Hundstage (2001)

Bloedhete dag, dus 'Hundstage' maar weer 's zien. Totaal andere ervaring dan de eerste keer dat ik 'm zag. Had verwacht dat ik 'm zou kunnen opwaarderen, maar we doen de score lekker omlaag. Het enige mooie moment was die wanneer de beveiligingsman die irritante kutlifster haar verdiende loon gaf. Troosteloze bende verder man. Vol met mensen waar ik niks mee heb, die ik godsgruwelijk irritant vind en waar ik graag bij uit de buurt blijf. Vieze goorlappen. Bah.

Seidl zoals we hem kennen, maar wel minder goed dan Import/Export en Paradies:Liebe... Opnieuw veel leedvermaak met de kleingeestige burger... hoe kun je hier de venijnige humor niet van inzien? Heb Seidl altijd een misantroop gevonden : dit is toch geen positief beeld van de mens; het is anderzijds wel een beeld van de onvolmaakte mens .. niet geïdealiseerd maar zoals hij in feite werkelijk is. Mensen op zoek naar liefde, aandacht, genegenheid en die daarvoor tot vreemde handelingen in staat zijn.

Hundstage is een montage van zes losse sketches in dezelfde buurt tijdens enkele hittegolfdagen, waarbij er naast onweersdreiging, ook seks en geweld in de lucht hangt. Die liftster is duidelijk mentaal niet helemaal in orde met haar achterlijke toplijstjes en haar scènes hadden een hoog "candid camera" gehalte, maar ik vond de wending met haar niet echt passen. Daar had ik meer humor verwacht. Voor mij teveel situaties die minder interessant waren (de oude dikkerd en zijn kuisvrouw, die verkoper van veiligheidsapparatuur, het jonge koppeltje). Grappig detail bij de stripact van de kuisvrouw : de hond was gezellig aan het meekijken.... Van Hundstage gesproken.

Ieder beleefd zijn eigen dingetjes, je moet wel van dit soort films houden.

Totaal, geen woord van gelogen.

Dostojevskiaans hyperealisme wat de klok slaat.

Incluis het tafereeltje met de Johan Derksen kaars........

VPRO cinema gaf de film vier sterren. Zullen ze nu wel spijt van hebben.

Hoe realistisch wil je het hebben?

https://www.youtube.com/watch?v=C99p_XDjnzM

Toch een aparte regisseur die Seidl. Het is schrikken als je hem niet kent. Heeft vaak tot doel om de alledaagse soms wat excentrieke gewoontes van de doorsnee bevolking in beeld te brengen. Het is vervolgens moeilijk om als kijker de slappe koord te bewandelen van humor of afkeer. Meelijwekkend ook voor sommige fragmenten. Het leven zoals het is. Karikaturen die soms worden opgevoerd, maar er zijn nu eenmaal dergelijke excentrieke mensen. Doet me soms ook denken aan het legendarische Vlaamse realitynieuwsprogramma “Man bij hond” of “Iedereen beroemd”.

Zijn scènes zijn vaak, of steeds eigenlijk, erotisch beladen. Vooral die labiele vrouw met haar lijstjes zal me bijblijven net als die dikke man. Geweldig toen hij al reactie op het burenlawaai zijn grasmachine aanzet en doodleuk naar binnen gaat, rolluiken uiteraard potdicht naar beneden. Of die stripact van de kuisvrouw. Die had ik me liever niet meer herinnerd, maar ja, wat doe je eraan… En ook die gijzeling was de moeite met die kaars in zijn aars. Absurditeiten rariteiten bij elkaar. Speciaal.