Fahrenheit 9/11 (2004)

Alsof alles wat in die docu's van Moore wordt gezegd de waarheid is. De film bestaat voor 75% uit speculatie en manipulatieve editing. Michael Moore is een meester in het verdraaien van de waarheid.

Helaas heb je de docu's van Moore niet meer nodig om het misdadige regime aan te tonen.

De huidige feiten die boven water komen maakt Fahrenheit 9/11 nog mild.

Het vergelijk met Hitler gaat natuurlijk niet op, maar door onachtzaamheid 3000 doden en door grootheidswaanzin 10 duizenden extra maakt van Bush en consorten natuurlijk gewoon oorlogsmisdadigers.

O er werd ergens over 'bronnen' gesproken. Nog één omdat goede bronnen meestal met tweeën komen.

Een documantaire die je ook nog vermaakt!

Ik vond hem best wel goed.. als product.. de feiten die erin wordt verteld is een heel ander verhaal.

En de waarheid komt altijd naar boven !!!

uiteraard een kant van het verhaal. Maar het maakt wel duidelijk dat de Irak-oorlog een gedlzaak was en totaal niets met een vredesmissie te maken heeft. De vraag blijft: Wat geeft Amerika het recht om te oordelen over de wereld?

Aardige docu van Michael Moore. Zoals gewoonlijk niet overal zo overtuigend (vooral het begin met de Saudi-connecties) en her en der vast dik aangezet. Hij blijft natuurlijk erg eenzijdig en ik kan niet alles klakkeloos voor waar aannemen. Echter deelt ie een paar rake klappen uit tegen het Bush-regime. Er zijn idd vreemde dingen gebeurd rond de aanloop naar de Irak-oorlog en al is maar 20% waar wat hij verkondigt van wat fout is gegaan, dan nog is dat schokkend te noemen.

De toon is opvallend minder humoristisch (kan ook niet anders) en sommige beelden vond ik ronduit schokkend, vooral het laatste gedeelte met verminkte lichamen en die moeder die haar zoon is verloren. Wees gewaarschuwd: zo vermakelijk is deze Moore-docu niet, maar boeiend is ie zeker.

Michael Moore zoals Michael Moore is: 2.00 (1.90)

Na het zien van Sicko werd duidelijk hoe Michael Moore zijn documentaires benadert, en op dat punt doen deze prent en Sicko nauwelijks voor elkaar onder. Veel persoonlijke invloeden, enigszins getinte reacties van betrokkenen en uiteraard de nodige speculaties die overigens nauwelijks zijn gefundeerd en slechts in geringe mate iets aan deze documentaire toevoegen. Het is weliswaar de werkwijze van Moore, maar ik kan me daar niet altijd in vinden. Het punt dat Moore wil maken hangt op zijn zachtst gezegd nogal onsamenhangend in elkaar, iets dat met name in het laatste uur het niveau sterk doet dalen. Zo worden de idealen van één enkele vrouw die haar zoon in de oorlog heeft verloren breed uitgemeten, die bovendien met slappe argumenten deze dood tracht te rechtvaardigen. Hoe triest het ook is voor die vrouw, Moore zou beter moeten weten en zich niet mee laten slepen door dit soort verhalen. Sicko vond ik al niet echt geweldig op de cruciale momenten, maar daar duikt Fahrenheit 9/11 nog eens ver onder...

Niet echt geweldige docu. Ben door alle Moore documantaires aan het gaan, dit was mijn tweede. Helaas viel hij tegen. De punten die gemaakt worden zijn goed, het verhaal dat hij verteld was voor mij al min of meer bekend. Dat er veel dingen niet goed zijn aan de oorlog in Irak wist ik al, en deze film heeft daar weinig aan toe te voegen. In die zin faalt deze documantaire dan ook: Ik heb weinig tot niks nieuws geleerd.

Toch zater er best leuke stukken in, en zijn sommige persoonlijke verhaal interessant om te horen. Ik was nog vrij jong in de tijd van de 9/11 aanslag, maar ook daar werd niet echt iets nieuws verteld. Het beste stuk is denk ik dan ook wanneer er wordt verteld over hoe Bush was voor deze gebeurtenis; als president, als governor en als handelaar.

Daarnaast zijn de scenes die over de Patriot -act gaan toch ook stukken die me vermaken (hoewel schokken ook het goede woord zou kunnen zijn). Het verhaal van de man in de sportschool is toch een ver van je bed show, maar Moore weet het goed te brengen. Ik kende de Patriot act, maar wist niet dat het ook voor dit soort pietluttige dingen ingezet werd.

Het grootste probleem aan Fahrenheit 9/11 is dat Moore te duidelijk een punt wil maken, en hij te veel blijft drammen op dezelfde feiten. Zo gaat hij te lang door over de Bin Laden familie. De eerste keer is het iets nieuws, maar door het over een kwartier uit te smeren wordt het gewoon minder interesant, en dat is wat er vaak gebeurd: Hij maakt een punt, haalt er mensen bij om het bij te staan, maar blijft te lang hangen om dit punt te maken.

Hij duurt in mijn ogen ook te lang, maar ik heb me toch wel redelijk vermaakt tijdens de bijna 2 uur, hoewel ik best regelmatig toch wel mijn ogen (en gedachten) liet afdwalen. Dan wel naar mijn horloge, dan wel naar de openstaande internet pagina. Toch zijn de eerste 10 minuten van elk hoofdstuk de moeite waard, en daarom toch nog de relatief hoge.

2.5*

Heh heh, na dat Zeitgeist geneuzel kon ik wel een rationele 9/11 docu gebruiken.

Vooral in het eerste deel wordt alles met veel humor gebracht, weliswaar wat anti-Bush en geforceerd, maar geeft wel de feiten weer en trekt geen irrationele verbanden. Heb verder ook weinig met Bush, heb eigenlijk zelden/nooit vernomen dat hij iets nuttigs heeft betekent voor Amerika. Vind het maar een schijnheilig mannetje.

Stuk over 9/11 is ook interessant. Ook de feiten rondom de Bin Laden familie, en gelukkig wordt in deze docu (in tegenstelling tot Zeitgeist) er geen idiote complottheorie omheen gebouwd. Gewoon de feiten op een lekker cynisch toontje.

Het gedeelte over Irak raakte me, vooral het rekruteren van soldaten vond ik schokkend. Het gedeelte met de moeder vond ik ook aangrijpend, versterkt toch wel het feit van zinloze oorlogsvoering.

Erg goede Michael Moore, 4*

Naar aanleiding van de dood van Osama Bin Laden heb ik deze nu eens helemaal gekeken, en kan niet anders zeggen dat Moore een geweldige documentaire maker is. Ik slik alles wat er gezegd wordt voor zoete koek. Noem het naief, noem het whatever, maar ondanks dat de hele docu op een ding aanstuurt worden er keiharde waarheden vertoond. Het is een feit dat alleen de armste bevolking zich aanmeld voor het Amerikaanse leger, het is een feit dat zodra de eerste troepen in Iraq aankwamen de plannen al klaarlagen voor het overnemen van de olievelden van dat land, de banden tussen Bush en de Bin Laden groep is zo overduidelijk, en daarom is het zo bijzonder dat zelfs na films als deze er niets veranderd. Verder gaat het leven hier gewoon verder als normaal, maar de beelden van dat dode jongetje op die kar en die gewonde kindertjes blijven op mijn netvlies staan.

Ontluisterend, bizar, shocking en bedroevend. De amerikaanse politiek is verrot en corrupt tot op het bot. Ik snap uitermate goed dat je met editing veel kunt bereiken maar de wijze waarop Bush blijft zitten na het vernemen van de aanslag op 11 september is hemelschrijend triest. Kijk naar zijn ogen: het licht is aan maar er is niemand thuis...Ongeacht of Moore in deze docu zijn punt wil maken en selectief is, is het mij wel duidelijk. Cash is king en Amerika (en zeker de elite) gaat over lijken.

Let wel, ik ben belezen en niet naief en aardig op de hoogte van dit 'hoofdstuk' maar deze beelden is wel de druppel...

Het eerste gedeelte van de documentaire viel me echt zwaar tegen. Hierin probeert hij de Amerikaanse regering weg te zetten als een aantal tirannen die alleen op macht uitzijn. Dit kwam zwaar geforceerd over, en was bovendien totaal niet prettig om naar te kijken.

Het 2de gedeelte daarentegen, leek wel een andere film. Hierin werd op een humanitaire manier getoond wat voor negatieve effecten de oorlog wel niet heeft. Een wereld van verschil in verhouding tot het eerste uur wat ik vooral een hoop gewazel vond.

Overal viel deze documentaire me tegen. Michael Moore's bowling for columbine is toch echt van een paar niveau's hoger.

Maar wat is de reden dat je het als 'gewazel' bestempeld?

Michael Moore

Een regisseur die altijd net de vinger op de zere plek weet te leggen en elke keer weer een hoop los weet te maken met zijn documentaires. Met Fahrenheit 9/11 heeft hij er weer een te pakken, een onderwerp waar genoeg kritiek op te leveren valt en wat het publiek graag voor lief neemt.

Michael Moore is een meester in het juist uitpikken van feitjes en hieruit conclusies te trekken die in het voordeel van zijn documentaires werken. In Fahrenheit 9/11 gaat hij helaas toch de mist in. Hij blijft de hele documentaire door maar om zich heen slaan, voornamelijk naar Bush. Dit is natuurlijk niet erg want dit is juist het onderwerp alleen toch miste het net dat ene beetje diepgang. Ik miste net de belichting vanaf de andere kant. Nu verdraaide hij alles zo dat het in zijn voordeel uitpakte, hij had ook kunnen zeggen dit is er aan de hand hij deed het daarom alleen dat klopt niet om de volgende redenen. Het voelt niet helemaal eerlijk aan en dat is jammer.

Moore blijft een geweldige vent die op een erg krachtige manier situaties naar zijn hand zet. Zelfs als hij de geheime dienst op zich af krijgt weet hij stand te houden, sterker nog hij weet door die ene scherpe vraag de hele situatie zo te draaien dat het in zijn voordeel werkt.

Het begin vond ik erg goed. Hij komt met een groot aantal argumenten aanzetten en werkt deze goed uit. Het tweede uur was ik niet heel erg over te spreken. Hij behandeld eigenlijk maar één onderwerp wat zelfs nog een beetje geforceerd over komt.

De afsluiting was dan wel weer geweldig. Moore is naar mijn mening het beste als hij in beeld aan het woord is. Het moment dat hij tegen het congreslid begint over de soldaten is geweldig scherp. Je merkt als kijker dat het congreslid niet wist hoe hij zich uit de situatie moest redden en dan maar met alles instemde.

Een scherpe maar helaas eenzijdige documentaire.

2*

Niet dat het de eerste keer is dat ik deze film zie. Heb eigenlijk nooit een mening gedaan over deze film. Michael Moore vind ik gewoon een gluiperd die op een slimme manier aandacht heeft getrokken en flink heeft geprofiteerd van het evenement (=drama) 9/11.

Toch was deze docu een aangenaam vertoon en het zet u aan het denken.

Een documentaire die zeker moest gemaakt worden, maar ongetwijfeld in Amerika een grotere impact zal gehad hebben dan in Europa. Europa had al meer een visie op Bush en komt deze documentaire iets minder als een verrassing. Dat deze film in de VS werd getoond vlak voor de verkiezingen in de VS en dat het lang duurde voor er een distributeur gevonden werd, toont al aan dat dit in eigen land een geladen documentaire is. Als film is het vrij interessant, er worden veel authentieke beelden gebruikt. Moore zal ongetwijfeld door montage de visie wat hebben gekleurd, maar anderzijds laat het in z'n geheel wel de waarheid zien. Je moet er tenslotte altijd een beetje over gaan omdat mensen je toch niet voor 100% geloven.

De film zal beter zijn als binnen enkel jaren over hetzelfde onderwerp een documentaire wordt gemaakt als de emoties wat gaan liggen zijn en de harde feiten de bovenhand krijgen. Voor de Amerikanen was deze film naar mij gevoel wel een must, maar dat maakt de film voor buitenstaanders iets minder goed.

De beste documentaires zijn voor mij die, die alle feiten laten zien en de conclusies aan de kijker overlaten. Dat laatste is precies waarin Moore een beetje de verkeerde wegt inslaat. Hij geeft een enrme waslijst van feiten (die wellicht er en der eenzijdig zijn), maar het zijn toch feiten (tenminste, ik heb nooit een oicieel standpunt gehoord van de Amerikaanse regering dat de feiten, zoals gepresenteerd in deze documentaire weerlegt). Moor geef echter regelmatig zijn inkleuring en dat is niet bepaald onafhankelijk. Dit is een documentaire die volgens mij nog schokender en krachtiger was geweest als hij die grappig bedoelde belachelijkmakingen achterwege had gelaten. Bush junior hoeft niet belachelijk te worden gemaakt. Dat kan hij prima zelf.

Het meest schokkende van het hele verhaal vind ik dat deze clown nog herkozen is ook. Het zegt iets over de Amerikaanse bevolking als geheel wat niet bepaald positief is.

Boeiende documentaire met veel interessante en schokkende feiten, die her en der net wat te veel wordt ingekleurd.

Redelijke maar wel een zeer eenzijdige documentaire van de linkse Michael Moore tegen George W. Bush. Michael Moore is gewoon compleet tegen George W. Bush en zijn bewind en dat laat hij duidelijk zien in deze documentaire. Net zoals zijn vorige documentaire "Bowling for Columbine" vond ik deze ook behoorlijk langdradig.

Veel impact heeft deze documentaire ogenschijnlijk niet gemaakt op het Amerikaanse volk want George W. Bush heeft gewoon twee termijnen als president kunnen uitzitten. Als ik het me nog goed kan herinneren kreeg Michael Moore juist kritiek van het Amerikaanse volk over deze documentaire vanwege het feit dat men in oorlog was tegen Irak en Afghanistan.

The lies of Michael Moore. - slate.com

Christopher Hitchens On Michael Moore - YouTube

Michael Moore's stijl doet bijna denken aan de vooroorlogse antisemitische propaganda en wederom zie je hoe makkelijk het grote publiek opgestookt wordt.

Eindelijk eens van gekomen. Helaas ver beneden mijn verwachtingen. Het is allemaal veel te veel 'all over the place' - chaotisch dus. De humor die Moore er af en toe in stopt vind ik volkomen misplaatst icm de schokkende beelden die hij er ook in propt. Uiteindelijk is het dan ook gewoon een recht toe recht aan aanklacht tegen Bush zijn regime (en in meer of mindere mate ook tegen de Amerikaanse politiek), maar zijn persoonlijke mening gooit ie er zo dik bovenop dat die je wordt opgedrongen. Ik vind docu's die een bepaald standpunt innemen niet erg, maar ik word dan veel liever op een subtielere manier een bepaalde richting opgestuurd. 2.5* voor de energie die er in is gestopt.

Hier ga ik niet echt mild zijn. Wanneer ik zo een docufilm bekijk, verwacht ik kwaliteit. Ten eerste vind ik dat de sfeer voor een documentaire over zo een delicaat onderwerp veel te vrolijk is, met muziek die er totaal niet bijpast, en het invoegen van grappige momenten die echt niet grappig maar beledigend zijn. Op deze manier komt de documentaire niet serieus over. En ik denk dat dit juist wel de bedoeling moet zijn van een documentaire. Bovendien gaat het hier om triestige gebeurtenissen en om triestige acties.

Bovendien is de informatie veelal incorrect en totaal uit de context gegrepen. Hoewel ik zelf zeker een tegenstander was en ben van Bush en in een groter geheel de republikeinen, vind ik dat de documentairemaker Moore quotes plaatst van Bush die totaal niet passen bij hetgeen wat Moore wilt vertellen. Als je bepaalde zinnen uit een tekst neemt, dan kan je met handige editing altijd wel frappante zaken terugvinden, die niet zo frappant zijn als je het geheel hoort. Op deze manier probeert Moore ook de kijker te manipuleren. Een mens zou voor minder beginnen denken dat Moore ingehuurd is door de democraten. Al weet ik uiteraard wel beter.

Bovendien is de film ook zo eenzijdig - namelijk kritiek uiten op Bush en het bewind van Bush - maar Bush is echt niet de enige die fouten heeft gemaakt. Andere mensen worden te weinig geviseerd, terwijl bij hem dit wel gebeurt. Op deze manier legt Moore ook zijn mening te opdringerig op aan de kijker, waardoor je met een afkeer de documentaire uitkijkt. Het leek wel propaganda. Ik vind dat een documentaire objectief moet zijn. Dit is hier niet gebeurd.

Door de film in het belachelijke te trekken, en bepaalde dingen geheel uit zijn context te trekken, is Moore erin geslaagd wat ieder van ons zou kunnen, namelijk rommel van de hoogste plank maken. Ik ken mensen in het echte leven die betere documentaires op YouTube plaatsen, dan dat deze man voor een groot publiek doet. Het feit dat zo een documentaire hoog aangeschreven staat bij bepaalde mensen, kan er bij mij echt niet in. De enige reden die ik kan bedenken waarom dit zo is, omdat de mensen de mening delen dat Bush niet echt al te koosjer was, en dat het goed was dat Moore dit de mensen liet inzien. Maar ik wil de documentaire recenseren als de documentaire, en niet omtrent de boodschap rond. Anders kan iedereen een film maken, zolang de boodschap juist is.

Best wel een interessante docu. Niet geheel objectief maar wel goed om een keer gezien te hebben denk ik. Tijdens de regering van Bush was ik net van de basisschool af. Heel veel heb ik dus maar half of niet meegekregen.

Moore schetst inderdaad een wel erg negatief beeld van Bush. Toch kan je niet ontkennen dat hij wel punten heeft waaruit is gebleken dat hij gelijk had. Denk aan de oorlog in Irak. Zogenaamd begonnen om massavernietigingswapens. Nu is wel gebleken dat er geen wapen te vinden was.

Toch ben ik niet lyrisch over deze docu. Teveel subjectiviteit en een totale afrekening met Bush als mens en president. Iets meer objectiviteit had me deze docu hoger doen laten beoordelen.

Zou het jou lukken een positiever beeld neer te zetten over de " Bush jr. administation" dan?

Ik ben benieuwd hoe positief het beeld zal zijn van de "Trump administation", in de volgende film. Fahrenheit 11/9. De platitudes zullen alleen nog erger zijn, en hoewel ik absoluut geen fan ben van Trump heb ik wel een ongelooflijke degout gekregen van de media, en dat is één van de weinige punten waar hij gelijk op heeft (net zoals zijn protectionistisch discours).

Objectiviteit is een zeldzaam iets geworden, alle informatie is al tig aantal keer voorgekauwd en goedgekeurd. De propaganda van de 21ste eeuw is veel subtieler geworden. Weldra zal ook de geoefende kijker het verschil niet meer opmerken (door photoshop, stemvervorming, technologie en cybercriminaliteitstechnieken. Ik ben benieuwd wat Moore ons zal vertellen over Trump wat we nog niet weten, of hij er effectief iets positiefs over zal kunnen zeggen en hoeveel keer de vergelijking met Hitler en het fascisme zal vallen.

Mijn tweede Michael Moore docu (na het uitstekende Bowling For Columbine) die ik zie, heb dus niet overdreven veel ervaring met Moore zijn werk, ook al weet ik wel hoe hij in het leven staat en wat voor werk hij heeft afgeleverd. Misschien dat ik deze Fahrenheit beter een dikke 10 jaar geleden had kunnen kijken, want het is een tijdperk dat grotendeels ver achter ons ligt. Toen leek George W. Bush nog de domste en meest kansloze president aller tijden daar te worden, maar die prestatie heeft Donald Trump ondertussen al ruim ingehaald. Het is wel een tijdperk over een land dat na 9/11 flink verdeeld is geraakt en waar er heel kritisch naar de eigen regering werd gekeken, meer dan ooit. En terecht, want ze maakten er een zootje van en Bush bleek een domme manipulatieve, oorlogszuchtige idioot.

Dat Moore niks met Bush heeft wordt al meteen duidelijk en die toon blijft de hele film aanwezig. Ook al sta ik ook in het kamp dat heel wat op Bush heeft aan te merken, door het gebrek aan objectiviteit voelt het allemaal niet even sterk aan. Tevens is de stijl en sfeer van deze Fahrenheit ook best apart. De ene scène is vrolijk en luchtig, de volgende week bloedserieus en tranen trekkend. Want Moore gaat best wel erg door op het sentiment, zoals met de rouwende ouders om hun gedode zoon. Ondanks dat ik de essentie van de beelden snap voelt het allemaal wel erg aangedikt aan en krijg je als kijker niet echt de kans om een objectieve mening te vormen. Verder kijkt het wel allemaal prima weg en is de afwisseling tussen diverse verhalen prima. Sowieso verstaat Moore zijn vak om een pakkend verhaal te vertellen goed. Misschien in de toekomst wat meer werk van hem gaan bekijken.

3*

'Who's your daddy?'

Macht, macht, macht, geld, geld, geld!

Bijzonder sarcastisch beeld en spottend verteld door Moore over de gang van zaken rond 9/11 en de nasleep die volgde. De docu gaat niet zozeer over 9/11 zelf, maar voor een groot deel over het 'falen' van Bush en de betrekkingen van de familie Bush met de familie Bin Laden. Familie betrekkingen en zakenrelaties lijken belangrijker dan goede beslissingen voor het land. Kan ook niet anders vinden, vond dit overigens ook al, dat die Bush een ongelofelijke lul is. 'Did anyone say; nice shot?' Wat een lul, ga lekker je boek lezen, 'My pet goat'.

Zoals eerder gezegd, Moore schets een behoorlijke sarcastisch beeld, met volgens sommigen te vrolijke muziek en een te vrolijke toon. Ik vind dit echter wel passen en dat hier juist voor gekozen is. Namelijk, het benadrukt nog eens het belachelijke van wat er allemaal aan het licht komt. Het is bijna bespottelijk.

Eén nadeel aan de docu en verteltrant van Moore, het laat erg weinig over voor discussie en het maken van een eigen beeld en mening. Hij heeft de plaatjes al ingekleurd in die zin.

Als iemand die absoluut geen liefhebber is van de USA....... is het natuurlijk als snoepgoed, de docu's van Moore. Moore zegt luidop zijn land lief te hebben maar is daarnaast zeker niet bang om een kritische noot, zeg gerust een harde noot te kraken, te uiten op het beleid van zijn vaderland.

Het verhaal is me bekend, al jaren. Maar om dit zo in beeld te krijgen is toch weer een absolute bevestiging van de corruptie van het land. De rijken worden rijken, hoe dan ook. Al zullen we menselijke offers moeten brengen. Dat heeft Moore zeker weer goed in beeld weten te krijgen, hoe die parasieten er steeds weer zonder kleerscheuren mee wegkomen is me een enigma. We zitten langzaam aan weer in een vorm van feodale bestuursvormen, heel stiekem doorgevoerd. Een doorn in mijn oog, misschien wel erger.

Dat die Amerikanen dan ook nog eens mijn geboorteland in een totaal nutteloze oorlog meesleept is me onverteerbaar. Either you are with us, or you are against us, ik hoor het nog klinken op de televisie. Een extreme dwangvorm, met als achter de hand de leugen over weapons of mass destruction. Blair als schoothondje aan het kruis ruikend bij de Amerikaanse ambassade. Amerika had een een appeltje voor de dorst bij de Britten uitstaan, iets met WO II. Ook de Nederlandse regering deden geen moeite om knielend hun bijdrage aan te leveren bij Bush. The mother of all coalitions, aldus een zelf verheerlijkend groepje Powell, Rice, Bush en noem de schurken maar op uit de regering Bush jr.

Totale waanzin, gecreëerd als verdienmodel voor de rijkste der aarde, vooral bekende van de Bush-familie. Schaamteloos, ik denk dat ik me meer schaam voor de mensheid dan Bush jr. voor deze actie. En dit is nog maar één voorbeeld van de man zijn acties. Alles is wel duidelijk uitgelegd en de geschiedenis heeft inmiddels alweer aangetoond dat het land gewoon even corrupt is als de landen waarover ze de bek open heeft. Een vreselijke natie die zich bemoeit met elk land op de aardbol te vinden, ook al heeft joker Trump menigmaal laten slippen dat hij zowaar een geografisch kennis heeft van een driejarige. Daarnaast interesseert het hem ook allemaal niets, dat moge duidelijk zijn. Daar kan hij ook niets aan doen, het schort hem aan intelligentie en een degelijke opvoeding. Dit is allemaal ook wel in docu's in beeld gebracht.

Ja een prima stuk geschiedenis waardoor de tranen spontaan in je ogen springen. Ik schaam me veelvuldig voor mijn medemens, we verkloten gewoon veel te veel voor elkaar en voor de dieren. Onze aarde gaat nu snel achteruit, maar we slapen allemaal lekker rustig door met een pilletje valium o.i.d. Daar hebben de invloedrijke mensen ook wel aan gedacht, het in controle houden van de domme menigte. Al hoewel, de laatste weken is er wel even weer een moment van mondiale ophef. We hebben dit vaker gezien en die vuurtjes doofden zichzelf dan wel weer, misschien dat dit dan eindelijk het moment wordt/is dat we het gewoon niet meer pikken als gepeupel in de ogen van de "wereldleiders".

In ieder geval, Moore lost wederom zijn vakkundigheid in. Soms mis je wel eens de andere kant van het verhaal, maar dat is niet zijn werkwijze. Het laat onverlet dat de criminele acties van Amerikaanse bodem echt wel eens flink aangepakt mogen worden. Ja ik ben me bewust dat het land er mede voor gezorgd heeft dat wij hier niet onder een Duitse juk leven, maar dat geeft geen vrijbrief voor ongehoord gedrag zoals het land keer op keer vertoont. Het is in en in verrot daar, en dat laat Moore weer even duidelijk klinken. Een beetje Theo van Gogh van Amerika, of visa versa als je het wilt. De man zal zeker wel veel bedreigt worden, we moeten deze klokkenluiders koesteren.

Michael Moore is boos, en kan zijn minachting voor Bush niet bedwingen. Daardoor mist het een beetje de lichte touch die andere Moore-docu's doorgaans hebben. Toch blijft dit wel een sterke film, die waarschijnlijk nooit aan urgentie inlevert want veel is er niet veranderd. Moore is op zijn best als hij door slimme (je zou ook kunnen zeggen: manipulatieve) editing nepotisme, corruptie, onethisch handelen en andere smerige praktijken voor het voetlicht brengt, meestal vergezeld van een lullig muziekje. Moore's films zijn inderdaad nogal eendimensionaal, er ontbreekt wederhoor, maar Moore doet nou eenmaal meer aan activisme dan aan onderzoeksjournalistiek.

Dat blijkt des te meer uit het opvoeren van Lila Lipscomb, die rouwt om haar omgekomen zoon. Zij vertegenwoordigt de duizenden moeders die hun kind hebben begraven, waarbij het idee dat ze zijn omgekomen voor een goede zaak nog troost zou hebben kunnen bieden, maar de gedachte dat ze zijn gesneuveld om de belangen van een clubje multimiljonairs te dienen is natuurlijk onverkwikkelijk. Daarom was het wel sterk dat Moore de congresleden vroeg of zij hun kinderen niet wilden opgeven als vrijwilliger aan het front. De architecten van oorlog en hun kroost staan over het algemeen op veilige afstand van de vuurlinie.

De beelden van omgekomen Irakezen en gewonde soldaten en burgers zijn best heftig. Oorlog is in al zijn facetten iets lelijks en Moore spaart de kijker dan ook niet.

Ook ik heb nogal een dubbel gevoel bij deze documentaire, en bij Michael Moore in het algemeen. Hij brengt inderdaad een hoop feitelijke onderbouwing voor zijn statements, zoals bijvoorbeeld de toch best nauwe banden tussen de Bushes en de Saudi's, of het cynische misbruik van 9/11 door de republikeinen om de patriot act uit te rollen, een angstcultuur te ontwikkelen en Irak aan te vallen. En uiteindelijk, op veel vlakken zit ik best wel op een lijn met Moore qua conclusies. Ook het feit dat Bush een omhooggevallen incapabel rijkeluiszoontje was, al heb ik honderd keer liever hem dan de huidige generatie republikeinen die écht compleet gestoord en sektarisch zijn geworden. Dat terzijde. Maar hoe dan ook, ik vind de toon van de docu behoorlijk irritant. Makkelijke cheap shots (de coalition of the willing montage, Bush op de kleuterschool, de implicatie dat Amerikaanse soldaten zich misdragen omdat de oorlog vanuit Bush ook immoreel was) en manipulaties, een gebrek aan wederhoor, en geregeld een popi-jopie aanpak.