The Big Noise (1944)

Deze film is VEEL beter dan z'n reputatie. Veel oude routines zien we terug in deze film. Zelfs een paar grappen uit de periode van L&H's zwijgende films. Oké, we krijgen ook o.a. Nazi spionnen te zien, maar deze film werd dan ook gemaakt in 1944.

Vergelijk deze film niet met WAY OUT WEST of SONS OF THE DESERT en je zult genieten!

4*

Malcolm St. Clair heeft zeker een paar leuke films met Laurel & Hardy gemaakt, waaronder deze. Helaas zijn die films niet zo bekend (en niet zo goed verkrijgbaar) als bijv. die van J.W. Horne en Hal Roach.

De frisse regie van St. Clair levert toegankelijke films op, waarin de talenten van het vermakelijke duo goed te zien zijn. Zo ook in The Big Noise, voorzien van een grappig verhaal, voldoende slapstick en een fijne speelduur, niet te lang, niet te kort, maar precies goed.

Leuke L&H uit hun latere carriere. Heb onlangs alle 20th century fox dvd's van de twee heren aangeschaft en had eigenlijk veel slechter verwacht. The Big Noise heeft hier en daar nog veel leuks en ouderwetse L&H momenten te bieden. Jammer dat de muziek nergens meer is wat het was maar heb me prima vermaakt hiermee.

3,5*

Ik heb er nooit moeite mee gehad om een film heel wat te vergeven omwille van de tijdsgeest maar het einde van deze film kon écht niet, zorgt voor een half punt aftrek. Ondanks dat is het wel een van de beste films die Laurel en Hardy maakten voor 20th Century Fox hoewel dat ook niet veel zegt natuurlijk: 2,5*.

Vond deze film nog best leuk in deze tijd..ookmijn zoontje van 8 vond em geweldig en t was een aanleiding om nog meer films van hen te zien! 3,5 van ons

Dat huis met al die technische snufjes, in de slaaptrein en de vliegtuig scene waren erg goeie scene's.
3,5*

ik heb me met deze film prima weten te vermaken. leuke ouderwetse slapsticks zoals de hierboven genoemde scenes. grappig trouwens dat ze de electrische tandenborstel toen een belachelijk uitvinding vonden hahaha.

De scene in de trein vind ik echt zo grappig, hoe moeilijk kan het zijn

Deze film dient naar omstandigheden beoordeelt te worden.

Binnen het kader van 20th centry fox, De Tweede wereldoorlog, het wurgcontract van Stan en Ollie en mogelijkheid van de heren voor artistieke vrijheid, de opzet en motivatie van de film , de leeftijd en gezondheid van de hoofdpersonages is de big noise een redelijke komedie.

Er zitten niet teveel personages in de film, niet een te groot subplot en L&H krijgen aardige screen tijd om zo nu en dan wat ouderwetse kracht te laten zien. (Veel gescripte grappen en een ergerlijk kind als trigger van het verhaal. overigens)

Maar het hoogtepunt is de reprise/ode of remake van de scene uit Berth Marks. De verkleedpartij in de slaapcoupe van de trein. Hier laten de helden even zien hoe het moet! Hier laten ze zien dat ze het niet verleerd zijn en dat het puur vakmanschap is. Elke beweging is ingestudeerd en de opbouw van de scene is identiek aan die in Berth Marks. Juist hierdoor komt het alles over als een masterclass en demonstratie van slapstick.

Alsof je Glenn Gloud nog eens vraagt om de goldberg variations nog eens te spelen.

Het einde is weerzinwekkend en afschuwelijk. Een van de slechtste eindes ooit in een film. Het verhaal wordt letterlijk en figuurlijk onderbroken door de Tweede Wereldooorlog. En dat gegeven maakt dat einde in historisch perspectief nog enigszins acceptabel.

Zeker een van de betere van de 20th fox periode, maar zeer veel minder dan een willekeurige uit de Hal Roch periode.

Deze film behoort zeker niet tot het beste dat Laurel en Hardy gemaakt hebben, maar is wel degelijk vermakelijk. Er zit genoeg humor in, en bovendien moeten we rekening houden met de hierboven al genoemde beperkende omstandigheden. Hoogtepunt van de film is zonder enige twijfel de scène in de trein: Laurel en Hardy op hun best.

Laurel & Hardy, een duo dat ik enorm graag bezig zie. In hun gloriejaren waren ze meesters in choreografisch uitgetekende slapstick van het niveau van pakweg een Charlie Chaplin. Deze Big Noise had echter de reputatie hun slechtste film te zijn. Maar kom, je moet de film eerst een kans geven. Ik moet toegeven dat de film te lijden heeft onder de toestand tijdens WO II. Als je een film zo moet draaien en aanpassen naar de omstandigheden krijg je ook geen overtuigend resultaat. Niet alle grappen werken hier en maar af en toe zie je de bekende humor van het duo. Slecht is de film niet, maar ze hebben al beter werk afgeleverd.

Prachtig, wat zijn ze weer op dreef. Behalve een scene in de trein (velen vinden dit een top scene) waaraan ik mij ergerde, is de film een toppertje te noemen.

Het is natuurlijk stompzinnigheid ten top, struikelen over koffers, schilderijen bespuitend met verf en meer van die ongein maar van deze twee kan je het hebben en is het zelfs grappig!

"Film Pegasus" schrijft hieronder dat de film de reputatie heeft hun slechtste film te zijn, nu, ik vond hem goed en als dit dan de slechtste is, hoe goed zijn dan de betere van dit komisch duo?

Als klein kind zijnde, keek ik vroeger graag naar dit leuke komische duo waar ik ook regelmatig om heb moeten lachen. Dat geldt zeker ook voor deze film welke leuke in elkaar steekt en hetzelfde geldt voor de uitvoering. Uiteraard stelen Stan Laurel en Oliver Hardy de show en zijn ze lekker opdreef. Opzicht ook bijzonder dat deze film is gemaakt tijdens de Tweede Wereld oorlog, waardoor de mensen toch nog vermaak hadden buiten de ellende die de oorlog teweeg bracht. Al met al gewoon weer een leuke komedie van dit komische duo die met name in de jaren 70 en 80 (toen ik dus kind was) te zien waren op de Duitse televisie.

Zeker niet het leukste wat de twee heren hebben gemaakt, maar op zich toch vermakelijk genoeg. Hoogtepunt was dan waarschijnlijk de scène in de trein wanneer Laurel & Hardy willen slapen, maar ook het klimmen in de lantaarnpaal en hun kamer in het huis van de uitvinder met al die snufjes zijn leuke scènes. Helaas bevat deze film een einde dat best als matig kan worden gezien.

Stan Laurel was niet bijzonder gelukkig met de remake van de trein scene uit de film Berth Marks en stelde een variatie voor door de scene deze keer in een vliegtuig te doen, maar men wilde niet afwijken van het script.

Big Noise is de naam van de bom die een uitvinder heeft gemaak en die Laurel and Hardy, eigenlijk schoonmakers, in het huis van de uitvinder moeten bewaken. Ze doen zich voor als detectives. Een paar criminelen, de buren willen de bom ook. Daarom worden L&H naar Washington gestuurd met een nepbom (die echter echt blijkt te zijn) als afleidingsmanoeuvre. Ze komen in een vliegtuig dat als oefening wordt gebruikt en de bom komt op een Japanse duikboot waar ook een Duitser is.

Vrij aardige korte L&H-film die wel traag en tam is. De beste grappen, witte verf, vreemd eten als pillen, gescheurde broek, die in de eerste helft zitten daarna wordt het rommeliger en zelfs afgeraffeld. De scène in de trein duurt wat te lang. De slotscène met de dansende vissen is grappig. Beslist niet de slechtste film, zelfs erg veel gelachen en vermoeiende slapstick blijft grotendeels achterwege.

Voor het geval dat je ze nog nooit gezien hebt dan moet je de Laurel & Hardy films uit de Hal Roach periode maar eens kijken, die zijn pas echt goed. Bijvoorbeeld Big Business, als je die kunt kijken zonder te lachen is er iets niet goed