Monty Python and the Holy Grail (1975)

Zwolle84 Dat zwakte mijn interesse in Fear and Loathing zojuist ook even af, maar Twelve Monkeys is ook van hem/hen zie ik, dat vond ik wel een prima film.

Na hele lange tijd weer eens herzien, en toch een puntje afgewaardeerd. Vaak kan ik de meta-grappen, fourth wall doorbreking en discussies over zwaluwen prima waarderen, maar andere delen bleken toch wel ontzettend flauw bij herziening (the Knights who say 'Ni!' bijvoorbeeld). Ik heb me niet verveeld, maar toch ook niet zo geamuseerd als ik verwacht had.

Goeie film over koning Arthur die op zoek gaat naar de ridders voor zijn ronde tafel. Alhoewel het gewoon een verhaal betreft, is de film nogal fragmentarisch. Uiteraard doorspekt met de typische humor van de mannen van Monty Python. En dat betekend dat er genoeg te lachen valt.Tegen het einde zakt het wel een beetje in. Een kleine 3.5 sterren.

Nooit gebruikte sketches en alternatief einde Monty Python-film gevonden | NU.nl

Ondanks dat het misschien te makkelijk is, vergelijk ik hem toch met Life of Brian. Welke naar mijn mening gewoon beter is.

Simpelweg omdat Life of Brian mij meer plezier heeft bezorgd. Waar ik bij Brian regelmatig proestte van het lachen, bleef dat bij deze echt uit. Ondanks dat staat deze op IMDB toch flink wat hoger met een 8,3. Blijkbaar zijn er dan toch liefhebbers die meer heil zien in deze, toch ietwat flauwere comedy. Of spreekt dit verhaal over de ridder meer aan? Geen idee.

Humor blijft wat dat betreft altijd ontzettend iemands eigen gevoel, dus kan ik een heel relaad af gaan steken over van alles en nog wat. Dat is niet nodig.

Het sprak minder aan, maar was nog redelijk. Ben wel benieuwd wat Monty Python nog meer in petto heeft.

Wie weet er iets over de geruchten ivm de nieuwe film: "The life of SlimMo"?

Men zou zelfs draaiboekschrijvers, hoofd- en achtergrondspelers zoeken, enz.

Besneden zijn zou wel een noodzaak blijken.

Ok, eindelijk ook eens Monty Python gezien. En neen, fel tegen de stroom in zo te zien de film onvoldoende bevonden. Hoezeer ik John Cleese kan appreciëren in bijvoorbeeld Falthy Towers of ik de grappen in Black Adder wél kan smaken, hier lukt het me niet.

Het zal wellicht van de humor afhangen, maar veel humor zag ik er niet in. Dat zwaardgevecht in het begin vond ik nog ok, maar voor de rest (dat zwaardgevecht overigens ook) was het maar vrij onnozel, ludiek tot zelfs clownesk. De film is ook fragmentarisch zodat ik er telkens werd uitgehaald. Ik deed nog wel een poging - ik zag de film tegen mijn zin namelijk uit, anderhalf uur is nu niet bepaald zo lang - maat het baatte niet. De nonnen, het konijn, de Almachtige, ... Neen, neen en nog eens neen. Laat ons zeggen dat de "flauwheid" het overnam van de humor, en dan kàn je het gewoon niet goed vinden.

Leuk!

Monty Python, de typische Engelse humor waar ik zo van hou. John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones en Graham Chapman spelen allemaal een hoop rollen en voeren ze stuk voor stuk geinig uit. Toch wel knap, wat deze groep wel niet kan.

Het verhaal is ook niet eens zo slecht. De film bied genoeg originele gekkigheid en grappen en grollen. Het geweld is soms ook overdreven lomp in beeld gebracht en verveelt nergens. Hiermee kan de film zichzelf dus erg geslaagd noemen.

Top komedie, die misschien hier en daar duidelijk uit 1975 komt, maar ja, wat maakt dat uit. Dit zijn de typische films die ik eigenlijk vaker wil zien. Jammer dat de Monty Python groep het slechts bij 3 films heeft gehouden, (of zijn er toch nog meer).

Er waren momenten dat ik een klein glimlachje op mijn gezicht kreeg, maar het is te flauw voor woorden. Je moet er volgens mij echt van houden, wat dus niet het geval is. Mijn vrouw daarentegen vond dit een geweldige film en heeft alleen maar dubbel gelegen. 2,5*

Interessante vaststelling. ik heb er niet direct cijfers van, maar ik las al dat MP-stijl humor (veel) vaker mannen kan bekoren dan vrouwen.

“Now stand aside, worthy adversary!”

Uitstekende Monty Python film. Niet alles werkt en sommige running gags zijn zelfs pijnlijk ongrappig, maar voor het grootste gedeelte van de tijd valt er veel lachen. Vooral het begin is sterk, en alle acteurs (vooral Chapman en Cleese en Gilliam) weten precies de juiste toon aan te slaan. Het is een satire op King Arthur en de heilige graal, en het werkt bijna perfect.

Toch werkelijk de eerste keer van m'n leven dat ik de hele film zie, in plaats van een paar korte fragmenten.

Je moet de jaren '70 meegemaakt hebben om de hallucinatoire idioterie te begrijpen, denk ik dan maar. Precies hetzelfde idee als wat ik altijd bij Jiskefet heb gehad - de spelers zelf vonden het vast erg leuk, maar het komt niet over. Op mij niet, dan toch. En waar ik sommige van de teksten - niet de situaties - dan leuk heb leren vinden doordat mijn vriendenkring daar hun eigen idiote situaties omheen gebouwd hebben, de film zelf blijft toch tamelijk onleuk. Een stelletje over het paard getilde dronken halve garen, meer is er niet aan de hand. De enige vondst die ietwat werkt, al is het dan in de verte, is de scene met het konijn en de Holy Hand Grenade of Antioch. De rest is eigenlijk gewoon prut - de echo van iets wat grappig was, maar het zelf nooit kan zijn.

Dacht aan het begin van de film nog dat er iets aan mijn tv scheelde of dat ik per ongeluk Zweedse ondertiteling had aangezet of iets dergelijks, tot ik doorkreeg dat dit bij de film hoort... Haha, hoe stom kan je zijn?!

Monty Python and The Holy Grail is een klassieker in het genre, een parodie op de legende van Koning Arthurs zoektocht naar de Heilige Graal. Grappig hoe met alle maffe dingen uit die tijd de spot wordt gedreven... And that, my liege, is how we know the Earth to be banana-shaped.

Ook het heksengeloof wordt bespot. Op een gegeven moment wordt een vrouw naar voren gebracht die beticht wordt van hekserij. De menigte scandeert dat ze op de brandstapel moet. 'Waarom denken jullie dat ze een heks is?' vraagt Sir Bedevere. 'Omdat ze eruit ziet als een heks,' is het antwoord. Een paar dorpelingen hebben haar als heks verkleed en een fop heksenneus opgezet. 'En ze heeft een wrat!' roept er nog iemand. Sir Bedevere zegt dat er verschillende manieren zijn om daar achter te komen. Hij zegt: 'Een heks is gemaakt van hout, want ook hout blijft drijven op het water.' Wat een logica ook, haha 'En wat blijft er buiten hout nog meer op het water drijven?' vraagt hij de dorpelingen. 'Een eend!' roept er uiteindelijk iemand. En dus wordt de vrouw gewogen, samen met een eend, en blijkt ten slotte toch dat ze een heks is. De vrouw kijkt recht in de camera en merkt droogjes op: 'Eerlijk is eerlijk.'

Hahaha

Lachwekkend irritante film.

Ik moest er toch een keer aan, maar wat vreselijk afschuwelijk slecht...Heb me snel maar op het camerawerk en hoe het in zijn geheel eruit ziet maar opgelet, en dat viel me nog wel erg mee. Sommige lange scenes vond ik wel cool maar irriteerde me dan wel weer dood dat er tot in den ergenis door wat gerateld met dezelfde grap. Bloedirritant is dat.

Best oké.

Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat dit anno 1975 baanbrekend was op verschillende vlakken. De absurditeit van talloze scènes is torenhoog. Dat laat niet geheel verrassend weinig ruimte tot een middenweg: je bent veelal voor of tegen.

In dat extreme denken ga ik niet mee, want ik vind dat de balans bij mij uiteindelijk wel in evenwicht blijft. Ja, de absurditeit is niet voor iedereen weggelegd en zeker ook niet altijd voor mij. Maar de film levert uiteindelijk wel een aantal scènes op die zeer de moeite zijn, hoewel ik eigenlijk nooit over de grond heb liggen rollen van het lachen.

De creativiteit van de heren van Monty Python is bewonderenswaardig, zelfs 45 jaar na dato. Ik zal The Life of Brian en The Meaning of Life niet te lang laten wachten, al kunnen die evengoed zwaar tegenvallen. We zullen zien.

3

Hmmm...bloody wheater!

In het tijdperk opgegroeid dat de herhaling van de herhaling ervoor was, in de vorm van de kleine sketches. En zoals zo vaak met korte sketches en films, zo ook bijvoorbeeld Bottom of Mr. Bean dat vaart bij een korte aanpak, slaagt het in een langere verpakking wel eens wat minder. Nu speelt met Monty Python mee dat de humor me altijd al wat te absurdistisch en flauw was. Maar uiteindelijk dan toch eens geprobeerd en hoewel ik de eerste tien minuten het ergste vreesde, viel het uiteindelijk toch nog mee.

Absurdistisch, flauw, gevat, maar vaak ook repetitief met iets dat best flauw is. En alles krijgt een sneer, geen heilige huisjes bij de Pythons, dat is dan wel weer grappig, niets is veilig voor spot. Zoals ik al zei brak het zweet me toch uit bij de uitermate flauwe discussie over de kokosnoot en zwaluwen. Een discussie die duurt en duurt, de toon meteen zet, maar ook meteen zijn zwakke kant laat zien. Als de grap zelf niet leuk is maakt herhaling het niet beter, het gaat natuurlijk om het idee van de oeverloze discussie er achter, toch is het een wankel evenwicht op een dun koord. Gelukkig is de grap er na, 'bring out your dead' meteen beter. Een afwisseling van best wel aardig humor en wat mindere momenten wisselen elkaar daarna af.

Het kasteel met de vrouwen is best grappig, het riddergevecht prima, de 'Ni' ridders vielen me nog mee en, hoewel kort, is de aanwezigheid van Connie Booth altijd goed. Dat had die Cleese toch lekker voor elkaar. Teleurstellend is The Holy Grail niet te noemen en bepaalde momenten komen absoluut uit de verf, toch is de fragmentarische vertelstijl niet helemaal mijn ding en weet de geslaagde humor op zijn best een gniffel los te krijgen. Daarom aardig voor een keer, en daar blijft het bij.

Monthy Python heeft de naam komedie te maken voor hoog opgeleide kringen. Een label dat voornamelijk is gebaseerd op de tv-serie Monty Python’s Flying Circus. En dat is grotendeels terecht, denk ik.

Met de films ligt dat anders. The Holy Grail is behoudens enkele klassieke referenties en een enkele spitse dialoog over staatskundige inrichting, vooral een film vol absurde, scherpe, platte en flauwe humor waar geen bijzonder hoog ontwikkeld referentiekader voor nodig is.

De film heeft een plotlijn over koning Arthur en de heilige graal. De film bestaat eigenlijk uit een grote hoeveelheid sterk uiteenlopende sketches, die door die plotlijn met elkaar verbonden worden tot één film. Die opzet maakt van de film een fragmentarische warboel die onrustig wegkijkt.

De kwaliteit en de lachfactor van de sketches fluctueren. De sketch die mij nog het meest bijstond en waar ik ooit erg om heb moeten lachen, is een sketch waarin de ridders van Ni hun omgeving met het woord Ni terroriseren. Tja, geen idee waarom ik dat ooit zo grappig vond.

Andere sketches zijn nog even sterk en goed voor een schaterlach. De zwarte ridder die in een zwaardduel wordt beroofd van beide armen en benen. Hilarisch. Of die sketch met een spraakverwarring over wie nu wie moet bewaken. Ook hilarisch.

The Holy Grail heeft toch wel iets van zijn faam moeten prijsgeven. Gewoon minder hilarisch en leuk dan jaren geleden. Wat mij trouwens nu wel opviel, is de fantastische set- en costume design. De Middeleeuwen in Engeland zien er werkelijk schitterend uit. Ook het camerawerk, dat het met nevelflarden behangen Engelse landschap zo melancholisch vangt of het regenachtige klimaat zo heerlijk onaantrekkelijk vastlegt, is opvallend en van grote klasse.

The Holy Grail is een komedie met een paar hilarische fragmenten en bijzonder geestige dialogen. De Holy Grail is ook een komedie met een aantal teleurstellend zwakke en flauwe scènes. In mijn herinnering was het allemaal veel leuker. In mijn herinnering was elke scène fantastisch. Het viel me in de herziening na vele jaren gewoon wat tegen.

Denk ook niet dat ooit 'geclaimd' werd dat er een hoog ontwikkeld referentiekader nódig is; wel dat er een bepaalde groep mensen net van dat soort absurde humor houdt.

Zoals het ook een vaststelling is dat deze humor veel beter scoort bij mannen dan bij vrouwen.

Ik heb die indruk bij het kijken naar de films ook nooit gehad, maar volgens mij hing of hangt dat etiket gewoon aan Monty Python. Ik zal eerlijk zeggen dat ik van de serie niet alles begreep. Die was voor mij vast te hoog gegrepen

Ach. Het zijn maar labels. Labels zijn er om proefondervindelijk ontkracht of juist bevestigd te worden.

“On second thought, let's not go to Camelot. It is a silly place.”

Eigenlijk een beetje op gestuit tijdens het surfen door ‘Netflix’ heen, komend van mijn avond dienst en nog zin om een filmpje aan te slingeren. Ik wou wel graag weer even een film kijken die ik mooi kon in sturen voor ‘De 70s challenge’. Echter staan er helaas niet zoveel boeiende films uit dat tijdperk op de streamingdiensten en naar ‘Grease’ wou ik ook niet echt kijken. Toch had ik een beetje mijn twijfels, ik ken de hele ‘Monty Python’ scene niet en dat komt denk ik wel meer door mijn leeftijd, ik ben er simpelweg niet mee opgegroeid (dat was weer met andere films/series). Het blijkt een heel iets te zijn geweest in die tijd, en ik moet zeggen dat ik me ook wel heb vermaakt met deze film verder, helaas dat ik het begin erg sterk vond en naarmate de film doorspeelt ik het steeds minder boeiend vond worden.

De humor is op sommige vlakken hard maar vooral erg droog, en daar moet je wel van houden. Hou je hier niet van, dan kan je deze film beter overslaan aangezien het eigenlijk constant dit soort humor bevat. Ik hou daar wel van, over het algemeen dan. Maar, dit is wel heel flauw soms dat de grappen ook niet bepaald altijd even fijn doordringen. Ik heb echt wel gelachen tijdens deze film maar, over het algemeen boeide het me niet heel erg.

De film bevat overigens wel leuke sketches verder, waar de film het ook over het algemeen mee doet. Is de serie ook constant met dit soort sketches? Lijkt me haast wel. Enfin, de sketches waren leuk, en tijdens elke sketch word het legendarische verhaal van ‘King Arthur’ besproken en ook weer op een soort van grappige manier vertoond, misschien ook wel een beetje bespottelijk soms maar ik vond het leuk. Het verhaal stelt niet veel voor, ‘King Arthur’ is eerst opzoek naar zijn leden voor de ronde tafel en gaat kastelen af deze krijgers op te zoeken. Wanneer hij deze had gevonden wil hij terug keren maar krijgt van ‘god’ te horen dat hij de heilige graal moet gaan zoeken, ze zetten een andere koers om de graal te halen maar komen verschillende obstakels tegen wat best vermakelijk kon worden.

Ik wist niet zo goed wat ik er van moest verwachten, dus ging er eigenlijk met weinig verwachtingen in. De actie was overigens wel geinig, en we zien hoe ledenmaten en zelfs een hoofd er af word geslagen met het zwaard, dat was denk ik wel het vermakelijkste in mijn ogen. Al om al, een prima Britse komedie film die vaak de grens wat opzoekt maar dit erg leuk doet.

3.5*

Gek genoeg heb ik de films omtrent het Monty Python gezelschap nog nooit gezien, dus mijn kans maar gegrepen toen ik deze op Netflix zag staan. Ik moet zeggen dat ik me kostelijk geamuseerd heb met de film. De heerlijke absurde, en vaak hele flauwe humor, is hilarisch en heeft ondanks dat de film al wat jaartjes op de teller heeft staan nog weinig aan kracht ingeboet. De castlieden zetten allemaal memorabele karakters neer. Het verhaal is verder leuk bedacht en heeft een goede, zij het fragmentarische, uitwerking genoten. Vanavond staat Monty Python's Life of Brian op het programma. 3,5 Ster.

Soms grappig, vaak helemaal niet grappig. Ik houd ook niet van kolderverhalen, de opeenstapeling van onzin blijft meestal niet lang boeien.

Niet echt zo’n hele goede film. Veel flauwe scènes erin. Een paar scènes vond ik dan wel weer leuk zoals de scène waarin de wachters de gevangene in de gaten moeten houden, the knights of Ni scène, het moment op de brug des doods en de momenten waarop ze lopen en met kokosnoten het geluid van een paard nadoen.

Maar de rest… nee.

Een vriend van mij zij dat ik deze film moest kijken, hij vond het een geweldige film en het was ook zijn favoriete.
We zijn het vaak niet met elkaars filmsmaken eens, maar deze was echt geweldig.
Echt dubbel gelegen om The Black Knight, Het moordlustige konijn die opgeblazen werd door The Holy Hand Grenade of Antioch etc

Een 10 voor anderhalf uur topvermaak!

Een hoog aangeschreven film, maar ik zie het niet. Het was op pijnlijke wijze niet-grappig, ik heb misschien één keer een glimlach eruit kunnen persen. En dat dan voor een komedie, nee erg flauw allemaal. Zelfs het zeer middelmatige Airplane! kon mij nog meer bekoren.

Geen fan van de MP-stijl humor, alle respect daarvoor. Ik herinner me m'n ex-vriendin die geen enkele keer kon lachen bij de twaalf Fawlty Towers-afleveringen.

Maar waarom 'pijnlijk' ? Als het jouw ding niet is, is het niet jouw ding; daar hoeft toch voor niemand iets pijnlijks aan te zijn ?

Ik vind een 1,5* voor deze film wel best een beetje pijnlijk. Dat moet toch op zijn minst een voldoende zijn, maar ja, ik lees hier wel meer teleurgestelde reacties (over de film)...

Het was voor mij pijnlijk, in de zin van dat anderhalf uur uitzitten bij een komedie die niet in mijn straatje ligt toch een soort vorm van zelfkastijding is.

Neem het vooral niet te letterlijk, ik vond het in ieder geval niet grappig. Maar gezien de hoge cijfers en de vele fans geloof ik dat veel mensen er wél plezier aan kunnen beleven, en dat blijft uiteraard het belangrijkst.

Merendeels veel te flauw en bij wijlen bijna een prestatie om vol te houden, maar ik lag er vanaf bij de Brug des Doods-scène.