L'Histoire de Souleymane (2024)

Geen release, niet aangekocht nog?

Vanaf 9 januari in de bioscoop (September Film Distribution)

Nice. Het leek me ook al wel een kandidaat voor deze markt.

Volgens mij had ik die job best kunnen doen, films aankopen. Maar ach, grote telecom verstoringen en dikke escalatiemeetings zijn ook leuk.

Vanaf deze week in de Belgische bioscopen:

L’HISTOIRE DE SOULEYMANE - Fast Forward review

Hartverscheurende drama-film als ik de achtergronden zo lees. Conclusie: het leven van deze mensen is hartverscheurend en zwaar. En blijkbaar is Frankrijk net zo'n beroerd land om een nieuw en ev. beter leven te starten als Nederland. Beide landen staan bekend als zeer arrogant en dat zijn ze ook in menig opzicht. Arme man, arme mensheid. Onmenselijk dat deze mensen tien, vijftien jaar moeten wachten op verblijfsvergunning of niet.

Ik heb het niet over de prachtige natuur van deze landen noch refereer ik aan sociale voorzieningen, die zijn er beslist. Het treurige leven van deze jongeman vanuit zijn perspectief en omstandigheden, is de essentie van deze film. Niet gezien en ook minder geschikt voor mij.

De film neemt je meteen mee in het gejaagde leven van de asielzoeker Souleymane die illegaal als pakketjesbezorger werkt, racend door de drukke straten van Parijs en op zoek naar geld en een slaapplek terwijl hij overmorgen een gesprek voor z’n asielaanvraag heeft en hij zijn asielverhaal nog moet leren, zodat je goed in de flow van zijn stressvol bestaan komt en de film nergens saai wordt. Dat zijn asielverhaal een leugen is, doet er niet aan af dat hij een zwaar leven heeft – in herkomstland Guinea, tijdens de gevaarlijke reis naar Europa en nu in Europa – en een goede reden had om naar Europa te komen: de film bekritiseert het strenge asielbeleid dat miskent dat ook economische vluchtelingen vluchtelingen zijn die onze sympathie verdienen. Daarvoor weet de film ook ons onze empathie op te wekken met de reden van zijn vlucht en zijn moeilijke situatie hier en daar. De boodschap is dus politiek typisch links – en passend bij die boodschap is de asielzoeker in kwestie een modelburger die zelfs Marine Le Pen graag zou willen uitruilen met de gemiddelde blanke Fransman: hij spreekt vloeiend Frans, werkt hard en heeft een zuiver goed hart – maar je moet er zelf erg politiek inzitten om je daar aan te storen: de film werkt doordat het je effectief even meeneemt in de hopeloosheid van het leven van een asielzoeker (en zelfs radicaal rechts gunt zo’n man het beste, alleen niet als ze in massa’s komen, zodat de film ook niemand tot een ander politiek standpunt zal overtuigen).

Kortom, noch de stijl (de gejaagdheid) noch de thematiek (de uitbuiting en stress van pakjesbezorgers en illegale vreemdelingen) noch de politieke boodschap (pleidooi voor een ruimer asielbeleid) of methode (empathie opwekken waartoe het medium film erg geschikt is) is origineel (of politiek effectief), maar het is goed gedaan waardoor het voor iedereen een fijne film is geworden.

volledig

Prima film wel. Het jachtige leven wordt ook audiovisueel zo gebracht, tot in de geluidsmix aan toe waar de stadse geluiden van drukte en verkeer behoorlijk op de voorgrond treden (dusdanig dat het sowieso fijn is dat er ondertiteling bij zit want zou een Fransman alles goed kunnen horen?). Je krijgt een behoorlijk inkijkje in het leven van dit soort vluchtelingen en dat wordt goed getoond. Vooral hoe ze door iedereen worden genaaid. Misschien wel iets te veel om dat allemaal in 1 dag te zetten - als sfeerportret werkt de film prima maar als dramafilm dan net wat minder. Mede door de lange tijd vlakke vertolking van Sangare (pas in de laatste scène weet hij werkelijk te raken, maar dat scheen ook zijn eigen verhaal te zijn) en het middenstuk dat te weinig vernieuwend is en nogal gaat slepen. Ondanks de relatief korte duur vond ik de film daar toch tegen de verveling aan zitten. Niettemin op punten scoort de film zeker een voldoende. 3,0*.

Denk inderdaad wel dat je het ook zo kunt zien ja. Het verschil zit hem er denk ik vooral in dat jij stelt dat de film een pleidooi is voor het een (een duidelijk standpunt inneemt), terwijl ik iets meer het gevoel heb dat de film vooral aan het denken wil zetten. Afijn, die verschillen zien klein en dat ligt vooral aan interpretatie.

Sangarés verbluffende acteerdebuut leverde hem een volkomen verdiende Gouden Palm (en verschillende andere prijzen) op en drukt je op de neus met de feiten met betrekking tot die mensen die wij “asielzoekers” noemen. Souleymane [Aboue Sangaré] is nerveus voor zijn afspraak bij OFPRA (de Franse tegenhanger van de IND) omdat hij weet dat zijn toekomst afhangt van het verloop van het gesprek. In een lange flashback ontdekken we wat hij heeft moeten doorstaan om bij dat gesprek te komen. Omdat Souleymane officieel niet mag werken, huurt hij een account van Emmanuel [Emmanuel Yovanie] zodat hij wat kan verdienen als fietsbezorger. Souleymane heeft geld nodig zodat hij ’s nachts niet buiten hoeft te slapen, maar ook om ervoor te zorgen dat Barry [Alpha Oumar Sow] hem voorziet van valse documenten. Souleymane zit vast in een netwerk van profiteurs en krijgt de ene na de andere tegenslag te verwerken, maar hij laat zich niet kisten. Subliem gefilmd op locatie in Parijs met een dynamiek die de jachtigheid van Souleymanes leven onderstreept en over de gehele linie uitstekend geacteerd, maar het dramatische hoogtepunt is het uiteindelijke gesprek (met Nina Meurisse als de OFPRA-medewerker) dat diepe indruk maakt. Een briljante combinatie van amusement en sociaal-maatschappelijke kritiek.

Die beelden van Souleymane die met zijn fiets door Parijs raced om maaltijden te bezorgen, dat was gewoon eng. Heel goed opgenomen, ik zat zelf af en toe te trillen en hoopte dat hij iets rustiger aan zou doen. Elk moment verwachtte ik dat hij aangereden zou worden. Gekkenwerk. Maar zo zal het in het echt gaan. Vreselijke stad bij nacht, dat Parijs. Heel anders dan je vaak in films ziet. Rauw, gejaagd en kil.

Verder ook een goede film, die de wereld van economische asielzoekers van verschillende kanten belicht. Hard bestaan, hard en onzeker. En vrienden heb je eigenlijk niet echt, al leek die Marokkaan (?) in de nachtopvang, daar nog wel een beetje op.

Fraaie film. Erg consequent qua toon en stijl We wijken nooit van Souleymane gedurende de film en de man is alleen bezig het kaartenhuis dat zijn leven is overeind te houden. Film gaat ook over dat systeem en iedereen die daar van profiteert. Figuren zoals de man die een verhaal verkoopt waarmee asielzoekers meer kans zouden moeten hebben of die hun baantje als maaltijdbezorger tegen een geldbedrag "uitlenen" tot de dame die zijn verhaal moet beoordelen, als alle mensen die grof geld verdienden aan zijn vlucht. Allemaal spelen ze een rol in een totaal scheefgegroeide wereld. Prachtige film.