Whiplash (2014)

Hoe zie je dat als de climax? Qua verhaalstructuur zie ik dat als de crisis. De climax lijkt me de solo op het eind.

tenenkrullende 'feel bad good movie' vol clichés.

Dit is net mijn punt. Het zou inderdaad een crisis moeten zijn maar het voelt voor mij aan als een climax. Waarom ? Het gevecht van Neiman is beslecht. Hij verliest. Hij heeft alles opgeofferd om de top te bereiken maar door noodlot (map vergeten, auto ongeval) zijn status verliest. Geënt op meester-leerling frame waarin de leerling de meester wil overtreffen. Wat daarna (na hij dus uit de academie moet) volgt is nog weinig dramatisch boeiend,. Het had perfect kunnen eindigen daar. Met als epiloog het ontslag van Fletcher als wraak en rechtvaardigheid. Daarom de climax, het verhaal was af. Wat volgt is (dramatisch) overbodig Het ontslag van Fletcher (nu een beetje weggemoffeld) had de crisis kunnen zijn om dan ipv de schorsing van Neiman. Het einde kan ik overigens niet als een climax zien vermits er drie opties worden gegeven hoe de verhouding meester leerling wordt beslecht (zie mijn eerste commentaar van 3 jaar geleden) . Dit is hoe ik het verhaal heb beleefd.

Toch wel een halfje eraf, nog steeds een goede film hoor. Het is alleen niet de geweldige ervaring wat ik er ooit vroeger in zag.

Deze blijft toch wel heel goed. Inmiddels minimaal 3x gezien en de speelduur is precies goed. Je wil doorkijken en zien waar het naar toe gaat. Dat gecombineerd met het geweldige spel van J.K. Simmons en de fantastische (niet doorsnee) jazz muziek maakt het geheel gemakkelijk te bekijken. Hoe ze elkaar de tent uitvechten gedurende de hele film houdt je gekluisterd aan het scherm. Halve ster erbij.

Vreselijke film. Zo ga je toch niet met iemand om. Zowel bij de leraar (die kop alleen al) als bij de leerling gaat alles er even verbeten aan toe. Cynisme viert hoogtij en nergens is er ook maar een sprankje verzachtende humor te beleven. De muziek ligt me ook al niet. Nee, dan toch vele malen liever 'Babylon'.

Een mooie film,maar had er toch iets meer van verwacht,wel goed acteurs

Schreeuw tegen me zoals J.K. Simmons deed, want ik heb potverdorie TIEN JAAR gewacht om dit te kijken.

Chazelle heeft me verrast met La La Land. Die film blies me weg en is nog steeds een persoonlijke favoriet van me, zelfs na een paar herzieningen. Toch heb ik op de een of andere manier nooit de tijd genomen om Whiplash te zien. Ik denk dat ik er nog niet klaar voor was om dit meesterwerk te zien.

Ik heb niets met drummen. Ik heb echt een hekel aan plotselinge harde geluiden, dus ik vond het natuurlijk strontvervelend toen mijn man me vertelde dat hij amateurdrummer was als tiener. Ik heb dat drumstel snel in de kast geyeet, om het nooit meer te openen. Maar combineer die vreselijke lawaaimaker met wat opzwepende jazz... Verdomme, dat is magie.

Er zit zoveel talent in deze film. Ik was gefascineerd door de momenten dat ik op mijn tenen tikte en betoverd was van de muziek. Samen met de geweldige prestaties van J.K. Simmons en Miles Teller zorgde het voor een onvergetelijke ervaring. Ik was de hele tijd geïnvesteerd in de personages en hun ontwikkelingen. Het is leuk om de karaktereigenschappen en bogen te ontleden, wetende dat je nog lang na de aftiteling aan ze zult denken.

Ik zat ook aan het scherm gekluisterd tijdens de eindscène. Dat is een geweldig voorbeeld van meesters aan het werk.

4,5*

Toen je je bericht met deze zinsnede begon, vulde ik in mijn hoofd al aan: "...en ik verbreek ter plekke onze relatie." (Zou ík in ieder geval meteen hebben gedaan.)

Ik had al een aantal recensies gelezen en die waren ontzettend lovend. Ikzelf vond hem niet zo speciaal en het einde niet bevredigend…