Sigur Rós - Ágætis Byrjun (1999)

Niet alle tracks zijn aan me besteed (dat was met () trouwens wel het geval) maar Svefn-G-Englar compenseert dat met verve, wat een fantastisch nummer is dat zeg, het bezorgt me keer op keer kippenvel!

Na alle positiviteit op MuMe rond deze band, moest ik het zelf gaan ervaren.
Ik kan er echter heel weinig mee. Ik vind Svefn-G-Englar zeer geslaagd, maar verder blijft het voor mij saai en mis ik dynamiek en virtuositeit.

Tis ook post-rock, dat blinkt vaak niet uit in dynamiek en virtuositeit. Hoewel, vanuit nuance geredeneerd juist wel, althans bij enkele albums van deze band. Los daarvan, het moet je wel liggen. Anders is er idd niks aan.

Ik ben nu ook (-) aan het luisteren. Daar kan ik al duidelijk meer mee.

Een van de beste post-rock albums ooit gemaakt. Dit is mijn persoonlijke favoriet van SR
Wonderschoon, mystiek, hemels, donker en zo kan ik nog wel even door blijven gaan.
Klassiekertje❤️

Nou is mijn kennis van Disney-films niet heel groot, maar dit vind ik nog steeds.

Wel weer mooi deze, consistente sfeer.

Ik kwam vorige week deze podcast tegen met Kjartan Sveinsson, over de making of van dit album. Aanrader!

https://open.spotify.com/episode/5AM3pGSnlrpDI9ZXmQqLdn?si=113659a9c17c49fe

Elke keer als ik Svefn-G Englar hoor, heb ik het kippenvel op mijn armen staan. Als daarna Staràflur volgt, kun je me eigenlijk al opvegen. Wat volgt is een bloedmooi album, waarvan ik niet alles even sterk vind maar de nummers die eruit springen, zijn ook meteen hemelbestormend mooi. De eerste keer dat ik het album hoorde (ergens in 2000) werd ik er zo enorm door geraakt. Dat heb ik niet meer (überhaupt niet zo snel meer met studio muziek ) maar dit album blijft sprookjesachtig mooi.
4,5 ster want er blijven een paar dissonanten voor mij op het album staan ( Ný Batterí kan ik eigenlijk niet aanhoren en werkt me nog steeds flink op de zenuwen).
Ik luister liever Takk want dat is een wat vrolijker album, maar dit blijft ook magistraal mooi op z'n tijd.

Dit album draaiden we veel toen mijn wederhelft in verwachting was. De baby reageerde op de muziek, eigenlijk vooral op deze cd, ze bewoog mee, schopjes op het ritme. Vandaag wordt ze 22, onze Byrjun.

Vandaag is één van de mooiste albums ooit (misschien wel hét mooiste) 25 jaar oud geworden. Mooi moment om weer op te zetten, alhoewel ik dat nog regelmatig doe.

Sigur Rós, een band die in 1994 in Reykjavik, IJsland werd opgericht, is uitgegroeid tot een ware pionier binnen de alternatieve muziekwereld. Hun tweede studioalbum, Ágætis Byrjun (1999), betekende een doorbraak voor de band en zette hen op de kaart als één van de meest vernieuwende groepen van hun tijd. Dit album, dat in het Nederlands 'Een Goed Begin' betekent, wordt vaak geprezen als een meesterwerk dat het geluid van post-rock definieerde en verder verfijnde.

Ágætis Byrjun is moeilijk in één enkel muzikaal hokje te plaatsen, en dat is waarschijnlijk een van de grootste charmes van dit album. Het album beweegt zich moeiteloos tussen verschillende genres, waarbij post-rock de overkoepelende term lijkt te zijn. Er zijn ook invloeden van ambient, minimalisme en klassieke muziek hoorbaar. De muziek is rijk aan dromerige soundscapes, met lang uitgesponnen melodieën en een groot gevoel voor dynamiek. Sigur Rós maakt gebruik van gelaagde arrangementen waarin traditionele rockinstrumenten worden verweven met strijkers, koperblazers en onconventionele instrumenten.

De productie van Ágætis Byrjun is buitengewoon verfijnd. Het album werd opgenomen in de beroemde Syrland Studio in Reykjavik, en het geluid is zowel kristalhelder als diep gelaagd. De mix van akoestische en elektronische elementen is naadloos, en elk instrument heeft zijn eigen ruimte in de compositie. De stemmen, vooral die van zanger Jónsi, zijn vaak verwerkt met reverb en andere effecten, waardoor ze bijna etherisch aanvoelen. Dit draagt bij aan de dromerige, bijna buitenaardse sfeer die door het hele album heen aanwezig is.

Track-by-Track Analyse
Intro (1:36)
Het album begint met een korte instrumentale intro die dient als een soort muzikale opwarming. De sfeer is mysterieus en zet de toon voor wat komen gaat. Het lijkt op een achterstevoren afgedraaid muziekstuk.

Svefn-G-Englar (10:06)
Dit nummer, een van de bekendste van de band, is een majestueuze reis door trage, weidse klanken. De zang van Jónsi is hier vooral indrukwekkend, met zijn kenmerkende falsetto die perfect samengaat met de slepende gitaarlijnen en de subtiele strijkers. Het nummer voelt bijna als een hymne, met een ritmisch patroon dat meditatief en hypnotiserend werkt.

Starálfur (6:46)
Starálfur begint met een delicate pianomelodie, die langzaam wordt aangevuld met strijkers en zachte percussie. Het nummer heeft een sprookjesachtige kwaliteit, mede door de dromerige zang van Jónsi. Het is een van de meer toegankelijke nummers op het album, en heeft een melancholische ondertoon die zowel mooi als hartverscheurend is.

Flugufrelsarinn (7:47)
Dit nummer heeft een iets donkerder en experimenteler geluid. De repetitieve baslijn en de afwijkende ritmes zorgen voor een onrustige sfeer. Het voelt minder gepolijst aan dan de andere nummers, maar dat draagt juist bij aan de rauwe emotie die hier wordt overgebracht.

Ný Batterí (8:10)
Ný Batterí is een van de meest intense nummers op het album. Het begint relatief rustig, met een eenzame trompet en een ingetogen drumritme, maar bouwt op naar een climax van donderende percussie en verzengende gitaarfeedback. De contrasten in dit nummer, van stil naar luid, van kalm naar chaotisch, maken het een emotioneel hoogtepunt van het album.

Hjartað Hamast (Bamm Bamm Bamm) (7:10)
Dit nummer brengt een verrassende energie, met een ritme dat bijna opzwepend te noemen is. De zang is hier speels en ritmisch, terwijl de instrumentatie afwisselt tussen ruig en melodieus. Het is een van de meer ritmisch gedreven nummers op het album en laat een andere kant van Sigur Rós zien.

Viðrar Vel Til Loftárása (10:17)
Een groots opgezet nummer dat begint met subtiele pianoklanken en zich ontwikkelt tot een episch epos met strijkers en koperblazers. De muziek bouwt langzaam op naar een majestueuze finale, waar de emotionele intensiteit bijna tastbaar is. Dit nummer voelt bijna filmisch aan, en is een prachtig voorbeeld van de kracht van muzikale opbouw.

Olsen Olsen (8:02)
Olsen Olsen begint met een bijna speels ritme en evolueert naar een feestelijke climax, compleet met een blazerssectie. Het nummer straalt een soort optimisme en vreugde uit die een verfrissend contrast biedt met de meer melancholische nummers op het album.

Ágætis Byrjun (7:55)
Het titelnummer is een reflectieve track die alle elementen van het album samenbrengt. Het heeft de dromerige melodieën, de rijke texturen en de emotionele diepgang die Sigur Rós zo kenmerkend maakt. De tekst, in het IJslands, voegt een extra laag mysterie toe.

Avalon (4:02)
Het album sluit af met een instrumentale outro die het thema van de intro deels weerspiegelt. Het is een zachte landing na de intensiteit van het voorgaande nummer en laat de luisteraar achter in een staat van serene reflectie.

Ágætis Byrjun is een album dat niet zomaar op de achtergrond moet worden afgespeeld. Het is een muzikale ervaring die je helemaal in je op moet nemen, ideaal voor luisteraars die houden van complexe, emotioneel geladen muziek. Fans van bands als Radiohead, Mogwai of Explosions in the Sky zullen zeker genieten van dit album, maar ook degenen die openstaan voor nieuwe, experimentele geluiden zullen hier veel te ontdekken vinden. Het is een album dat blijft groeien bij elke luisterbeurt, en dat is misschien wel het grootste compliment dat je een muziekstuk kunt geven.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl