A Beautiful Mind (2001)

Wat een verrassing: het einde van deze film -de toespraak van Nobelprijswinnaar Nash- heeft dus model gestaan voor het eind van één van mijn lievelingsfilms: ' I`m Thinking Of Ending Things'. Zodra Nash begon te spreken dacht ik al: 'Dit heb ik eerder gehoord'... Mijn dag kan niet meer stuk en laat iedereen toch vooral ook naar die film gaan kijken.

Dit was echt een fantastische zit. Buitengewoon genieten. De film komt (in mijn optiek) traag op gang, maar als kijker besef je dat deze opbouw perfect past bij de uiteindelijke apotheose waar de regisseur naar toe wil.

Russell Crowe etaleert zijn acteerkunst als geen ander, en bewijst dat hij zeer gevarieerde rollen kan vertolken. Met zijn werk in deze film levert hij een buitengewone prestatie.

Ik had altijd een hoge pet op van deze film maar nu ik m na jaren weer eens heb bekeken voelt het tempo in hoe het verhaal wordt uitgerold uit balans. Een aantal van de deleted scenes op de dvd hadden dat kunnen oplossen naar mijn mening maar dan was de film nog langer geworden.

Klassieke film, voor mij zeer Hollywoodiaans opgebouwd. De muziek alleen al…

Wel mooie shots en puike acteerprestaties.

Het verhaal ís uiteraard fascinerend, de film als geheel is dan ook zeer bekijkenswaardig, maar hier en daar had ik toch een doorspoelmomentje. Er had makkelijk een klein half uur uur afgekund.

Wie echter reeds met (mensen met) vergaande paranoia te maken heeft gehad zal heel veel zaken herkennen. Dat werd heel mooi in beeld gebracht.

3,5 lijkt me een eerlijke score.

Ik ging er eigenlijk zonder voorkennis in, wist alleen dat het een Oscarwinnaar was en dat hij geregisseerd was door een van mijn minst favoriete Hollywood-regisseurs, ook nog eens een saai genre als de biopic- ik ging met frisse tegenzin kijken nu hij nog op Netflix staat.
Het begint vrij matig, maar wordt op een gegeven moment nog wel intrigerend, maar na de (voor mij dan toch) verrassende twist gaat de film als een nachtkaars uit. Een flinke nachtkaars bovendien.

Nu had het alsnog een aardige film kunnen opleveren maar Ron Howard doet wat Ron Howard altijd doet, het sentiment aandikken, er wat zijige muziek overheen gieten, het blijft toch een ongelooflijk saaie regisseur. Ongetwijfeld een vakman maar man wat een zouteloze films maakt hij. Maar ach, Jennifer Connelly was leuk, al zag ze er wat te oud uit voor een student en te jong voor een dame op leeftijd- Crowe was wel geloofwaardig oud geschminkt, verder vond ik hem niet zo slecht in de hoofdrol als ik had verwacht. En de twist dus die waarschijnlijk al bekend was bij heel Moviemeterend Nederland was geslaagd. Daarmee zeker niet de slechtste Oscarwinnaar maar wel onderaan in de middenmoot bungelend.

Die persoon boven mij heeft het over een zouteloze film. En aangedikt sentiment. Ja, daar kan ik me beide goed in vinden. Dat eerste maakte dat de film simpelweg niet boeit, dat tweede maakt dat de film op momenten irriteert. Crowe is prima verder, visueel is het allemaal wel oké en hoewel zouteloos echt heel saai wordt het ook niet maar er zit echt niets bijzonder hierin. Degelijkheid troef. En die twist ziet iedereen toch wel aankomen in zo'n soort film? 2,5*.

Deze na heel lange tijd nog es gekeken. Stiekem vooral voor Jennifer Connelly maar ook getriggerd door wat clipjes die ik gezien had.

Crowe geeft inderdaad een oscar waarderige vertolking van het personage John Nash. Met zijn gedragingen en enkele zeer overtuigende scenes steelt hij wel de show. Jennifer Connelly verandert van verleidster in radeloos naar iemand aan zijn zijde die hem tegen het einde van zijn leven 'redt'. Verder zijn er weinig echt belangrijke personages, maar eigenlijk acteert iedereen op geloofwaardig en hoog niveau.

8 vind ik net wat te hoog dus een 7. Het is toch een beetje clichématige vertolking van iemands leven, maar je wordt er goed ingezogen al is het toch allemaal redelijk braaf en als de paar hoogtepunten die in de film zitten alles is, dan heb je toch wel een beetje een saai leven gehad. We slaan ook vaker wat jaren over, en iedereen ziet er dan nog hetzelfde uit, dat is niet zo geloofwaardig.

Uiteraard zitten er ook weer wat filmische vrijheden in deze film: Nash komt wel heel makkelijk van de medicatie af, zijn hallucinaties waren vooral auditief ipv visueel, maar dat doet niet veel af aan het geheel.

Een mooie interessante film,met Russel Crowe in een prachtige hoofdrol, 100% anders dan in Gladiator

en op zijn latere leeftijd uitstekend geschminkt, moeilijk herkenbaar,