Snoop Doggy Dogg - Doggystyle (1993)

Onlangs had ik hem nog eens opgezet. Blijft gewoonweg geweldige G-Funk
Snoop neemt zichzelf niet te serieus en het gehele album voert mij meteen terug naar dat GTA San Andreas sfeertje dat mij uit nostalgische overwegingen zo nauw aan het hart ligt
Zijn eerste individuele wapenfeit en meteen ook zijn beste. Met recht een klassieker, jammer dat het hierna stijl bergaf ging.

Deze blijft zo goed

Als ik naar Snoops flow luister op Lodi Dodi, denk ik te weten welke bronnen A$AP Rocky gebruikt voor z'n eigen werk. Of houd ik mezelf voor de gek?

Beetje laat, maar nu pas ondekt deze heerlijke plaat. Erg fan van de flow van Snoop, laconiek en relaxed. Lekker zomers en vrolijk, met een wat grimmiger toon halverwege de plaat. Maar over het algemeen is dit natuurlijk heerlijk onschuldig entertainment. Zo heerlijk herkenbaar allemaal:

I got bitches in the livin'room gettin' it on
And they ain't leavin' till six in the mornin'

Dijk van een plaat die melodisch perfect in elkaar steekt. De oude Funkadelic platen over de up-tempo beats van Dr. Dre zijn op 'Doggystyle' misschien nog wel raker dan op 'The Chronic'. De welbekende laid-back flow van Snoop die de ene na de andere humoristische one-liner er uit gooit is nooit in zijn carriere meer zo sterk geweest als op 'Doggystyle' naar mijn mening.

Ook de skits zijn een ware toevoeging en toveren keer op keer een glimlach op je mond. De bizarre situaties die Snoop beschrijft op onvergetelijke wijze maken dit een compleet absurd feestje van anekdotes, heerlijke g-funkbeats en ijzersterke 'smooth-raps' van TDP en Snoop zelf. Daarmee verveelt deze plaat geen moment en is een ware hip-hop classic. Waar hoogtepunt voor mij is 'Murder was the case', een muzikaal toneelstuk waarin dialogen tussen Snoop en de duivel een hoofdrol spelen.

^ Word!!!!

Bij deze oude klassieker blijf ik hetzelfde gevoel hebben als die andere platen. Voortreffelijke producties nog steeds maar dat vunzige gepraat hoef ik niet meer. Als je iets ouder, of spiritueler, wordt dan verandert dat en kan dat niet meer door de beugel. Gelukkig heb ik de instrumentals nog

Ach je moet het allemaal een beetje in een bepaald kader plaatsen. Dat infantiele gezwets hoort er nu eenmaal bij

Ik snap de aversie tegen dit soort lyrics wel hoor, maar ik neem het zelf vaak met een korreltje zout. Of het is zo over-de-top zoals bij 'Ain't No Fun' dat ik er ook wel om moet lachen.

Misschien bedoelen de meeste rappers het wel als grap, maar ik vrees dat ze echt zo over vrouwen en geweld denken. Als je in zo'n omgeving opgroeit wordt het normaal om zo te gaan denken. Maar ik ben ook in een ghetto opgegroeid maar dat betekend niet meteen dat ik dat als excuus gebruik. Je kunt ook het tegenovergestelde doen en de negatieve ervaringen die je hebt gmeegemaakt niet verheerlijken maar juist die in een positief daglicht zien.
Als iemand iets 'slechts' of 'immoreels' zegt, zeker op tv of uit de mond van een bekend persoon dan kan dat toch ook niet? Waarom keuren we het dan wel goed als een rapper het zegt en dan het met een excuus als 'het is een grap' afwimpelen? Misschien als je kunt identificeren met waar de rapper het over heeft, maar als je een compleet ander leven leidt waarom ben je het dan eens met wat hij zegt? Dus voor mij als het ooit niet kan, dan nooit. En iets wat fout is kan je eigenlijk niet goedpraten. Dit is eigenlijk wel een interessant onderwerp

Met alle respect, maar leg me even uit welke plek in België of Nederland dezelfde levenswijze heeft als bepaalde wijken in grofweg Compton, Detroit, Queens, Houston of New Orleans. Ik snap dat je niet graag luistert naar verheerlijking van geweld en seksuele losbandigheid, maar ik denk echt niet dat je het leven kent zoals het op de door mij genoemde plekken geleefd word. Ik ook niet (amper, in ieder geval), maar ik kan me niet voorstellen dat een plek die je in België of Nederland liever vermijdt dezelfde impact heeft.

Voor mij heeft het niet zo te maken met de vergelijking van plekken. Maar meer met je innerlijke wereld, emoties, en hoe je tegenover je omgeving staat. Dus elke plek kan voor jouw personelijk het ergst zijn. Het is maar hoe je het beleefd. Als kleine jongen ervaar je dingen natuurlijk nog sterker en heftiger dan als je ouder bent. Waar het ook is. In Utrecht heb je meerdere erge buurten. En in mijn buurt was het grauw en grijs, dreigend stil, en overal hingen er bendes jongens rondt waarvoor ik uit de buurt moest blijven. Dus ik voelde me niet echt op mijn gemak. Dus op een gegeven moment moesten we verhuizen. Vandaag de dag is het nog erger daar. Maar mijn ervaringen hebben er niet voor gezorgd dat ik negatief werd maar juist postief tegen dingen aan ging kijken.

royals, ik begrijp niet zo goed hoe je dit de volle 5 sterren kan geven als je de teksten van het album zo storend vindt.

Vijf sterren voor de beats. Ik kan de beats altijd waarderen omdat ik zelf ook regelmatig instrumentals met samples heb gemaakt. Tegenwoordig beoordeel ik gangstarap albums alleen op hun producties omdat ik alleen de instrumentals luister. Ik hoef gewoon dat vunzige gepraat niet meer te horen. Voor mij gaat hiphop altijd al vooral om de muziek, de beats, dus is dat niet zo'n probleem.

Doggystyle het debut album van Snoop Dogg (toen nog Snoop Doggy Dogg). De strakke G - Funk producties van Dr. Dre druipt hier van af. Ik vind Doggystyle het type album die je van het begin tot het einde kan beluisteren zonder een liedje te skippen ook al zijn de laatste drie liedjes (Gz and Hustlas,
Gz Up Hoes Down, Pump Pump ) wat minder vergeleken met de rest van het album maar de liedjes zijn nogsteeds goed.

Dit album krijgt van mij een dikke 5

Top materiaal!

Het blijft zó zonde dat 'Tha Next Episode' hier nooit daadwerkelijk op terecht gekomen is!

Een werkelijk gemis als je er even over nadenkt; De afsluiter van dit album, waardoor het totaal aantal tracks mooi rond op 20 zou komen én de enige track waarop Dr. Dre verses dropt!
Het nummer is een verbale dans van de twee - die voor mij symbool staat voor de vruchtbare en achteraf legendarische samenwerking die de twee heren hadden in die 2/3 jaar van de vroege jaren 90 - begeleid op een mesmerizing westcoast headnodder met als dragende sample 'Les McCann - Go On And Cry'.
Een sample die overigens het jaar erna gebruikt zou worden in 'Lords Of The Underground - No Pain', geïnterpoleerd zou worden in 'Warren G - Runnin' Wit No Breaks' en beiden gelukkig wél gereleased werden op respectievelijk Keepers of the Funk en Regulate...G Funk Era, maar dat terzijde.

Ik kan me niet onttrekken aan de gedachte dat beide heren iets van het hierboven beschreven gemis delen, gezien het later uitgebrachte 'The Next Episode' op The Chronic: 2001 (1999). Waarvan alleen de titel hiernaar hint, want de productie en lyrics vallen natuurlijk in de pas van die desbetreffende klassieker.
Laten we het beschouwen als een bescheiden headnod to those who know

We moeten het vooralsnog doen met het verlangen wat opdoemt bij het zien van de first releases (CD/LP/Cassette), waarop hij vermeld wordt, en onszelf troosten met low quality audio op YT.
Het enige wat we kunnen doen meer dan dat, is hopen dat dit album ooit nog eens uitgebracht wordt zoals dit bij de oorspronkelijke release bedacht was.
En ik kan je garanderen dat ik hem dan gelijk aanschaf in alle beschikbare mediadragers

Dit album beschouw ik als HET beste "BBQ/backyard party hiphop" album ooit, no filler en ik sluit me volledig aan bij de woorden van Metgezel.
... maar als ik dan aan 'Tha Next Episode' denk is dit album voor mij als een overheerlijke klassieke taart waar net dat kersje mist waardoor hij perfect afgewerkt zou zijn.

Een G-Funk klassieker. Ome George zijn geest waart heerlijk door dit album. De teksten variëren van hopeloos tot grappig, maar de productie is fantastisch en de flow van Snoop fenomenaal. Dit album heeft een hele fijne party vibe en gaat daardoor nog altijd niet vervelen.