Jacob's Ladder (1990)

Ik vond het wel een aardige film maar echt horror vond ik het nu niet echt, als je het psychologisch horror noemt dan ben ik het wel met mn boven buurman eens. Het verhaal vond ik dus wel ok maar ik vond hem zelf niet echt spannend te noemen, daar vond ik de film net iets te traag voor. Ik zeg oordeel zelf over deze film ik vond hem dus niet goed maar ja das mijn mening hoppa.

Weer een halve Vietnamfilm die me tegenvalt. Het zou zo een duology kunnen vormen met Full Metal Jacket, hoewel ik die wel een stukje beter vond (vooral het begin). Het begin was goed maar daarna gaat het verhaal steeds minder boeien en werd het hier en daar wat chaotisch dat ik er mijn aandacht bij verloor. Was misschien niet zo ideaal om in de namiddag verder te kijken aangezien ie zo donker gefilmd is. Misschien waag ik ooit nog een kans of ja de remake zal ik misschien wel kijken want ik las dat die er zit aan te komen dit jaar.

Het lijkt in eerste instantie of dit een typische Vietnam-film is over een Vietnam-veteraan met een ernstig oorlogstrauma en onverwerkt familieleed. Echter naarmate de film vordert breidt het verhaal zich uit en lijkt achter alles een nog ingewikkeldere en gruwelijkere zaak te liggen dan je aan het begin verwacht. De manier waarop de regisseur Adrian Lyne dit aan de hand van flashback in beeld brengt is zeer goed.Het acteerwerk is over het algemeen ook goed, en dan met name Tim Robbins. Daarnaast is er het innovatieve camerawerk wat opvalt. In sommige scènes wordt fantastische het gevoel van claustrofobie en waanzin gecreëerd. En ook al is de film in eerste essentie misschien een Vietnam-film, door het gebruik van horror- en thriller elementen is toch wel een aanrader!

Door de vele flashbacks komt de film verwarrend over. Desondanks geneigd om verder te kijken en vast te stellen hoe vele soldaten na de oorlog nog in de hel leven...

Goeie film over een Vietnam-veteraan die vreemde dingen ziet. Zeker geen typische oorlogsfilm, maar meer een horror/thriller. Het plot ontvouwt zich wel erg traag. De film moet het vooral hebben van de groezelige sfeer. Vooral de nachtmerrie-achtige scenes komen mede door het prima camerawerk goed uit de verf.

Ik ben nog steeds onder de indruk van deze film, maar dit soort films heb ik dan ook een natuurlijke interesse voor. Paar zeer memorabele scenes en een goeie soundtrack.

Lekkere film waar je bij moet blijven. Briljant einde trouwens en zoals in de eerste post van Jordy staat, constant wordt je op het verkeerde been gezet.

Van dezelfde maker als Flashdance en Fatal Attraction, toch wel uiteenlopende films. Jacob's ladder lijkt trouwens een oudere film, wat positief bedoeld is. Het zal de combinatie zijn van acteur, regisseur en cinematografie. De cinematograaf maakte eerder al Top Gun en werkte ook mee aan Wild Things en Expendables. Zou je met deze film toch ook niet aangeven. Al is de grote troef van de film toch wel Tim Robbins. De film is een psychologische thriller met linken naar oorlog en horror. Dat de film meer is dan een goed gevonden plot, bewijst de sterke sfeer in de film en het feit dat ik de film gerust nog een keer met succes kon terugzien. De film neemt haar tijd om het plot open te vouwen en de kijker mee te nemen in de het sfeervolle relaas van het hoofdpersonage.

Vrij sterk.

Interessante film dit, van Adrian Lyne. De film heeft ook weleens de naam horrorfilm gekregen, maar dit is vrij beperkt. Dit is meer een psychologische drama/thriller, zoals de beschrijving eigenlijk al zegt. Deze film ooit een keer van iemand geleend, zonder enige voorkennis. Een goede verrassing dus.

Verrassend sfeervol op een hele hoop scenes. De vreemde dingen die er gebeuren zijn erg sterk en Robbins speelt hier een best knappe rol. De sfeervolle scenes zoals o.a. het ziekenhuis zijn een genot om naar te kijken en is de film zo bizar dat je geboeid blijft.

Hier en daar is de film wat saai en veriest het wat kracht, maar vooral het einde is sterk. Grote aanrader voor filmfans.

Dit is typisch zo een film die intelligenter wil overkomen dan het eigenlijk is. In 1990 zal het wel briljant geweest zijn al was het gegeven dat de protagonist dood is en het zelf niet beseft ook al niet meer nieuw. Toch moet ik de regisseur proficiat wensen dat hij van een plotje van niemendal toch nog een best interessante film heeft gemaakt nuja laten we zeggen tijdens het eerste uur. Dit is dan ook het gedeelte waarin de meeste horrorelementen zitten. Daarna wordt er voortdurend gejongleerd tussen droom en werkelijkheid tot vervelens toe maar eigenlijk was alles behalve het begin met de Vietnamoorlog nep. Het werd langdradig, de kijker wordt uiteindelijk nodeloos aan het lijntje gehouden en er wordt nog wat verder op het sentiment ingespeeld met dat jochie van Home Alone. Als dan de grote onthulling kwam, had ik zoiets van ok was het dat dan? Zou de regisseur hier leentje buur hebben gespeeld bij Shock Waves (1977)

Fascinerende film. Bevreemdend, verontrustend, prikkelend. Stond al erg lang op het lijstje en ik kan me de scene van de auto die Robbins probeert aan te rijden en vervolgens het shot van de rare gezichten voor de autoramen herinneren uit een filmprogramma toen hij destijds uitkwam.

De film heeft in die zin bijzonder weinig met Vietnam te maken, behalve dan de oorsprong van alles wat er gebeurt. Een zorgvuldig beeld van Robbins, worstelend met het leven, overduidelijk een vorm van PTSS, een mislukte relatie en een verloren kind, spelen hem parten. Vervolgens worden de dingen langzaam raarder en gekker. De realiteit en onwerkelijke beelden en verschijningen gaan hand in hand en de scheidslijn is flinterdun. Waar zit je naar te kijken, en wat klopt er nu allemaal niet?

Scenes als de koortsaanval met het ijs in het bad is apart, ongemakkelijk. De nachtmerrie-achtige beelden van de tocht op de brancard door de inrichting is bizar te noemen. Op het einde wanneer hij kennelijk in zijn oude huis is en zijn jongste en dode zoon op de trap ziet zitten bekruipt toch even het gevoel dat de clou/einde wel eens tegen kan vallen. Maar niets is minder waar, zijn kind komt hem halen en samen gaan ze het licht tegemoet en dat wordt pas duidelijk het moment dat we weer terug zijn in Vietnam en hij overleden wordt verklaard. Pas dan worden veel dingen duidelijk. De vraag blijft wel waren ze inderdaad onderwerp van een chemische test of duid de titel Jacob's ladder slechts op de trip/ladder/hogere sferen die leiden naar de dood?

Grappige verschijning van Culkin die dus kennelijk toch ook in 'goede' films verschenen is. Beste rol van Robbins uiteraard, die toch laat zien een prima acteur te zijn, en een nagenoeg onherkenbare Pruitt Taylor Vince.

Intrigerend, mysterieus, licht angstaanjagende toon bij tijd en wijlen. Wellicht voor mensen die van de psychologische thriller a la Shutter Island houden.

Jacob's Ladder is een zeer interessante film omdat het verhaal zich afspeelt op verschillende momenten die naadloos op elkaar overlopen en het plot wat geheimen bewaard tot het einde. Tim Robbins zet hier een van zijn beste prestaties neer, alhoewel de ondersteunende cast ook zeer sterk acteert.

Remake is onderweg.

JACOB'S LADDER Official Trailer (2019) Michael Ealy, Jesse Williams Horror Movie HD - YouTube

Waarom waarom ?

Als Iets bijna perfect is , moet je niet denken dat je het kan verbeteren ?

The Tragic Horror of JACOB'S LADDER - YouTube

Op de grens tussen leven en dood

Goh, alhoewel ik het gevoel heb dat er narratief iets niet klopt, wil ik er toch nog 3,5* aan geven want het blijft een solide film. Het klopt toch langs geen kanten dat hij in zijn "laatste dromen" een hele uitleg krijgt van die Michael Newman over het toekennen van een hallucinogeen middel aan Amerikaanse soldaten tijdens de Vietnamoorlog? Dat zou hij al moeten geweten hebben vermits hij het in feite droomt . Maar goed, de sfeer is deprimerend en terzelfdertijd ook mysterieus, en daarmee ook bijzonder geslaagd. Waanbeelden, herinneringen, trauma's vermengen zich ongeremd door elkaar om het hoofdpersonage Jacob Singer te plagen. Het is een man die geen grip meer heeft op zijn bewustzijn en er ten onder aan gaat. Robbins op zijn hoogtepunt hier zet een ijzersterke rol neer.

Zeer goede film die de kijker tot en met de laatste scene steeds op een ander spoor zet. Wat is nu het daadwerkelijke verhaal waar ik heen heb zitten te kijken. Geniaal.

Voor de derde maal gezien en andermaal geheel overtuigd van het goede script, de vele dubbelzinnigheden, de werkelijk waar heerlijke sfeer en subtiele griezel/schrik momenten. Robbins overtuigd voor de zoveelste maal en ik verbaas me eigenlijk dat de film zo weinig bekend is. Veel airtime heeft de film niet gehad in zijn bijna dertig jarige bestaan. Twee keer op een Engelse zender, en twee keer bij de Belgen. In Nederland is hij zover bekend nog nooit uitgezonden. Ook opmerkelijk dat hij pas vijf jaar na release in de bioscoop kwam.

Enfin, andermaal onder de indruk. Upgrade qua cijfer is wat mij betreft wel op zijn plaats.

Nooit de kans gehad om deze film echt goed te zien, behalve dan gisteravond eindelijk.

Hoewel ik een horrorfilm had verwacht, was de film een aangename verassing met goed

acteerwerk, camerawerk en rustige opbouw.

Is deze prul nog niet op Netflix?

Kan niet veel kosten en hij scoort zeker vrij hoog daar.

Niet meer de impact van 30 jaar terug maar nog steeds een prima film. De hallucinaties zijn best freaky, maar ook weer niet te, en hoewel het einde niet helemaal bevredigend was heeft dat vooral te maken met de herkenning van films die hier allemaal ná kwamen- Jacob's Ladder was destijds een originele mindfuck. Het door elkaar lopen van hallucinaties, herinneringen en nachtmerries dankzij effectieve montage en camerawerk is ook goed gedaan, je wordt als kijker meegezogen in de twijfel en verwarring van Singer. De beste scenes zijn die als die plotselinge vervreemding van zijn directe omgeving optreedt, als in een bad trip: de scenes op het feest en in de badkuip komen dan als eerste op, en de bizarre helletocht door het ziekenhuis moet natuurlijk ook genoemd worden.

Tim Robbins speelt een van zijn beste rollen en ook de bijrollen, waaronder wijlen Danny Aiello en de ook al overleden Elizabeth Peña doen het goed. Maar het is vooral toch een oneman-show van Robbins. Prima score van Jarre, die geïnspireerd lijkt door het werk van Satie.

jammer van de miscast

die robbins is hier soort van kruising tussen mark rutte van 20 jaar terug, harry potter en een john lennon met wat bollere kop

verder wel geniale hallucinatie scenes en afwisselingen tussen de 'dimensies' werkte goed

jezebel (demoon) was jammer genoeg erg storend

goed verhaal maar had veel meer ingezeten met o.a. betere acteurs

en het achterwegen laten van wat clichématige scenes

Halfje eraf na herziening. Regisseur Adrian Lyne weet nog altijd sfeervolle en uiterst memorabele scenes tot leven te toveren, maar de "reguliere" beelden zijn allesbehalve interessant. Tim Robbins weet de film niet op sleeptouw te nemen, waardoor het mij als kijker totaal niet kon bekoren wat er van zijn situatie zou komen. Het sentiment neemt daarnaast te veel tijd in beslag, terwijl het allesbehalve origineel wordt uitgewerkt. Gelukkig zijn er nog wat hallucinante sequenties om het geheel te voorzien van extra kruiden op het vlees, maar in een film die 113 minuten aantikt is dat te weinig. Het einde en de uiteindelijke insteek vond ik maar zozo, waardoor ik de beoordeling toch ga verlagen. Het heeft simpelweg niet meer de impact die ik voorheen voelde.

Een soort van psychologische thriller met de Vietnamoorlog op de achtergrond. Heb je nog niet genoeg aan de posttraumatische stressstoornis, loopt het ministerie van defensie ook nog eens met jou te klooien. Bij momenten wel nogal vaag en ik had ook niet altijd goed door in welke tijdsperiode we zaten. Het maakte de film alleen maar vreemder en mysterieuzer. Ook de waanideeën sluiten hier nog op aan waardoor het helemaal bevreemdend overkomt.

Sterke cinematografie en camerawerk waarbij men bij momenten een claustrofobisch effect wist te creëren. Acteerwerk is ook solide. De film in zijn geheel eigenlijk, meer dan degelijk.