La Noche de 12 Años (2018)

Indrukwekkende maar deprimerende film over eindeloos leiden met maar een paar hele korte lichtpuntjes

2 hele uren een en al deprimerendheid .......

Martelen, geweld, geestelijk geweld, etc etc..........

Deprimerender kan eigenlijk bijna niet....

Klinkt als iets voor mij

Het is bijna een genre op zich, Latijns-Amerikaanse cinema over politieke gevangenen. Dit is wel de eerste Uruguayaanse film die ik zie over dit thema, de Uruguayaanse dictatuur is ook minder bekend dan die van Chili of Argentinië, althans bij mij. La Noche de 12 Años is een zeer degelijke film geworden maar verrast niet, het is een beetje wat je kan verwachten met veel ellende, onrecht, sadistische bewakers en geklop op muren, dat alles sober in beeld gebracht. Met een dergelijk thema ligt eentonigheid op de loer dus ik was blij iets van de context te weten te komen in een paar broodnodige flashbacks. Jammer dat voor de spaarzame muzikale omlijsting gekozen wordt voor een versie van The Sound of Silence, waarbij de songtekst al te letterlijk wordt geïnterpreteerd m.b.t. de moeizame communicatie tussen de gevangenen onderling.

De ontknoping was wel mooi, José Mujica (Pepe) schopte het tot president en was zeker niet de minste, hij geldt als een voorbeeld voor bescheiden en integer leiderschap.

Hoewel eenzijdig, met niet weinig afwisseling toch een beklijvende film. Acteerwerk is sterk, de soundtrack mooi en hoewel al vaker gezien is dit een ingetogen een inspirerend verhaal.

Prachtige film om stil van te worden...

Dat is niet heel dikwijls voor mijn gevoel dat Stinissen en ik het qua waardering roerend eens zijn, maar in dit geval ga ik zonder twijfel mee.

Ik moet zeggen, zelfs ik trok dit niet de hele speelduur even goed. Het kwam echt binnen, dit. Narigheid on screen kan soms bekeken worden met afstand of een meer historische/analytische blik, maar dat lukte me hier niet. Dat is knap van de filmmakers, maar het maakt de film wel minder toegankelijk; ik kan me voorstellen dat niet iedereen hier 'blij van wordt'

4*

Kun je me toch inkomen dan John Milton ?

Erg sterke film die je vanaf het eerste moment bij de strot grijpt. Ben het niet helemaal eens met de meningen van sommigen dat het alleen maar deprimerend is. Vind het een inspirerend verhaal hoe die mannen hoop hebben blijven houden in die verschrikkelijke omstandigheden en Pepe zelfs later nog president wordt van Uruguay.

De filmmakers hebben het lijdt en de wanhoop, en tegelijk de hoop en het doorzettingsvermogen ontzettend goed in beeld gebracht.

Te gek

Confronterend relaas over drie politieke gevangenen, die door het militaire regiem van Uruguay gedurende twaalf jaar in afzondering gevangen gehouden werden. De film van scenarist/regisseur Álvaro Brechner laat aan duidelijkheid niets te wensen over. De afgrijselijke behandeling van de gevangenen levert meerdere malen sinistere beelden op.

Merkwaardig toch dat over deze inktzwarte periode uit de geschiedenis van Uruguay veel minder bekend is dan over de regiems van Argentinië, Brazilië en Chili. Dat kan ook aan mij liggen natuurlijk.