Zygmunt Noskowski ze Srzeńska h. Łada (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

NOSKOWSKI Zygmunt, pseud. Łada (23 V 1880 Konstancja w Księstwie Badeńskim - 5 IX 1952 Poznań), aktor, reżyser, dyr. teatru
Był synem => Zygmunta N. i Stanisławy z domu Segedy. Uczył się w Klasie Dykcji i Deklamacji przy Warsz. Tow. Muzycznym, potem u S. Knake-Zawadzkiego w Krakowie. Na popisie szkolnym w 1899 grał Papkina („Zemsta"). W sez. 1899,1900 występował w t. pozn., latem 1900 w warsz. t. ogr. Wodewil, w 1901-05 w t. łódź. i z zespołem łódź. w warsz. Filharmonii. W 1906-10 był aktorem T. Małego w Warszawie: tu od 1908 także reżyserował. W sez. 1910/11 występował w t. wił., w 1911 ponownie w T. Małym w Warszawie. W 1912-19 pracował jako aktor i reżyser w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1919/20 w T. Bagatela w Krakowie. Potem przeniósł się do Łodzi; tu w sez. 1920/21 był aktorem, a w sez. 1921/22 dyr. T. Miejskiego. W następnych sez. był aktorem ijreżyserem różnych t.: 1922/23 warsz. Rozmaitości, 1923/24 krak. T. Bagatela, 1924/25 T. Polskiego w Poznaniu, 1925/26 T. Letniego w Warszawie. W 1926 osiadł na stałe w Poznaniu; odtąd pracował w tutejszym T. Polskim jako aktor i reżyser do końca życia (z przerwą w czasie okupacji hitlerowskiej). Tu obchodził również jubileusze: w 1925 dwudziestopięciolecia, a w 1930 trzydziestolecia pracy scenicznej. Za pierwszym razem grał rolę Prefekta („Walka kobiet"), a za drugim Łatki („Dożywocie"). Syn kompozytora, brat znanego malarza, Tadeusza N., wyrósł w atmosferze wysokiej kultury, cechującej również jego grę. W swoim repertuarze miał ponad siedemset ról, gł. komediowych i charakterystycznych. „Kształtnie zbudowany, z miłym, lekko sarkastycznym uśmiechem, o żywym oku, zwinny, umiejący się obracać w salonie, w rozmowie na scenie dowcipny, obdarzony naelektryzowaną werwą - po prostu wymarzony urwisz, sowizdrzał, wiercipięta, a pieszczoch”, zaczął karierę od lekkich amantów. Z czasem zagustował w rolach charakterystycznych, nawet „rozkochał się w siwych perukach i łysinach i z jakichś zakamarków swego zawsze pełnego niespodzianek talentu umiał wydobyć starcze ruchy, głosy i czucia” (A. Grzymała-Siedlecki). Właściwą domeną jego talentu był jednak repertuar komiczny, w którym wytworzył sobie z czasem własny styl; najbardziej - wg S. Dąbrowskiego - narzucało się tutaj „szybkie, lecz wyraźne, we francuskim stylu farsowym wyrzucanie długiej rakiety słów, co ogromnie przyśpieszało tempo gry”. Najważniejsze role: Nos („Wesele"), Kusy („Zaczarowane koło"), Zbyszko („Moralność pani Dulskiej"), Piotr („Mieszczanie"), Jakub („Głupi Jakub"), Strzałka („Skąpiec"), Poloniusz („Hamlet"), Kaleb („Świerszcz za kominem"); nadto cykl ról Fredrowskich, m.in. Jowialski („Pan Jowialski"), Grzegorz i Kapelan („Damy i huzary"), Dyndalski („Zemsta"), Benet („Pan Benet"), Łatka („Dożywocie"), Lisiewicz („Pan Geldhab"). Ostatnią rolą N. był Sędzia („Mistrz Pathelin").

Zygmunt Noskowski ze Srzeńska h. Łada (ID: psb.20113.6)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl