Mark Hollis - Mark Hollis (1998)

Allen, ga dit horen: Held by Trees - Solace

Een project van muzikanten die betrokken waren bij de opnames van Spirit of Eden, Laughing Stock en dit album van Hollis. Maar zonder Paul Webb en Lee Harris. Onder artistieke leiding van David Joseph en Martin Ditcham. Het album is een eerbetoon aan Mark Hollis.

PS: met dank aan citizen die zo wijs was dit project niet voor zichzelf te houden.

Een nogal weemoedig en ingetogen album van Mark Hollis. Van een niet te omschrijven schoonheid, zo fraai. Met een minimum aan muzikale omlijsting weet hij je tot het diepst van je ziel te raken. Een monument.

Wonderbaarlijke plaat die zich niet in een hokje laat plaatsen. Of het hokje zou modern moeten heten, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Mark Hollis verstaat de kunst van het weglaten. Wat er niet gespeeld wordt, is minstens zo belangrijk als wat er wel gespeeld wordt. De stilte is groots. Zomaar een paar trefwoorden die bovenkomen: tijd, bezinning, contemplatie, spaarzaam. Meesterwerk. MuzieK met de K van kunst.

Moeilijke plaat dit, eentje om rustig voor te zitten en om gewoon te voelen.
Ik heb altijd een beetje een haat-liefdes relatie gehad voor talk talk. De ene keer vind ik ze magistraal goed en de andere keer vond ik ze doorslaan met het gepiel.
Dit album ligt meer in het verlengde van het magistraal goed zijn.
Ik hoor prachtige melodieën, een stem die op het juiste moment wordt ingezet en zeer fraaie instrumenten. Alles valt samen in dit album.
Een album om stil van te worden, maar minder ''depressief'' dan bijvoorbeeld joy divsion's closer, die ik overigens beter vind maar dat doet nu niet toe. Het was alleen ter illustratie waarbij ik dit album niet super zwaarmoedig vindt. Luchtig natuurlijk ook niet uiteraard

Niet een plaat die makkelijk is weg te luisteren, zeker niet in gezelschap. Wel intrigerend.

WAT EEN PLAAT! Veels te laat ontdekt, maar wat een pracht.

Een diamant, een kleinood. Een koestering.
Hollis'benadert steeds weer levenshoop en teleurstelling.
Ongekunsteld, alsof in grote kamer opgenomen.
En niets blijft in je hoofd hangen. Dus telkens weer een verrassing.
Zet 'm nog regelmatig op, al 25 jaar lang.

En zondag alweer vijf jaar sinds Mark ons verliet, de stilte die hij liefhad werd alleen nog maar stiller.

Meen ooit ergens gelezen te hebben dat het album inderdaad in een kamer is opgenomen met maar een paar microfoons en de muzikanten zorgvuldig op een bepaalde afstand daarvan geplaatst. Maar misschien zwam ik maar wat uit mijn….

Valt wel mee hoor met dat gezwam van jou want... :

Atmosphere and suggestiveness, those are the keywords, because that is most important to Mark:
"I wanted to make a record where you can't hear when it has been made. Two albums that I really like are 'Sketches Of Spain' and 'Porgy And Bess', records that Miles Davis made with Gil Evans. They used arrangements and a loose manner of playing (their instruments) for a clear atmosphere and suggestiveness. I wanted to create that as well.

I also very much like the character and the realistism of acoustical instruments. Important was also that the atmosphere of the room where the recordings took place had to be hearable on the record. That's why I adjusted the volume of the instruments, so the manner these instruments resonate (echoe/sound) are a part of the total sound. I looked for instruments who could grow above the limitations of a certain style like a clarinet, trumpet and flute.
To let the sound of the room be heard, the producing was in this case to relax the musicians and give them a chance to find their own interpretations.
We only used two microphones. We searched a long time to find the right balance, we placed the musicians on different locations, that's the way the sound and the resonance are built up. Recording in its purest form, really, like in the old days. To me the ultimate ambition is to make music, that doesn't have a use by date, that goes beyond your own time."

Vrij vertaald:

Sfeer en suggestiviteit, dat zijn de sleutelwoorden, want dat is het belangrijkste voor Mark:
"Ik wilde een plaat maken waaraan je niet kunt horen wanneer hij gemaakt is. Twee platen die ik erg goed vind zijn 'Sketches Of Spain' en 'Porgy And Bess', platen die Miles Davis maakte met Gil Evans. Zij gebruikten arrangementen en een losse manier van spelen (hun instrumenten) voor een duidelijke sfeer en suggestiviteit. Dat wilde ik ook creëren.

Ik houd ook erg van het karakter en het realisme van akoestische instrumenten. Belangrijk was ook dat de sfeer van de ruimte waar de opnames plaatsvonden hoorbaar moest zijn op de plaat. Daarom heb ik het volume van de instrumenten aangepast, zodat de manier waarop deze instrumenten resoneren (echoe/geluid) deel uitmaken van het totale geluid. Ik heb instrumenten gezocht die boven de beperkingen van een bepaalde stijl uit konden groeien, zoals een klarinet, trompet en fluit.
Om het geluid van de ruimte te laten horen, was de productie in dit geval om de muzikanten te ontspannen en ze de kans te geven hun eigen interpretaties te vinden.
We gebruikten slechts twee microfoons. We hebben lang gezocht om de juiste balans te vinden, we hebben de muzikanten op verschillende locaties geplaatst, op die manier worden het geluid en de resonantie opgebouwd. Opnemen in zijn puurste vorm, echt zoals vroeger. Voor mij is de ultieme ambitie om muziek te maken die geen houdbaarheidsdatum heeft, die verder gaat dan je eigen tijd.

Bron: Interview : Fansite dedicated to Talk Talk - web.archive.org