In een gesprek met Michelle van Lanschot, projectleider van Wiki goes Caribbean, bood ik aan in overleg met professor Rose Mary Allen een schrijfmiddag te houden aan de Universiteit van Curaçao. Mijn verborgen agenda was dat ik daardoor interessante mensen hoopte te ontmoeten.

Kort voor ons vertrek las ik bij toeval dat het boek Blauwe tomaten van de Curaçaose Elodie Heloise op de longlist stond voor de Libris Literatuurprijs. Ik schreef nog snel een korte biografie, kocht het boek en we zochten haar op om het te laten signeren. Op z’n Curaçaos werden we ontvangen met een “brasa” en we hadden een leuk en open gesprek, dat in de volgende weken nog enkele malen werd voortgezet. Elodie introduceerde ons ook bij verschillende andere bekende personen uit de kunstwereld. 

De schrijfbijeenkomst was leuk, al viel het aantal deelnemers tegen. De online achterwacht in Nederland zat er dan ook een beetje voor spek en bonen bij, ik kon nagenoeg alle vragen direct beantwoorden. Van de interessante ontmoetingen kwam niet veel terecht: de collegezaal was niet beschikbaar voor de geplande netwerkbijeenkomst na afloop. Maar gelukkig was daar nog de Open Atelier Route. In twee weekenden bezochten we een stuk of twintig ateliers en maakten kennis met evenveel kunstenaars. We werden vooral getroffen door het engagement dat we aantroffen, met name de betrokkenheid bij het milieu en de erfenis van de koloniale geschiedenis. Enkele kunstenaars met wie we wat intensiever contact hadden, waren Tirzo Martha, Avantia Damberg, Roberto Tjon-A-Meeuw, Francis Sling en Ellen Spijkstra. 

Tussen de bedrijven door doorkruisten we het eiland en met mijn mobieltje maakte ik foto’s die gebruikt kunnen worden als illustratie voor artikelen op Wikipedia. Onder meer van de prachtige landhuizen. Mijn volgende project wordt dan ook het beschrijven van een aantal van deze landhuizen. Reden genoeg om nog eens terug te gaan: er zijn nog 78 landhuizen intact en die staan nog lang niet allemaal op Commons.

Onze vakantie werd al met al een beetje een werkvakantie, maar ontegenzeglijk veel boeiender dan een strandvakantie!

Kattiel