High Flying Bird (2019)

Aardige film over een sportagent in de basketbal-wereld. De film is een beetje te in-crowd, maar dit wordt gaandeweg wel wat beter als er wat meer plotontwikkeling is. Een beetje documentaire-achtig gefilmd (wellicht ook deels doordat het met een iPhone gefilmd is) en daardoor ook wat aan de droge kant. Desalniettemin genoeg goeie scenes en ook het acteerwerk is prima.

Deze film beviel mij we. Geschoten in 3 weken met een iphone 8 en dat vond ik bijna ongelofelijk. Je ziet het wel aan het contrast. Gelukkig geen zenuwachtig handy cam gedoe. Goede acting ook. Geen basketbal game te zien maar daar zat ik ook niet op te wachten.

Het is geen sportfilm maar gaat over een rookie en zijn agent en de perikelen rond de NBA lockout.

Fijne Soderbergh.

Verwachtingen lagen redelijk laag, maar een Soderbergh op een presenteerblaadje laat ik nooit schieten. Het NBA gebeuren sprak me niet meteen aan en het begin van de film is dan ook wel een beetje taai. Je wordt er redelijk droog ingegooid en de film is meteen ook redelijk on topic, dus het is het eerste kwartier een beetje zoeken waar het nu net allemaal om draait.

Maar halverwege merkte ik dat het verhaaltje slim in elkaar zat, dat er erg goed geacteerd werd en dat Soderbergh door het gebrek aan uitleggerigheid de film mooi de kans kon geven om te groeien. Wanneer het plannetje van Holland dan eindelijk uit de doeken gedaan wordt is het gewoon fijn genieten.

Het is een lastige film om aan te raden, want als het gegeven niet weet te boeien lijkt het mij een vreselijk saaie film. Het hele smartphone gebeuren speelt verder een kleine rol (wie het weet ziet het misschien wel hier of daar, maar het oogt eigenlijk als een normale film), het is vooral een film waar het plot en het acteerwerk volop hun werk doen en de regie van Soderbergh dat op een frisse wijze weet te ondersteunen.

Erg leuk, beter dan z'n vorige.

3.5*

De iPhone-film… Bij Netflix kijken ze niet op een gimmick meer of minder.

Dit zal wel niet de eerste film zijn die met een mobiele telefoon werd opgenomen, maar speciaal is het wel. Vooral omdat het eigenlijk niet echt opvalt. 10 jaar geleden had men dit wellicht revolutionair genoemd, nu is het gewoon een film-in-vlogstijl.

Ze zullen ook niet zomaar een willekeurige iPhone uit de rekken gehaald hebben. Aan het fisheye-effect te zien werd het toestel gepimpt met een soort groothoeklens. Hoe dan ook, het oogt frisser en minder pompeus dan heel wat genregenoten. En het blijft natuurlijk een straf statement. Soderbergh zal er ongetwijfeld veel jonge filmmakers mee inspireren. Just do it.

Voor de rest is dit best een entertainende film. Ik ben geen basketbalkenner, laat staan dat ik goed op de hoogte ben van de koehandel die zich achter de schermen afspeelt. Ik was dus niet altijd 100% mee met de gesprekken en soms kon het me ook niet zoveel schelen. Maar over het algemeen waren de dialogen wel zeer scherp. En dan maakt het simpelweg niet veel uit of het nu over basketbal gaat of over potgrond.

De meeste acteurs hielden het zakelijk, zonder al te veel kapsones. Nu ja, op Kyle MacLachlan na dan. Deze man, beter bekend als koffie-fetisjist Dale Cooper uit Twin Peaks, laat je natuurlijk niet zomaar in het gareel lopen. Zijn coolness heeft hij nog steeds, een blij weerzien dus.

3*

Messcherp.

Film over het spelletje achter het spelletje. Het tweede spelletje is basketbal; het eerste de politiek erachter. High Flying Bird volgt agent Ray, die plannen heeft het politieke spelletje naar zijn hand te zetten gedurende een lock-out - een soort patstelling in onderhandelingen waarbij er niet gespeeld wordt - en daar wonderwel in slaagt.

Als kijker volg je hem terwijl zijn plannetjes ontvouwen, zonder dat (je weet of) je van de inhoud op de hoogte bent. Zijn vergaderingen, onderhandelingen en manipulaties nemen je mee door hun street-scherpte en knappe delivery.

Daar weer onder zit een knap verwerkt, typisch sportfilm-element van competitiviteit met David-Goliathsausje, getuige Ray die ons nu en dan een inkijkje in zijn emotioneel geladen drijfveer geeft. De voldoening om de bal van de grote jongens af te pakken, al is het maar voor even. Geinig om dat element in het politieke spelletje te verwerken, terwijl er van de sport zelf geen scene in zit.

Een sportfilm zonder sport dus. Je krijgt er een boel heerlijke dialogen voor terug, die vaak even onnavolgbaar zijn als hypnotiserend effectief. In feite zoals bij iedere sportfilm, zijn ook hier de spelers indrukwekkend bedreven, en hoef je niet altijd te snappen hóe ze het doen, om te weten wát ze zeggen, of wie er wint. Erg knap gedaan. 4*

High Flying Bird heeft geluk: ik heb 'm zo vroeg afgezet dat ik niet ga stemmen. Veel meer dan een 3 zou het anders niet geworden zijn, want wat is dit godsgruwelijk saai. En dan is basketbal nog wel een van m'n favoriete sporten.

Het is letterlijk alleen maar gepraat over oninteressante zaken, echt niet te doen. Ik heb nog geen minuut geboeid kunnen kijken.

“Same thing that brought me the first time: I've come to look after the Banks children.”

Soderbergh schudt de iPhone films uit zijn mouw. Het valt bijna niet op dat High Flying Bird gefilmd is met een iPhone, en de film ziet er stijlvoller uit dan veel andere films die geschoten zijn op de "normale" manier. Het begin is erg verwarrend en je zit eigenlijk de hele tijd te kijken naar personages die veel praten, dealtjes sluiten en plannetjes smeden.

Een sportfilm zonder sportscènes, en het werkt uitstekend. Niet alles is goed te volgen, maar het belangrijkste is dat op het einde alles wel duidelijk wordt. Het acteerwerk is ook erg sterk, en vooral Holland, Beetz en natuurlijk MacLachlan weten wel raadt met de soms lange dialogen/monologen. High Fying Bird moet je liggen, maar Soderbergh heeft mij nog nooit teleurgesteld.

Heel aardige film. Weliswaar in relatief korte tijd met een iPhone geschoten, maar dit is een film met een doordacht script, en goede dialogen die iedere scène gewicht geven. Om High Flying Bird te waarderen moet je wel echt te porren zijn voor een film die van de dialogen aan elkaar hangt, en wat interesse in sociaal activisme en de manier waarop de NBA in elkaar steekt helpt ook wel. Vond André Holland vrij flitsend in de hoofdrol. Melvin Gregg liet in American Vandal al zien een charismatisch ventje te zijn. En die Beetz heeft veel charme. 3.5*.

Het type film waarin de overdaad aan dialoog wordt gecamoufleerd door de personages doelloos te laten rondlopen of een camera die doelloos om de personages heen loopt. Het heeft allemaal iets met basketbal, sportmakelaars en enkele twijfelachtige NBA-regels te maken, maar er is geen spanningsboog en het acteerwerk is vlak over de hele linie. Soderbergh kan veel beter, ook met de beperkingen die hij zichzelf hier heeft opgelegd.

Mwah ja.

Steven Soderbergh kan er wederom enige visuele flair aangeven, maar als de inhoud niet boeiend genoeg is, valt daar eigenlijk weinig tegen te doen. Heel dat NBA-gedoe en het droge gedoe met de lock-out en makelaars e.d. interesseert me niet. Na een uur mijn best doen was het beste van mijn aandacht er wel af en kon de uitkomst mij al niet veel meer interesseren. Ondanks dat Soderbergh er dus wel degelijk in slaagt om het fris ogend te houden, blijft het gewoon een praatfilm en die kunnen mij zelden tot het einde bekoren.

2,5