Barb and Star Go To Vista del Mar (2021)

Vanaf 15 juli 2021 in de bioscoop (Independent Films)

Dit is geen film voor iedereen. Ik weet nu al dat er veel negatieve recensies gaan volgen, maar dit soort humor is wel aan mij besteed. De eerste 20 minuten was de humor wat te flauw maar daarna volgt de ene absurde situatie na de andere. Er waren dodelijke muggen, een musical nummer over zeemeeuwen, Morgan Freeman als een krab genaamd Morgan Freemand en nog van dat soort nonsens. Jammer genoeg is ie weer zo'n 20 minuten te lang zoals vaak het geval is bij komedies tegenwoordig. Sommige grappen gingen ook wat te lang door, maar deze film zou nog eens een kleine cult following kunnen bijeenrapen.

3,5 sterren

Comedy Gold.

Het blijft lastig voor een film om de volle speelduur grappig te blijven. Helemaal als ze toch die 90 minuten mark over gaan. Maar Barb and Star weten het goed vol te houden. Het begint al vrij hilarisch met de chubby asian kid die meezingt met Barbra Streisand. De flauwigheden met goede timing volgen elkaar daarna lekker op. Met leuke muzikale intermezzo's en een geweldige piano guy.

Paar details die minder goed uit de verf kwamen dat het net blijft steken op de 3.5 sterren. Maar deze film pas zeker in de beter McKay komedies, The Other Guys en Step Brothers.

3.5 sterren.

''Seagulls in a group, can you hear my prayer?!'' Ontiegelijk lollig kleurenfestijn dit. Zo dom en flauw dat het weer leuk wordt. Ik kan me voorstellen dat mensen hier geen zak aan zullen vinden, maar op één of andere manier heb ik me hier kostelijk mee vermaakt. Ik moest even wennen aan de aparte stijl en personages, maar al snel was ik helemaal thuis in dit van de pot gerukte avontuur. Heerlijk.

Uiterst vervelend. Maar aan de reacties hier te zien zal het wel aan een bepaald gemis aan humor liggen. of zo.

My loss dan maar.

Heerlijk gelachen met deze over the top komedie. Deed me qua humor (en bad guy) af en toe denken aan Austin Powers. In het midden zwakt het even af, maar de absurditeiten volgen elkaar snel weer op. Je vraagt je regelmatig af waar je naar kijkt. De dames gaan lekker, leuke rol voor Jamie Dornan. Echter slaat Damon Wayans jr. de plank volledig mis.

Erg vermakelijk.

Nog een 1.5 vanwege Florida, ben er zelf geweest, helaas slecht weer toen en in een veel minder drukke periode.

De film zelf is niet iets voor mij.

De humor? Mja.... een paar uitspraken waren leuk maar dat was het dan ook.

Wat een boutfilm zeg. Duurt lang, humor is te makkelijk. Niks aan.

Beetje een lastige film. Heel vaak is de film precies gemaakt door prutsers met een halfbakken idee en geen gevoel voor afwerking. Andere scenes zijn dan weer zo flauw dat ze oprecht terug grappig zijn.

Spijtig eigenlijk, want als de film puur het eerste geweest was hij zo slecht dat hij terug goed is.

Had hij puur het 2de geweest dan had hij perfect tussen die andere jaren 80 films gepast die zich voor geen haar serieus nemen en daardoor brilliant zijn (voor mij toch).

Nu ja, op zich niks mis de film. De pretentie om meer te zijn dan een flauwe prent vol dwaze lollen heeft hij alvast niet en hij heeft best wel wat charme.

Het zou mij niet verbazen als Kristen Wiig en Annie Mumolo op wat voor manier dan ook volledig van de wap waren toen ze zich vastlegden om de hoofdrol te spelen in deze extreem flauwe en nimmer leuke komedie, temeer daar ze hiervoor zélf het scenario moesten schrijven. Barb [Annie Mumolo] en Star [Kristen Wiig] zijn twee roddelende en oeverloos ouwehoerende veertigers – die voldoen aan een karikatuur waar zij zelf blijkbaar ontzettend om hebben moeten lachen – die na hun ontslag bij de plaatselijke meubelzaak en hun uitsluiting bij de plaatselijke vrouwenpraatgroep besluiten eindelijk eens op vakantie te gaan. Hun bestemming: Vista del Mar in Florida, een kitscherige resort waar ze flirten (en meer) met hunk Edgar [Jamie Dornan, nog net zo kleurloos als in de Fifty Shades-films]. Er is ook nog een vrouw met een pigmentstoornis [Rose Abdoo] die wraak wil nemen op Vista del Mar met behulp van een muskietenplaag. Waarschijnlijk zijn er mensen die enorm moeten lachen om Barb en Star, maar als je dat in de eerste vijf minuten niet is gelukt: Zet af!

Redelijke film waarin twee vriendinnen die ontslagen worden besluiten om op vakantie te gaan. Een bonte, kleurrijke komedie waarin eigenlijk niets te gek is. Het plotje doet er verder weinig toe en ondanks dat er toch aardig wat te lachen valt heb je het op een gegeven moment wel gezien. De wisselwerking tussen Kristen Wiig en Annie Mumolo is zeker wel leuk.

Lollig.

Tegen de verwachtingen in compleet fris, fruitig en schattig. Ik had het echt niet kunnen denken van een film waarin Wiig zelf de hoofdrol speelt. Die blijft me herhaaldelijk toch tegenvallen als komisch actrice, en ook in deze film is ze niet briljant. Ik ben er dan ook vooral van overtuigd dat ze gewoon de juiste film heeft uitgekozen.

Een lange titel voor een vreemde film, het is ook alleen maar logisch dat de film allerlei richtingen opspringt die niet altijd even logisch zijn. Normaal gesproken zou ik hier al snel door afhaken, maar deze film pakt het toch allemaal een stukje zonniger en vlotter aan. Genieten van deze film is daardoor zelden een probleem, want eenmaal het tempo oppikt vanaf het hotel, pakte het me volledig.

Het is de visuele stijl die hier een eigen film van maakt. Ik kan me geen scene herinneren die een donkere omgeving had. Alles wordt overdreven gepresenteerd en dat trekt wat flauwe momenten mee, maar gelukkig trekt het ook genoeg zonnige en lollige dingen met zich mee. Alle posters die de film heeft maken al een beetje duidelijk wat je kan verwachten.

Ja, ik kon hier wel van genieten. Zo zie je maar dat ook flauwe komedies leuk kunnen zijn als er een regisseur achter het roer zit die zich echt vol in de kleuren stort. Overweldigend is de film nooit, wellicht ook niet bijzonder grappig, maar het slaat lekker aan en kijkt vlotjes weg. Waren er eigenlijk maar meer van dit soort vermakelijke onzinfilmpjes.

Twee vrouwen die hun dorpse woonstede nooit hebben verlaten en in het bezit zijn van weinig levenservaring gaan op vakantie in een luxe oord. Omdat de film afziet van voor de hand liggende humor waarin misplaatste hoofdpersonages een hotel op stelten zetten met hun domme gedrag, is de film eigenlijk verrassend grappig. Uiteraard komen gemakzuchtige en voorspelbare grappen voor, maar die zijn echt in de minderheid.

Kristen Wiig en Annie Mumolo spelen de hoofdrollen en zijn verantwoordelijk voor het script. Het script concentreert zich op twee dingen. Twee dingen die maken dat de film niet de zoveelste gemakzuchtige lachfilm wordt over vakantieperikelen van een stompzinnig stel. Het script verpakt de wisselwerking tussen beide vriendinnen heel amusant in. Twee vriendinnen die heel fantasierijk en heel intens met elkaar babbelen en zich daardoor juist afsluiten van de wereld om hen heen in plaats van ermee te interacteren. Een beetje tragikomisch maar vooral gewoon grappig.

Dan is er nog het andere ding. Dat is het krankzinnige verhaal rondom een gek die het vakantieoord wil vernietigen. Heerlijk grotesk gebracht met een knipoog naar een willekeurige en kleurrijke booswicht uit een James Bondfilm. Heerlijk overtrokken. Ook nu geldt: een beetje tragikomisch, maar vooral gewoon grappig.

De film baadt in onzin. Is verrukkelijk onnozel en absurd. De film vertelt een rekbaar verhaal dat bestaat uit een verzameling losse sketches, die weer binnen een aantal plotlijntjes passen. Ach, eigenlijk is er amper een verhaal. Of beter gezegd: het verhaal doet er niet toe. Barb en Star is een film vol grappige ideeën die worden uitgewerkt door een aangename cast. Wiig en Mumolo zijn leuk. Leuke bijpersonages ook. Mijn favoriet is een zingende pianist die hele foute loungemuziek produceert. Hilarisch.

Dit vind je of heel grappig of he-le-maal niks. Bijna geen tussenweg is er denk ik. Erg flauw en plat en makkelijk. Als je daar (soms) van houdt zeker kijken. Anders snel stopzetten.